Een aanzienlijk deel van de bevolking van het land bestaat uitarbeidsverhoudingen, die een groot aantal wederzijdse verplichtingen en rechten vertegenwoordigen die zowel de werkgever als de werknemers van alle categorieën hebben. Vaak zijn er situaties waarin de rechten van de partijen worden geschonden en de verplichtingen niet worden nagekomen. In dit geval worden verschillende soorten straffen toegepast op overtreders.
Dus, in welke vormen van aansprakelijkheid voor schending van arbeidswetten wordt voorzien door de wetten die in Rusland van kracht zijn, en hoe worden deze in de praktijk toegepast? Laten we proberen het uit te zoeken.
Kort over de soorten aansprakelijkheid voor overtreding van de arbeidswetgeving
De Russische wetgever lost alles opplichten en rechten die bestaan tussen de partijen bij arbeidsverhoudingen in de tekst van de arbeidswet. Deze code schrijft ook een uitputtende lijst voor van alle toegestane maatregelen van invloed, zowel op de werkgever als op de werknemer, die tegen hen worden genomen in geval van overtreding van de arbeidswetgeving.
Dus, wat zijn de soorten verantwoordelijkheid voorschending van arbeidsrechtelijke vereisten? De wetgever voorziet in materiële, disciplinaire, administratieve en zelfs strafrechtelijke aansprakelijkheid. Welke maatregel wordt genomen, hangt af van de ernst van de gepleegde overtreding en van de persoon die de overtreding heeft begaan.
Laten we nu eens nader bekijken welke aansprakelijkheid wordt geboden voor overtreding van de arbeidswetgeving en welke beïnvloedingsmaatregelen dit inhoudt.
Disciplinair
Disciplinaire verantwoordelijkheid is een conceptaanwezig in de normen van de arbeidswetgeving, die uitsluitend kunnen worden toegepast op een werknemer die werkzaam is in een onderneming, bij een organisatie of bij een overheidsinstelling. De praktijk leert dat dit soort aansprakelijkheid voor overtreding van de arbeidswetgeving uitsluitend kan worden opgelegd door een persoon of instantie die bevoegd is om deze handelingen bij de onderneming uit te voeren. In de regel omvat de groep daarvan de leider zelf, zijn eerste plaatsvervangers, evenals specialisten op het gebied van arbeidsbescherming of speciale commissies.
Welke soorten overtredingen zijn onderhevig aan disciplinaire maatregeleneen verantwoordelijkheid? Allereerst omvat de groep van dergelijke acties die verband houden met overtreding door de werknemer van de vastgestelde en gelegaliseerde interne voorschriften die gelden op de werkplek. Dit is een overtreding die in vergelijking met alle andere de eenvoudigste strafmaat kan inhouden: een berisping.
Zoals voor alle andere soorten overtredingen, voorrecht hebben op een tuchtrechtelijke verantwoordelijkheid, voorzien zij in ontslag. Een dergelijke mate van invloed wordt in veel gevallen genomen. In het bijzonder als de werknemer voortdurend de taken niet nakomt die hem zijn opgedragen in overeenstemming met de inhoud van het contract dat bij de aanwerving is gesloten, of dit op een ongepaste manier doet, dan is deze werknemer aansprakelijk voor de overtreding. De arbeidswetgeving voorziet in zijn ontslag uit zijn ambt.
In het geval dat de medewerker afwezig is op de sitevervulling van zijn taak gedurende meer dan drie uur, vanaf het moment van het begin van de werkdag, heeft de werkgever het recht hem te ontslaan. Zoals vermeld in de tekst van de wetgeving, kan dit echter worden toegepast als de werknemer niet de gelegenheid heeft om de reden van zijn tijdelijke afwezigheid respectvol uit te leggen en te bewijzen.
Voor overtreding van arbeidswettenAansprakelijkheid in de vorm van ontslag kan ook ontstaan als een werknemer dronken of in een toestand van verdovende of giftige vergiftiging naar de plaats van uitvoering van zijn voorgeschreven werkzaamheden komt. Ook dit is onderhevig aan ontslag. In dit geval moet een speciale instantie echter een procedure uitvoeren om een dergelijke aandoening te onderzoeken, met een documentaire bevestiging van de situatie. Als dit niet is gebeurd, heeft de werknemer het recht om een dergelijk ontslag voor de rechtbank aan te vechten en de onwettigheid ervan te motiveren.
