Gwarancja bankowa, Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej 368: komentarze

Relacja uczestników działających na odpowiednim polu,wymagają wzajemnego zaufania do dobrej wiary. Dlatego jeśli nie ma między nimi długiej i uczciwej relacji, zaleca się zagwarantowanie wykonania zobowiązań umownych. I nie tylko wykonawca, ale także klient robót (usług). Światowa praktyka ma wiele rozwiniętych mechanizmów ochronnych dla obu stron biznesu, a najlepszym z nich jest gwarancja.

Pojawił się w prawie rosyjskim w 1994 r. Wraz z przyjęciem pierwszej części Kodeksu Cywilnego (KC).

Jeśli oficjalnie

Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej gwarancji bankowej (BG) zawiera artykuły368-379 z 23. rozdziału. Prawo klasyfikuje gwarancję jako formę zabezpieczenia transakcji pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Artykuły BG są zgodne z przepisami dotyczącymi kaucji. Społeczność naukowa wciąż debatuje, czy ta gwarancja jest odrębnym rodzajem kaucji.

Zaskakujące jest również przeczytanie pierwszych artykułówniespójność pojęcia „gwarancji bankowej” z przedmiotem stosunku prawnego, który ją tworzy. Wynika to z faktu, że poręczycielem może być nie tylko bank, ale także firma ubezpieczeniowa czy niebankowa instytucja kredytowa.

Ale wyspecjalizowane prawo bankowe klasyfikuje BG jako działalność czysto bankową. To pozwala nam stwierdzić, że:

• Tylko licencjonowane instytucje mogą wystawiać takie gwarancje.
• W stosunku do innych podmiotów gospodarczych i ich urzędników, których udział został udowodniony, mogą być stosowane kary przewidziane w Kodeksie karnym i Kodeksie administracyjnym.

Pomimo tego, że przepisy Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej są uznawane za priorytetowe, gwarancja bankowa jest uznawana w praktyce sądowej tylko dla instytucji finansowych licencjonowanych przez Bank Centralny Rosji.

Kodeks cywilny wyjaśnia

Gwarancja bankowa (artykuł RF Civil Code 368) jest zdefiniowana jako szczególny związek w sensie zobowiązań pieniężnych pomiędzy:

• Gwarant nieuczestniczący w transakcji zabezpieczonej przez BG.
• Beneficjent będący wierzycielemumowa główna i zgodnie z nią zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty pieniężnej w przypadku roszczenia beneficjenta (beneficjent, przy czym zgodnie z prawem ma prawo żądać zapłaty określonej kwoty).

Cechy dokumentu

Ponadto, zgodnie z Kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej, bankowośćgwarancja oznacza dokument tekstowy zawierający wszystkie warunki określonej umowy. Oznacza to, że zobowiązania nałożone przez gwaranta muszą być koniecznie zapisane na papierze. Jednak niespełnienie tego warunku nie może skutkować nieważnością transakcji. Jak również uznanie powstałego długu gwaranta. Na przykład dokument otrzymany faksem lub e-mailem nie jest uważany za przeszkodę. Ponadto oryginał nie jest w ogóle potrzebny do przedstawienia praw beneficjenta (wyjątkiem jest gwarancja na okaziciela).

Warunki gwarancji bankowej

Wynikają one z przepisów prawa cywilnego i muszą zostać określone w umowie. Beneficjent otrzymuje list gwarancyjny zawierający:

• Każda ze stron kontraktu (gwarant, beneficjent i zleceniodawca).
• Przedmiot (praca, usługa) zabezpieczonego zobowiązania.
• Wyczucie czasu.
• Procedura skierowania, lista dokumentów towarzyszących.
• Określenie
• Z gwarancją odwołalną - prawo i procedura odwołania.
• Warunki dokonywania płatności.

Zgodnie z kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej w gwarancji bankowej wartość nominalna nie jestmoże być niższa niż kwota zamówienia. Termin jest ustalany za porozumieniem stron. Szczególną uwagę wszystkie strony umowy zwracają na zasady zgłaszania reklamacji, gdyż należy ich bezwzględnie przestrzegać. W pewnych okolicznościach wskazany jest odrębny okres na rozpatrzenie wniosku, w przeciwnym razie uważa się go za standardowy - 7 dni.

