Onder de term 'onderwerp' van een bepaalde wetenschapze begrijpen een bepaald deel van de spirituele, ideale realiteit, dat een logisch verbonden, op geest gebaseerd complex van gedachten van een wetenschapper is over een bepaald object dat bij de realiteit hoort. Tegelijkertijd zijn reflecties niet in staat om de gehele complexiteit van het bestudeerde gebied volledig te dekken, ze zijn altijd een object-subjectief karakter en weerspiegelen niet alleen de essentie van het object zelf, maar ook de persoonlijke positie van de wetenschapper zelf en komen daarom altijd in zekere mate overeen met het object.
Het onderwerp sociale pedagogie is een sociaal-pedagogisch fenomeen. Het definieert de principes, methoden, vormen van het bestuderen van praktische activiteit, de noodzakelijke voorwaarden voor de uitvoering ervan.
Sociale pedagogie is een theorie ende praktijk van sociale vorming en de daaropvolgende verbetering van persoonlijkheid en sociale groepen tijdens het proces van socialisatie. Aan de theoretische kant is de industrie een systeem van concepten, wetten, uitspraken en wetten die het proces van sociale vorming van een persoon onthullen, de procedure voor groepsbeheer in overeenstemming met de impact van externe factoren erop. Het onderwerp pedagogie maakt het mogelijk om de aard van persoonlijkheidsvorming en groepsmanagementprocedures, bestaande problemen van sociale afwijkingen te begrijpen. Bovendien worden in het kader van de discipline methoden ontwikkeld om deze afwijkingen te voorkomen en te overwinnen.
In het proces van het compliceren van het onderwijsactiviteiten, het vergroten van de diversiteit van vormen, werd het noodzakelijk om een speciale analyse van pedagogische relaties uit te voeren. Zo werd al in de oudheid een speciale tak van kennis gevormd. Aanvankelijk was het een onderdeel van andere wetenschappelijke disciplines (filosofie, geschiedenis bijvoorbeeld). Vervolgens werd het een onafhankelijke wetenschap.
In de psychologie is het gebruikelijk om activiteiten in overweging te nemenals een systeem met meerdere niveaus, waarvan de componenten motieven, doel, resultaat, actie zijn. De structuur van pedagogiek wordt beschouwd als een complex van elementen die relatief onafhankelijke functionele soorten activiteiten van de leraar zijn. Dus werden componenten zoals educatief, organisatorisch en constructief benadrukt in educatieve activiteiten.
Het onderwerp pedagogie vandaag wordt bepaald in de vorm van een geheel van gedachten over de educatieve realiteit en hoe deze te verbeteren.
Aldus wordt de discipline als geheel beoogdopenbaarmaking van de essentie en patronen van leerprocessen bij de ontwikkeling van persoonlijkheid. Het onderwerp pedagogiek omvat praktische methoden om de effectiviteit van deze fenomenen te vergroten.
Onderwijskunde staat in nauw verband metoefenen. Dit is grotendeels te wijten aan de aard van het onderwerp pedagogiek. De taak van de wetenschap bestaat niet alleen in de beschrijving en verklaring, maar ook in de vervulling van de normatieve en constructieve functie. Met andere woorden, discipline roept de vraag op van verbetering van de bestaande onderwijspraktijk.
Tegenwoordig zijn de reflecties van educatieve discipline vooral gericht op het oplossen van enkele moeilijke, "eeuwige" problemen.
В первую очередь это задача по формированию целей pedagogische activiteit. Opgemerkt moet worden dat het stellen van doelen als het belangrijkste punt bij elke activiteit wordt beschouwd. Pedagogiek kan niet effectief zijn zonder een duidelijk begrip van de doelen van het opvoeden en opleiden van mensen.
Een ander belangrijk punt is de vraagstudies van de menselijke natuur, haar mogelijkheden. De moeilijkheid om dit probleem op te lossen ligt vooral in het feit dat de menselijke natuur niet alleen stabiel is, maar ook dynamisch en in staat is te veranderen in het proces van het veranderen van de wereld, de sociale en natuurlijke omgeving.