De werknemer is aansprakelijk voor overtredingarbeidswetgeving in de vorm van ontslag wordt ook opgelegd in het geval dat hij op de plaats van zijn beroepsactiviteit enige vorm van diefstal pleegt. De wetgever geeft echter ook een verklaring voor deze situatie, die stelt dat het feit van diefstal niet alleen op de juiste manier moet worden vastgesteld (met het opstellen van een akte, de aanwezigheid van getuigen en een voldoende aantal factoren die de schuld aangeven). van een bepaalde persoon). Voor een juridisch ontslag moet er een rechterlijke beslissing zijn waarin de bekentenis van iemands schuld wordt vastgesteld, vastgesteld tijdens het proces.
In het geval dat de eerste personen van de onderneming, aanwaaronder het hoofd zelf, evenals zijn plaatsvervanger en hoofdaccountant, een grove schending begaan met betrekking tot de uitvoering van activiteiten, heeft de hogere autoriteit het recht om hen uit hun ambt te verwijderen. Dit geldt voor werknemers die werkzaam zijn bij inlichtingendiensten en het systeem van staatscontrole en toezicht.
Het hoofd van een organisatie of onderneming kan ook worden ontslagen als door zijn schuld de betaling van het loon niet werd betaald of de betaling van het loon werd vertraagd.
Bijzondere aandacht voor arbeidswetgevingput uit de conformiteit van het uitgevoerde werk met personen die onderwijs- en opleidingsactiviteiten uitvoeren. In het geval dat een persoon die de betreffende functie bekleedt een immorele daad pleegt en er zijn aanwijzingen hiervan, is het hoofd van de onderneming of instelling verplicht hem te ontslaan.
Materiële aansprakelijkheid van de werkgever
Wat betreft dit soort aansprakelijkheid, als materieel, kan het zowel op de werkgever als op de werknemer zelf worden toegepast.
Wat betreft de verantwoordelijkheid van de manager voor overtredingarbeidswetgeving van de Russische Federatie, dan draagt hij deze in materiële vorm voor het geval dat de werknemers door de schuld van de eigenaar van de organisatie geen loon hebben ontvangen. In dit geval is de beherende persoon verplicht om gedurende de gehele periode dat het salaris niet werd uitbetaald een aanvullende betaling van gelden te doen ter hoogte van de gemiddelde maandelijkse omvang. In het geval dat arbeidsloon wordt betaald binnen een niet in het contract gespecificeerde periode met een vertraging van meer dan een maand, is het hoofd van de onderneming verplicht om de door de organisatie geleden schade te vergoeden om een vergoeding te betalen aan werknemers die zijn persoonlijke middelen gebruiken . Bovendien moeten ze in dit geval worden terugbetaald en alle bijdragen die het bedrijf heeft betaald om de compensatie te betalen.
De praktijk leert dat de rechterlijke macht erg ismensen wenden zich vaak tot betaling van materiële compensatie door de onderneming voor illegaal ontslag en gedwongen afwezigheid. In dit geval ligt de financiële verantwoordelijkheid bij het hoofd van de onderneming of, als er zoiets bestaat, bij een andere persoon in deze instelling die het ontslag heeft gepleegd.
Materiële aansprakelijkheid van de werknemer
Wat betreft de aansprakelijkheid voorovertreding van de arbeidswetgeving door een werknemer, dan moet deze op de juiste manier worden opgelegd, met een duidelijk onderzoek van de door hem gepleegde overtreding en het opstellen van een bijzondere wet.
In welke gevallen draagt een werknemer van een ondernemingfinanciële verantwoordelijkheid? Dit zijn allereerst alle situaties waarin door zijn fout apparatuur uitvalt en er ook dingen kapot gaan. Indien de schade aan de instelling, organisatie, is ontstaan doordat de werknemer dronken was, dan wordt deze factor erkend als verzwarende factor, waardoor de werknemer niet alleen financieel aansprakelijk kan worden gesteld voor overtreding van de arbeidswetgeving, maar ook disciplinair. , in de vorm van ontslag.
Een bijzondere groep mensen is materiaalverantwoordelijke personen die, in overeenstemming met de inhoud van de arbeidsovereenkomst, aansprakelijk zijn voor alle waarden die aan zijn controle worden toevertrouwd. De meest voorkomende categorie financieel verantwoordelijke personen zijn beveiligers en verkopers. In het geval dat tijdens hun werk de aan hen toevertrouwde waarden verdwijnen, dan moeten de werknemers hun werkelijke waarde volledig terugbetalen.
