Barszcz zielony to dla mnie symbol wiosny. Dlatego gdy tylko pierwsze wiosenne zioła zaczynają pojawiać się na rynku, od razu przypominam sobie, że pora rozpieścić dom i przypomnieć sobie przepis na zielony barszcz ze szczawiem i pokrzywami. W końcu ma nie tylko doskonały smak, ale jest również bardzo przydatny ze względu na obfitość różnych zieleni w swoim składzie.
Klasyczny przepis na zielony barszcz ze szczawiemwygląda tak: bierzemy czterolitrowy rondelek, pół kilograma mięsa (najlepiej wołowego) i gotujemy bulion. Drobno posiekaj cebulę (2 główki) i marchewkę (1-2 sztuki) lub zetrzyj na grubej tarce, lekko podsmaż na oleju roślinnym. Następnie wyjmujemy mięso z bulionu, dodajemy pokrojone ziemniaki (5-6 sztuk) oraz smażoną marchewkę z cebulą i gotujemy do całkowitego ugotowania ziemniaków. Szczaw (ok. 500 g) dokładnie myjemy, kroimy w paski i dodajemy do barszczu, po czym gotujemy przez kolejne 10 minut. Razem ze szczawiem wrzuć gotowane mięso do bulionu, który najpierw należy pokroić na małe kawałki. Ubij jajka kurze (2-3 sztuki) i cienkim strumieniem wlej do barszczu (bez przerwy mieszając) i gotuj na wolnym ogniu przez kolejne 5 minut, dodaj sól, pieprz i posiekane zioła (pietruszka, koperek, zielona cebula) na minutę przed wyłączeniem. A na stole podajemy barszcz z siekanymi jajkami na twardo i oczywiście ze śmietaną.
Już z podanego przepisu wynika, żeGotowanie zielonego barszczu zasadniczo różni się od tradycyjnej wersji z burakami, pomidorami i kapustą. Barszcz zielony, pomimo swojej „barszczowej” nazwy, bardziej przypomina zupy technologią gotowania. Barszcz zielony jest uwielbiany w różnych krajach i oczywiście wszędzie przyrządza się go inaczej.
Jak gotować zielony barszcz, zacząłemzapytać babcię, będąc jeszcze dość małą, bardzo podobał mi się jej smak. A wygląd tego dania od razu zaostrza apetyt dzięki szczawiu, który nadaje mu zielonkawy kolor oraz posiekanym (lub pokrojonym na połówki) gotowanym jajom, dzięki czemu jest jasne i atrakcyjne. Dlatego mogę śmiało powiedzieć, że przepis na zielony barszcz ze szczawiem w naszej rodzinie przekazywany jest z pokolenia na pokolenie, ale każdy wnosi do niego coś własnego. Na przykład moja babcia gotowała taki barszcz prawie według klasycznej receptury, tyle że nigdy nie dodawała ubitych jajek w trakcie gotowania. Mama wprowadziła nową zasadę - dodać nie tylko szczaw, ale także pokrzywę do zielonego barszczu, z którego to danie nabrało wyraźniejszego smaku, a także stało się jeszcze zdrowsze. Z kolei barszcz zielony bardzo często gotuję nie z wołowiną, ale z bulionem wieprzowym lub drobiowym - i tak okazuje się niezmiennie smaczny. Tradycyjnie pierwszy w roku barszcz zielony w naszej rodzinie przygotowywany jest w momencie pojawienia się pierwszych liści pokrzywy (która jest dość obfita na naszym terenie). Ciekawe, że jeszcze nawet nie wstrzykują, chociaż ten okres nie trwa długo.
Mój przepis na zielony barszcz ze szczawiem i pokrzywą nie jestzbyt różni się od wersji klasycznej podanej na samym początku, tylko ja też nie dodaję ubitych jajek, używam tego, co mam pod ręką (i to nie tylko wołowiny) jako mięsa, a razem ze szczawiem dodaję do bulionu posiekane pokrzywy. Jeśli już stał się kłujący, najpierw parzę go wrzątkiem lub po prostu pracuję w rękawiczkach, aby nie poparzyć dłoni.
Dla tych, którzy nie lubią bulionów i dań mięsnych,gotowane na ich bazie jest świetna opcja - chudy zielony barszcz, gotowany bez mięsa. Takie danie nadaje się również na najgorętszą pogodę, ponieważ można je jeść na zimno. Chociaż oczywiście ta opcja nie jest dla wszystkich - gotowałem ją kilka razy i zdałem sobie sprawę, że moje gospodarstwo domowe nadal preferuje barszcz z mięsem. Ale ja sam lubiłem smak chudego zielonego barszczu, a co najważniejsze, bardzo szybko się gotuje - nie trzeba czekać na ugotowanie rosołu. Ale w każdym razie, z mięsem lub bez, barszcz zielony ma wyjątkowy smak i aromat, dlatego zdecydowanie należy go ugotować. Bon Appetit wszyscy!
