Analiza wiersza Bryusowa "Sztylet". Żywy przykład rosyjskiego klasycyzmu

Pomimo faktu, że Walery Bryusov miał bezpośrednipostawa wobec symbolizmu, ale jedno z jego błyskotliwych dzieł należy do rosyjskiego klasycyzmu. Wiersz "Sztylet" został napisany w 1903 roku, jest poświęcony Mikhailowi ​​Jururowiczowi Lermontowowi i Aleksandrowi Sergeyevichowi Puszkinowi - dwóm znakomitym pisarzom, którzy oddali życie walce z autokracją, która podniosła w swoich pracach kwestie wolności, a także rolę poety w społeczeństwie.

Analiza wiersza Bryusowa "Sztylet" pozwalanarysować trochę równolegle z dziełem o tej samej nazwie Lermontowa. Valery Yakovlevich używał w swojej pracy tylko jedną metaforę, porównując ostrze z poetyckim darem. Jego zdaniem wszyscy powinni być doskonale wyszkoleni w ostrym narzędziu odpłaty. Bryusov uważa, że ​​słowo ma wielki wpływ, jedyne pytanie brzmi, czy sam poeta chce doskonalić swoje umiejętności i przekazać opinii publicznej ukryte znaczenie wersetów, aby były jasne i jasne.

Analiza wiersza Bryusowa "Sztylet" pozwalazobacz różnice między światopoglądem autora i jego poprzedników - Puszkina i Lermontowa. Aleksander Siergiejewicz i Michaił Juriewicz uważali, że poeta powinien pisać wiersze dla ludzi, nie zwracając uwagi na przeszkody i nieporozumienia. Ale Valery Yakovlevich uważa, że ​​bezcelowe jest mówienie o wysokich sprawach, jeśli ludzie są w niewoli. Poeta nie może niczego zmienić, dopóki ludzie nie próbują pozbyć się ciężaru. Autor musi poddać się opinii publicznej, a nie odwrotnie.

Valery Yakovlevich zdaje sobie sprawę, że jest samnic nie mogę zrobić. Analiza wiersza Bryusowa "Sztylet" pokazuje, że autor przypisuje poecie rolę outsidera i niweczy jakąkolwiek wartość literacką. Pisarz musi być włączony w walkę, gdy zaczyna się powszechny niepokój. Valery Bryusov "Sztylet" pisał z wiarą w zmianę sytuacji politycznej w kraju. Wielu wierzy, że posiadał dar przewidywania, ponieważ dwa lata po utworzeniu wiersza nastąpiła rewolucja.

Valery Yakovlevich przewidział zmianę publicznąinformacje, wyraźnie zdecydował dla siebie, po której stronie wystąpi. Analiza wiersza Bryusowa "Sztylet" pozwala zrozumieć, że autor podziwia dzieła Lermontowa i Puszkina, rozumiejąc, że ich utwory mają większe znaczenie dla społeczeństwa niż jego dzieła. Walery Jakowlew wybiera stronę ludzi, ale nie potrafi wyjaśnić, dlaczego to robi. Michaił Juriewicz i Aleksander Siergiejewicz byli niegdyś ogniwem łączącym różne grupy społeczne, ale sam Bryusow nie był taki.

Poeta nie jest dumny ze swojej pracy, bo onnie mogąc niczego zmienić. W pracach nie ma wezwania do działania, reżim carski nie zwraca na nie uwagi. Wiersz Bryusowa „Sztylet” po raz kolejny podkreśla, że ​​jest on „kompozytorem walki”, a poeta zdaje sobie sprawę, że brakuje mu wolnomyślicielstwa Lermontowa i śmiałości Puszkina. Valery Yakovlevich nie jest w stanie poprowadzić tłumu, zostać jego ideologicznym przywódcą, jego los polega na przyjęciu woli społeczeństwa i rozpłynięciu się w szarej masie.