Sommige ondernemingen zijn gescheidenpersonen aan wie informatie die een bedrijfsgeheim vormt, wordt toevertrouwd. De wetgever merkt op dat de openbaarmaking van dergelijk gedrag door hen niet alleen leidt tot materiële aansprakelijkheid in de omvang van de schade die de organisatie heeft geleden, maar ook tot strafrechtelijke aansprakelijkheid.
Met betrekking tot aansprakelijkheidwerker, dan komt deze soort heel vaak in contact met anderen - administratief en crimineel. Dit komt doordat het zich kan voordoen bij een bestuurlijke overtreding of een strafbaar feit waardoor de instelling of onderneming materiële schade heeft geleden. In dat geval moet het volledig worden vergoed door de werknemer.
Procedure voor het opleggen van sancties
Om de persoon die schuldig is aan het misdrijf correct en legaal voor de rechter te brengen, moeten de bevoegde instanties de overtreding duidelijk registreren.
De artikelen van de arbeidswet zeggen dat het herstelkan worden opgelegd uiterlijk één jaar na ontdekking van de veroorzaakte materiële schade. De wetgever voorziet in een dergelijke periode om de situatie grondig te begrijpen en het exacte bedrag van de vereiste schadevergoeding te bepalen. Hiertoe kunnen audits worden uitgevoerd, kunnen inventarissen worden uitgevoerd bij de onderneming, kunnen commissies worden samengesteld om inspecties uit te voeren en kunnen andere maatregelen worden genomen.
De wetgever merkt dat ook opeen strafbaar feit kan worden voorgelegd aan een persoon met één disciplinaire sanctie, maar in de praktijk komt het vaak voor dat het gepaard gaat met andere vormen van aansprakelijkheid (strafrechtelijk, administratief, disciplinair).
In overeenstemming met de wettelijke vereisten,de werknemer moet worden geïnformeerd dat hem een bepaald soort boete wordt opgelegd. De kennisgeving moet schriftelijk zijn. De werknemer heeft het volste recht om dit feit voor de rechtbank aan te vechten.
Administratieve verantwoordelijkheid van de werkgever
Administratieve aansprakelijkheid voor overtreding van de arbeidswetgeving van de Russische Federatie kan ook voorkomen in zowel verband met de werkgever zelf als de werknemer.
Wat betreft de bedrijfseigenaar ofinstellingen, dan kan met betrekking tot hem dit soort verantwoordelijkheid worden gericht in het geval dat de persoon wezenlijk de normen schendt die in de arbeidswet zijn uiteengezet. Voor een dergelijke persoon of groep van personen zijn voor het grootste deel sancties voorzien voor het ontwijken van onderhandelingen of het sluiten van overeenkomsten (zowel eenvoudig bilateraal als collectief). In het geval dat een persoon niet voldoet aan de voorwaarden die zijn voorgeschreven in dit soort contracten, is dit ook een reden om hem voor dit soort wettelijke aansprakelijkheid voor overtreding van de arbeidswetgeving te brengen.
Administratieve verantwoordelijkheid kan ookoptreden als de werkgever heeft geweigerd een gehandicapte in dienst te nemen. Er worden echter alleen sancties opgelegd als er een quotum is voor deze gehandicapte persoon bij de onderneming.
Brengen tot administratieve verantwoordelijkheidmogelijk ook in sommige andere gevallen. Deze omvatten in het bijzonder: illegale rekrutering van buitenlandse burgers om te werken, schending van arbeidsbeschermingsvereisten in een instelling of bij een onderneming, evenals ontslag van werknemers van een onderneming op grond van het feit dat ze gaan staken of deelnemen aan geschillen volgens volgens de normen die in de cao zijn opgenomen.
Administratieve verantwoordelijkheid van de werkgeverHet kan ook gebeuren als een persoon in een leidinggevende functie een werknemer in staat stelt zijn officiële taken daadwerkelijk uit te voeren, zonder op dat moment een arbeidsovereenkomst tussen partijen tot stand te hebben gebracht.
Als een persoon in een leidinggevende functieschept geen voorwaarden voor tijdige certificering van werkplekken of belemmert op geen enkele manier de uitvoering van deze procedure, het wordt ook onder de administratieve verantwoordelijkheid gebracht.