Jeżeli zleceniodawca uzna za konieczne okazanie jegospójność, odzwierciedla w umowie klauzulę gwarantującą płatność na żądanie, bez zbędnych dowodów. Należą do nich na przykład orzeczenie sądowe, w którym orzekł, że zleceniodawca dopuścił się niedoręczenia, niezapłacenia i innego naruszenia warunków umowy.

Do tego przebiegli i doświadczeni prawnicy działającyw imieniu instytucji finansowej mogą wprowadzić do umowy taki mechanizm wysyłania i / lub dostarczania wezwania do zapłaty, który nie pozwoli beneficjentowi na spełnienie wszystkich warunków bankowych, a nawet udowodnienie faktu ich spełnienia.

Tym samym gwarancja bankowa (art.Wskazuje na to Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej 368) ma wiele niuansów. Dlatego też jego regulacja często następuje w drodze orzeczeń sądowych, które wyjaśniają pewne punkty pominięte przez ustawodawcę.

Wydanie dokumentów

Kodeks cywilny wymaga, aby gwarancja bankowa była sporządzona w jednym dokumencie na papierze firmowym instytucji finansowej i kredytowej.

Dokument podpisuje pierwsza osoba firmy lub jej zastępca, który posiada niezbędne zezwolenie Banku Centralnego Federacji Rosyjskiej. Podpis głównego księgowego jest również obowiązkowy w przypadku gwarancji.

Na mocy ustawy wydawany jest zleceniodawcy dokument. Ten ostatni płaci ustaloną prowizję bankową, a BG przekazuje ją kontrahentowi.

Wykonanie dokumentów

Zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej przedstawiana jest gwarancja bankowapłatne osobiście na rzecz banku przez beneficjenta. Aby wykluczyć nieporozumienia, kolejność prezentacji i lista dokumentów towarzyszących są określone w umowie w najdrobniejszych szczegółach.

Rosyjskie ustawodawstwo tego nie przewidujeprocedura płatności w przypadku pierwszego żądania. Dopiero na drugie żądanie i pod warunkiem zawiadomienia poręczyciela banku o spłacie części zadłużenia. Dzięki temu bank może odmówić po raz pierwszy, ale przy kolejnym żądaniu płatność musi zostać dokonana bez zastrzeżeń.

Po otrzymaniu dokumentów z wymogiem zapłaty bank powiadamia o tym zleceniodawcę przesyłając mu kopie otrzymanych dokumentów.

Można przypisać wymagania BGna osobę trzecią, ale jest to tylko w przypadku klauzuli z możliwością cesji przewidzianej w umowie. Dopiero po zakończeniu płatności na rzecz beneficjenta możliwe jest przedstawienie roszczeń regresowych.

Nowe narzędzie

Ostatnio wprowadzono zmiany w kodzieniezależna gwarancja. Co to robi? Teraz, zgodnie z art. 368 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, gwarancję bankową może wystawić nie tylko bank, ale także organizacja handlowa.

Jeśli nie ma go na liście handlowej,Na przykład jest to agencja rządowa lub organizacja charytatywna, wtedy udzielona jej gwarancja wchodzi w zakres przepisów regulujących stosunek umowny poręczenia.

Te gwarancje nie mają żadnych specjalnych różnic, z wyjątkiem trzech niuansów:

• W pewnych okolicznościach wartość gwarancji może ulec zmianie w górę lub w dół.
• Poręczyciel jest zobowiązany do zapłaty kwoty określonej w dokumentach, chociaż poręczenie nie określa dokładnej kwoty transakcji (wraz z odsetkami i zadłużeniem).
• Gwarancja jest bezwarunkowa (czyli nawet w sądzie nie można podważyć legalności roszczeń).

Oczywiste jest, że taka umowa gwarancji bankowejzgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej nie każdy wierzyciel wyrazi zgodę. Nie jest łatwo przyjąć zabezpieczenie od osoby nielicencjonowanej, bez względu na to, jakie artykuły kodeksu obejmują. Łatwiej jest pracować z bankiem. Jego działania są ściśle kontrolowane.

Na treningu

Te innowacje są aktywnie promowane w życiu.Na przykład znany jest przypadek, gdy posiadacz aktywów holdingu stał się niezależnym gwarantem za zobowiązania systemu operacyjnego całej spółki. Ta wersja niezależnej gwarancji bankowej na podstawie Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej jest interesująca, ponieważ wierzyciel może otrzymać nie tylko pieniądze, ale także określony procent udziałów.

