Istotą każdego systemu bankowego jestzbiór różnych rodzajów instytucji kredytowych i banków krajowych. Każdy kraj ma swoje własne, charakterystyczne cechy, ale jednocześnie wiele stanów ma wspólne oznaki budowania systemów bankowych. Dlatego systemy bankowe Niemiec, Japonii i Stanów Zjednoczonych są zwykle postrzegane jako różniące się od siebie. Każdy z nich ma swoją własną charakterystykę.
Japoński system bankowy, mimo swojegomłodzież w porównaniu z Amerykanami i Europejczykami charakteryzuje się dość wysokim poziomem rozwoju. W tym przypadku bankom przypisuje się rolę struktury kluczowej we wszystkich grupach finansowych i przemysłowych, a ponadto jednoczą wokół siebie niektóre firmy. Rola państwa w regulacji i kontroli sektora bankowego jest dość silna.
System bankowy Japonii, który można nazwaćnowoczesny, pojawił się po drugiej wojnie światowej. Należy pamiętać, że został zbudowany na wzór amerykański. W Japonii są banki, które można bezpiecznie przypisać czołowym bankom świata. Najpotężniejsze grupy finansowe i przemysłowe, na czele z japońskimi bankami, dokonują ogromnych inwestycji finansowych w Azji, Europie Zachodniej, Australii i Stanach Zjednoczonych.
System bankowy w gospodarce rynkowej tegokraj odgrywa dużą rolę. Jest reprezentowany przez dwa łącza. Pierwszym jest Bank Centralny, w skład którego wchodzi rada polityczna, 3 audytorów wykonawczych oraz 8 doradców i 3 dyrektorów wykonawczych. Drugim ogniwem są banki komercyjne, czyli banki regionalne, miejskie, powiernicze, oddziały banków zagranicznych oraz nowe typy banków. Bank centralny nazywany jest również Bankiem Japonii, jego status i funkcje zostały określone w ustawie w 1942 roku. Ustawa ta była następnie dwukrotnie unowocześniana, ostatnia w 1998 roku. Ze względu na swój status Bank of Japan jest spółką akcyjną. Posiada szereg funkcji.
Pierwsza to emisja banknotów.Bank Centralny ma nieograniczony monopol na emisję banknotów. Za zgodą rządu Ministerstwo Finansów ustala sprawę. Wcześniej zmusiła bank do ciągłego utrzymywania rezerw. Ale nowe ustawodawstwo nie nakłada już takich wymogów na tworzenie rezerw, co pozwala Bankowi Centralnemu promować zrównoważony rozwój japońskiej gospodarki poprzez utrzymanie stabilności cen.
Drugą funkcją jest realizacja monetarnapolitycy. Co pół roku bank jest zobowiązany do składania parlamentowi, przy wsparciu ministra finansów, sprawozdania ze swojej polityki pieniężnej. Ale jego tworzenie i wdrażanie jest niezależne od jakiejkolwiek instytucji, to znaczy bank robi to samodzielnie.
Trzecią funkcją jest zapewnienie nieprzerwanego iefektywne funkcjonowanie całego systemu rozrachunku pomiędzy różnymi instytucjami kredytowymi. Czwartą funkcją jest monitorowanie i weryfikacja kondycji finansowej i pozycji kadry kierowniczej wszystkich instytucji finansowych. A piąta funkcja to kontrola sektora kredytowego, a także zapewnienie absolutnie niezakłóconego funkcjonowania całego systemu rozliczeń i płatności poprzez udzielanie pożyczek instytucjom kredytowym na ograniczonych terminach.
Aż do lat 90. była to kraina wschodzącego słońcagłównym światowym pożyczkodawcą. Ale potem japoński system bankowy zaczął odczuwać pierwsze oznaki kryzysu. W ciągu następnych dwudziestu lat pojawiło się wiele problemów związanych ze złymi kredytami, zaprzestaniem wykonywania zobowiązań przez niektóre banki oraz kryzysem płynności. Ponadto gospodarka japońska doznała poważnego ciosu w wyniku licznych, poważnych katastrof naturalnych.
Zrozumiawszy, czym jest system bankowy Japonii, możeszmożna śmiało powiedzieć, że zmiana polityki gospodarczej w tym kraju zawsze była przeprowadzana ostrożnie i płynnie. I to doświadczenie zasługuje na wykorzystanie.