De praktijk leert dat dit typeverantwoordelijkheid wordt heel vaak toegepast op nalatige werkgevers die verhinderen dat werknemers documenten en certificaten ontvangen met gegevens over de uitvoering van arbeidsactiviteiten in de onderneming. Ook leggen personen die bevoegd zijn tot het afgeven van documenten in veel gevallen certificaten in met onjuiste gegevens, hetgeen ook wettelijk wordt vervolgd en bestraft met sancties in de vorm van boetes.
Alle mogelijke maatregelen van invloed op de werkgever opdeze gevallen worden voorgeschreven door de normen van het Wetboek van administratieve overtredingen van de Russische Federatie, evenals in de artikelen van het arbeidswetboek. Voor de meeste administratieve overtredingen is in een boete voorzien door de normen van de artikelen van het Wetboek van administratieve overtredingen van de Russische Federatie. De grootte ervan hangt rechtstreeks af van hoe ernstig de gevolgen van de gepleegde handeling zijn. Alle administratieve sancties moeten worden opgelegd door de rechtbank of de ambtenaar die belast is met het onderzoek naar het strafbare feit.
In het geval dat een persoon zich gedurende het jaar begaateen misdrijf vergelijkbaar met dat waarvoor hij reeds onder administratieve verantwoordelijkheid is gebracht, worden de tegen hem gerichte sancties bijna verdubbeld. Dit wordt gedaan voor educatieve doeleinden. In sommige gevallen is het mogelijk om de kwestie van de ontslag van een ambtenaar uit het dienstverband te overwegen.
Administratieve verantwoordelijkheid van een werknemer
Met betrekking tot werknemers die hunactiviteiten bij de onderneming, dan kunnen ze ook administratief aansprakelijk worden gesteld voor overtreding van de arbeidswetgeving. De punten waarvoor dit kan worden gedaan, zijn echter aanzienlijk minder, vergeleken met het aantal dat wordt verstrekt voor de hoofden van organisaties en ondernemingen.
De wetgeving stelt dat werknemersorganisaties zijn aansprakelijk voor overtreding van de arbeidswetgeving in de vorm van ongerechtvaardigde zelfstandige werkbeëindiging, naar eigen inzicht. Hieronder vallen ook onrechtmatig georganiseerde stakingen, maar ook acties die het arbeidsproces van de hele onderneming kunnen verstoren.
Naast dit alles voorziet de wetgever in enspeciale verantwoordelijkheid van ambtenaren voor overtreding van arbeidswetten. In de administratieve vorm wordt het toegewezen aan die categorieën werknemers aan wie door de wet beschermde gerubriceerde informatie was toevertrouwd, maar die deze informatie, ondanks het verbod op openbaarmaking opgenomen in de lijst met taken, vrijgaven. Hetzelfde geldt voor personen die tijdens hun beroepsactiviteiten gerubriceerde informatie hebben vernomen en deze vervolgens aan derden hebben verspreid.
Voor al deze overtredingen mag de medewerkereen bestuurlijke boete opgelegd krijgen. De wetgever merkt op dat de omvang niet hoger mag zijn dan 25 keer het minimumsalaris van de schuldige, en voor ambtenaren niet meer dan 50.
Strafrechtelijke aansprakelijkheid van de werkgever
Strafrechtelijke aansprakelijkheid voor schending van arbeidwetgeving met betrekking tot het hoofd van een onderneming of organisatie wordt voornamelijk vertegenwoordigd in de vorm van materiële straffen, die worden uitgevoerd in overeenstemming met de artikelen van het Wetboek van Strafrecht van de Russische Federatie.
De werkgever kan dus worden betrokkenstrafrechtelijke aansprakelijkheid ingeval hij handelingen pleegt die het werk van vakbonden belemmeren. Bovendien is in deze situatie de vorm van schuld belangrijk voor het onderzoek - deze moet worden uitgedrukt in de vorm van intentie.
Bij dit type kan de werkgever betrokken zijnverantwoordelijkheid bij het ontslag van een werknemer, op basis van persoonlijke motieven en motieven. In dit geval wordt hem ook het recht ontnomen om leidende posities te bekleden gedurende een bepaalde periode (maximaal drie jaar). Als straf voor een dergelijke misdaad kan dwangarbeid worden voorgeschreven.