Podstawy wypowiedzenia gwarancji bankowej

Kodeks cywilny wskazuje na ograniczonewykaz wymagań dotyczących wygaśnięcia gwarancji. Każda pozycja na liście jest związana z pełnym wykonaniem przez poręczyciela wydanego zobowiązania lub z osobistym wyrażeniem woli beneficjenta, wyrażonej jednostronnie.

W sumie są cztery takie tereny:

1. Zapłata kwoty, na jaką została wystawiona gwarancja.
2. Zakończenie jej kadencji.
3. Zwrot gwarancji w przypadku zrzeczenia się przez beneficjenta swoich praw.
4. To samo, ale pod warunkiem pisemnego zapewnienia zwolnienia poręczyciela z wystawionych zobowiązań.

Ponieważ zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej wygaśnięcie gwarancji bankowej jest rodzajem stosunku między beneficjentem a gwarantem, kodeks zobowiązuje tego ostatniego do jakiegokolwiek zawiadomienia głównego zobowiązanego.

Zakładają specjalne zasady dotyczące przerwania HDoraz kilka ogólnych podstaw do rozwiązania umowy. I tak np. Odmowa beneficjenta od zaciągniętych zobowiązań poprzez pisemne zawiadomienie o zwolnieniu poręczyciela z jego zobowiązań jest kwalifikowana przez Kodeks cywilny jako umorzenie długu. Albo przelanie kwoty (w całości, zgodnie z umową) na gwaranta od beneficjenta, co jest automatycznie uznawane za podstawę do wygaśnięcia wszelkich zobowiązań, ponieważ są one wykonane prawidłowo.

Jeszcze kilka powodów

Oprócz opisanych powodów zakończenia HD,przyczyną może być również odszkodowanie, zbieżność w jednej osobie wierzyciela i dłużnika, potrącenie jednolitego roszczenia wzajemnego, nowacja zobowiązania i inne.

Jedynym wyjątkiem od wygaśnięcia gwarancji jest brak możliwości świadczenia. I ten powód nie dotyczy wszystkich zobowiązań pieniężnych, w tym bankowych.

Działania regresowe

Kodeks cywilny zawiera przepis, któryGwarant ma prawo odwołać się do głównego zobowiązanego z roszczeniem regresowym o zwrot kwot wypłaconych beneficjentowi w ramach BG. Prawo to gwarantuje umowa pomiędzy zleceniodawcą a gwarantem, w wyniku której została wystawiona gwarancja.

W komentarzach do Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej w sprawie gwarancji bankowejniektórzy prawnicy piszą, że sytuacja jest możliwa tylko wtedy, gdy prawo do roszczeń regresywnych jest wyraźnie określone w umowie. Wielu nie zgadza się z tym stwierdzeniem, powołując się na art. 379 ust. 1 Kodeksu. Przepis ten nie reguluje zasad, zgodnie z którymi prawo gwaranta do wystąpienia z roszczeniem regresowym wynika z umowy z tym ostatnim. Wskazuje jedynie, że stosunek między poręczycielem a mocodawcą może mieć wyłącznie charakter kompensacyjny. Oznacza to, że za wystawienie zobowiązania gwarancyjnego główny zobowiązany jest zobowiązany do wniesienia opłaty na rzecz gwaranta. Wielkość i tryb działań określa umowa pomiędzy mocodawcą a gwarantem.

A z tego wynika, że ​​ma prawo służyćroszczenia regresywnego wobec głównego zobowiązanego, które na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego posiada gwarant, który zapłacił uprawnionemu określoną kwotę z tytułu gwarancji, w jego wysokości nie może nie uwzględniać wkładu wniesionego do dotacja na udzielenie gwarancji. W związku z tym to zakres roszczenia regresowego wobec gwaranta od gwaranta, z uwzględnieniem wkładu na rzecz tego ostatniego, powinien być ustalony w umowie pomiędzy mocodawcą a gwarantem, a nie przyznanie mu prawa regresu w kolejności uniknięcia nieuzasadnionego wzbogacenia się gwaranta kosztem mocodawcy.