Экономическая деятельность любого предприятия περιλαμβάνει πολλά εξαρτήματα. Ένα από τα στοιχεία της είναι η οικονομική πολιτική. Εκφράζεται στο σύνολο των δραστηριοτήτων που εκτελούνται από τον ιδιοκτήτη, το εργατικό συλλογικό όργανο, τη διοίκηση (σύμφωνα με τη μορφή ιδιοκτησίας και τον τύπο της επιχείρησης). Οι δραστηριότητες αυτές αποτελούν τα μέσα δημοσιονομικής πολιτικής. Εκτελείται για να βρει και να εφαρμόσει μέσα για την επίλυση βασικών καθηκόντων και την υλοποίηση των κύριων στόχων.
Ένα σύνολο δραστηριοτήτων περιλαμβάνει την ανάπτυξη τουεπιστημονικά τεκμηριωμένες και με στόχο τη διαμόρφωση δραστηριοτήτων, τη δημιουργία βασικών τομέων για τη χρήση των κεφαλαίων. Οι τρέχουσες οικονομικές ανάγκες επηρεάζουν τη διάρκεια αυτών των δραστηριοτήτων. Εξίσου σημαντική είναι η μελέτη της ζήτησης υπηρεσιών και προϊόντων, η εκτίμηση των διαφόρων (υλικών, πνευματικών, εργατικών, πληροφοριακών) πόρων του οργανισμού, η πρόβλεψη της απόδοσης. Έτσι, η εταιρεία μπορεί να εφαρμόσει μεσοπρόθεσμη, μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη οικονομική πολιτική.
Направления применения фондов устанавливают с λαμβάνοντας υπόψη τους καθορισμένους στόχους, την αναπτυγμένη αντίληψη, τη θέση του οργανισμού στην αγορά. Η βραχυπρόθεσμη δημοσιονομική πολιτική συμβάλλει στην πληρέστερη και αποτελεσματικότερη εφαρμογή και αύξηση του χρηματοοικονομικού δυναμικού. Αντικατοπτρίζει τη σκόπιμη χρήση των μέσων με τα οποία επιλύονται τακτικές και στρατηγικές αποστολές, όπως ορίζονται από τον χάρτη του οργανισμού (συστατικά έγγραφα).
Η βραχυπρόθεσμη οικονομική πολιτική επιτρέπεινα ενισχύσει τη θέση στην αγορά των υπηρεσιών (προϊόντων), να επιτύχει τις βέλτιστες πωλήσεις, την κερδοφορία και τα κέρδη, να διατηρήσει τη φερεγγυότητα και την ισορροπία ρευστότητας.
В достаточно жестких условиях высокого уровня ο πληθωρισμός, η αστάθεια του οικονομικού περιβάλλοντος, η κρίση χωρίς πληρωμές, πολλές οργανώσεις αναγκάζονται να λάβουν μέτρα για την επιβίωση. Η βραχυπρόθεσμη χρηματοοικονομική πολιτική συμβάλλει στην επίλυση των σημερινών προβλημάτων, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί κάποιες αντιφάσεις μεταξύ των δημοσιονομικών συμφερόντων της κυβέρνησης και των οργανισμών. Διαπιστώνεται επίσης αντίφαση μεταξύ της κερδοφορίας της παραγωγής και του κόστους του εξωτερικού δανεισμού, των αποδόσεων του χρηματιστηρίου και των ιδίων κεφαλαίων κ.ο.κ.
Πρέπει να σημειωθεί η ευελιξία του περιεχομένου της δημοσιονομικής πολιτικής. Αποτελείται από διάφορους κύριους συνδέσμους. Μεταξύ αυτών θα πρέπει να επισημανθεί:
1. Η ανάπτυξη μιας αποδεκτής έννοιας της διαχείρισης των ταμειακών ροών του οργανισμού, η οποία θα παρέχει προστασία έναντι εμπορικού κινδύνου και υψηλής κερδοφορίας.
2.Προσδιορισμός των κύριων κατευθύνσεων για την εφαρμογή των οικονομικών πόρων για την προσεχή περίοδο. Αυτό λαμβάνει υπόψη τη δυνατότητα ανάπτυξης δραστηριοτήτων παραγωγής και εμπορίας, καθώς και της μακροοικονομικής κατάστασης (προεξοφλητικό επιτόκιο, φορολογία, συντελεστές απόσβεσης κ.λπ.).
3.Υλοποίηση πρακτικών δραστηριοτήτων που στοχεύουν στην επίτευξη των επιδιωκόμενων στόχων. Αυτά περιλαμβάνουν, ιδίως, τον οικονομικό έλεγχο και την ανάλυση, την αξιολόγηση των πραγματικών επενδυτικών έργων και των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, την επιλογή μεθόδου χρηματοδότησης του οργανισμού και άλλα.
Ο συνδυασμός αυτών των τριών βασικών στοιχείωνείναι το περιεχόμενο των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με το σχηματισμό και τη χρήση των νομισματικών πόρων. Η ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού συστήματος δημοσιονομικής ρύθμισης συνδέεται με την εμφάνιση προβλημάτων που σχετίζονται με την εναρμόνιση της ανάπτυξης των συμφερόντων της οργάνωσης, τη διαθεσιμότητα των βέλτιστων οικονομικών πόρων, καθώς και τη διατήρηση της φερεγγυότητας σε υψηλό επίπεδο.