Een werkgever kan aansprakelijk worden gesteld voor overtreding van de arbeidswetgeving, zelfs als de werkgever op onredelijke wijze langer dan een maand de salarissen aan werknemers niet betaalt.
Als we de wetgeving als geheel beschouwen, danOpgemerkt kan worden dat een dergelijke handeling ook voorziet in disciplinaire, materiële en administratieve verantwoordelijkheid. In dit geval moet, om de eigenaar van de organisatie strafrechtelijk aansprakelijk te stellen, worden vastgesteld dat hij de onbetaalde fondsen naar eigen goeddunken heeft gebruikt, zonder dat het de bedoeling is ze uit te geven aan de behoeften van de organisatie.
Strafrechtelijke aansprakelijkheid van werknemers
Wat zijn de sancties voor overtredingen op het gebied van arbeidwetgeving is voorzien voor medewerkers van organisaties? De wetgever voorziet in een kleine lijst met samenstellingen volgens welke een medewerker van een organisatie kan worden vervolgd voor het overtreden van de normen van de Arbeidswet.
Strafrechtelijke aansprakelijkheid voor schending van normen dusarbeidswetgeving van de Russische Federatie voor een werknemer is voorzien als hij de rest van de werknemers van dezelfde onderneming aanmoedigt om deel te nemen aan een illegale staking. In dat geval kan een aanhouding van zes maanden of een beperking van de vrijheid van drie jaar als straf worden opgelegd.
Ook het strafrecht voorzietde verantwoordelijkheid van de werknemer voor het feit dat hij de met de werkgever gesloten arbeidsovereenkomst op grove wijze niet naleeft, ook bedrog gebruikt bij zijn werkzaamheden en misbruik maakt van het vertrouwen van leidinggevenden voor persoonlijk gewin. In dit geval kan ook een maatregel van gevangenisstraf van 3 jaar of een hoge boete worden opgelegd aan een nalatige werknemer.
Verantwoordelijkheid van organisaties
Wat is de verantwoordelijkheid voor overtreding van arbeidwetgeving wordt overwogen voor hele organisaties en ondernemingen? De praktijk leert dat er zich vaak situaties voordoen waarin een onderneming niet de nodige belastingen betaalt en inkomsten verbergt. Bovendien komen gevallen van volledige uitbetaling van lonen aan werknemers vrij vaak voor. In deze gevallen wordt de verantwoordelijkheid opgelegd aan personen die vanwege hun officiële taken bepaalde handelingen moeten verrichten, rapporten moeten opstellen, salarissen aan werknemers moeten betalen, enz. Dat zijn met andere woorden de personen die zich rechtstreeks schuldig maken aan het plegen van daden.
Particuliere ondernemers kunnen ook als rechtspersoon aansprakelijk worden gesteld.
Aansprakelijkheidsperiode voor overtreding van arbeidswetten
De arbeidswetgeving van de Russische Federatie stelt dat een werknemer of ambtenaar die de normen van de arbeidswetgeving heeft overtreden, binnen een bepaald tijdsbestek ter verantwoording moet worden geroepen. Wat zijn zij?
Allereerst om een dergelijke vraag te bepalenhet gaat erom wat voor soort persoon met een vordering naar de rechtbank gaat: een werknemer of een werkgever. Wanneer een werkgever bijvoorbeeld illegale handelingen pleegt waarvoor de organisatie verantwoordelijk is voor het overtreden van arbeidswetten (of het hoofd ervan), moet de werknemer binnen drie maanden na de datum van het wangedrag of het misdrijf een claim indienen bij de rechtbank. Als we het hebben over het onwettig ontslaan van een werknemer uit zijn functie, dan is de verjaringstermijn in dit geval precies één maand vanaf het moment dat het bevel is uitgevaardigd. Als de kwestie bestaat uit niet-betaling van salarissen, kunt u op elk moment een aanvraag indienen voor een dergelijke kwestie.
Wat betreft een werkgever die dat wenstom een werknemer voor de rechter te brengen wegens overtreding van de arbeidswetgeving, dan heeft hij het recht om een claim in te dienen binnen een jaar vanaf het moment dat het wangedrag werd ontdekt. Dit geldt in het bijzonder voor die gevallen waarin een nalatige werknemer een misdrijf heeft begaan waarvoor hij aansprakelijk kan worden gehouden.
