Wiedzą o tym wszyscy miłośnicy twórczości poetyz jakim szacunkiem Michaił Juriewicz Lermontow traktował Kaukaz. „Sztylet” jest jednym z wierszy poświęconych narodom kaukaskim i wyraża jego miłość do tej pięknej krainy. Utwór powstał pod koniec 1837 r. Pod nazwą „Dar”, w 1838 r. Autor nieznacznie zmienił tekst i nadał mu nazwę „Sztylet”. Początek wiersza przypomina dzieło Puszkina o tym samym tytule, napisane w 1821 roku. Być może Michaił Juriewicz w jakiś sposób skopiował swojego idola, ale jego praca ma rozszerzoną treść.
Analiza wiersza „Sztylet” Lermontowapozwala zrozumieć, że ten dar był dla autora niezwykły, podziwiał go, dlatego składa uroczystą przysięgę, że spełni swoje obietnice i nie zmieni stanowczości swojej duszy. Wielu pisarzy przybyło do grobu Aleksandra Gribojedowa i pozostało z wdową, Michaił Juriewicz nie był wyjątkiem. Dla niego Nina Griboyedova była ideałem piękna, serdeczności, lojalności i dobrej natury. Podczas ich spotkania kobieta podarowała Lermontowowi i Odoevskiemu sztylet na znak przyjaźni, lojalności i honoru, ponieważ uważała ich za przyjaciół w lirze.
Na znak oddania i miłości Nina na górze Mtatsmindawzniósł pomnik Gribojedowa, brązową postać klęczącej i szlochającej kobiety - to ona. To tutaj przybyły osoby publiczne i pisarze z całej Rosji, aby uczcić pamięć wielkiego pisarza. Analiza wiersza Lermontowa „Sztylet” pozwala zrozumieć, jak bardzo autorka podziwiała stanowczość charakteru, ducha, wierność pamięci męża i wysokie ludzkie cechy Niny.