Vragen over de vormen en methoden van staathet management baarde zelfs de oude Grieken zorgen. Gedurende deze tijd heeft de geschiedenis een enorme hoeveelheid materiaal verzameld om verschillende vormen en soorten politieke regimes te identificeren. Hun kenmerken, classificatiefuncties en opties zullen in het artikel worden besproken.
Vorm van de overheid
Staatsmacht is noodzakelijk voor de samenlevingsuccesvol functioneren. De samenleving is niet in staat tot zelforganisatie en delegeert daarom altijd macht en managementfuncties aan iemand. Zelfs de oude filosofen ontdekten dat de regeringsvormen kunnen zijn: de macht van één, de macht van enkelen, of de macht van velen of de meerderheid. Elk formulier heeft verschillende opties. De staatsvorm, de regeringsvorm, het staatsregime zijn schakels in één keten. De eigenaardigheden van politiek en administratief bestuur in het land vloeien voort uit de vorm van de overheid, die op zijn beurt kan worden gerealiseerd in verschillende politieke regimes. Een regeringsvorm is een manier om een regeringssysteem te organiseren. Het bepaalt de aard en kenmerken van het politieke proces in het land. De eerste traditionele regeringsvormen waren monarchie en republiek. Bovendien kunt u met elk van hen verschillende regimes instellen. Het is despotisch, aristocratisch, absolutistisch, autoritair, militair-bureaucratisch, totalitair, fascistisch en vele anderen. Het staatsregime hangt af van de invloed van vele factoren, vooral van wie de macht bezit. De rol van het individu in de staatsstructuur is buitengewoon hoog.
Politiek regime concept
Voor het eerst over het bestaan van een politiek regimePlato begon na te denken. In overeenstemming met zijn idealistische ideeën ging hij ervan uit dat er een ideale staatsstructuur was, waar het beheer werd uitgevoerd door filosofen-wijzen. Alle andere modi verschillen in de mate van nabijheid en afstand van dit model. In de ruimste zin is een politiek of staatsregime de verdeling van echte macht en invloed in een samenleving. Het is een manier van bestaan en functioneren van een politiek systeem dat een land uniek en anders maakt dan andere staten. De vorming van een politiek regime wordt beïnvloed door talloze elementen van het politieke systeem: normen, attitudes, cultuur, instellingen. Een engere opvatting impliceert dat een regime een specifieke manier is om staatsmacht uit te oefenen.
Regeringsvormen waar politieke regimes aan te wijten zijncultuur en tradities van het land, de historische omstandigheden van de staat. Het is algemeen aanvaard dat elk land zijn eigen regeringsvorm heeft, maar ze hebben gemeenschappelijke, universele kenmerken waarmee u hun classificatie kunt maken.
Principes voor classificatie van politieke regimes
Het is aanvaardbaar om politieke regimes te classificeren met inachtneming van de volgende criteria:
- de mate en vormen van participatie van mensen bij de uitvoering van de regering van het land en bij de vorming van politieke macht;
- de plaats van niet-overheidsstructuren in de regering van het land;
- de mate van garantie van de rechten en vrijheden van het individu;
- de aanwezigheid van oppositie in het land en de houding van de autoriteiten daarover;
- de situatie met de vrijheid van meningsuiting in het land, de positie van de media, de mate van transparantie van het optreden van politieke structuren;
- methoden van uitspraak;
- de situatie in het land van de machtsstructuren, hun rechten en beperkingen;
- de mate van politieke activiteit van de bevolking van het land.
Soorten modi
De geschiedenis heeft een geweldige managementervaring opgebouwdlanden, kunt u vandaag minstens 150 soorten politieke regimes tellen. De oude classificatie van Aristoteles stelt voor om de soorten regimes te onderscheiden op basis van twee criteria: op basis van het behoren tot de macht en op basis van de manieren om macht te gebruiken. Door deze tekenen kon hij praten over dergelijke soorten politieke regimes als monarchie, aristocratie, oligarchie, democratie, tirannie.
Zo'n typologisch systeem van politieke regimestegenwoordig is het veel gecompliceerder geworden en op basis van een verscheidenheid aan criteria kunnen verschillende soorten worden onderscheiden. De eenvoudigste classificatie is de verdeling van alle variëteiten in democratisch en niet-democratisch, en al binnen worden verschillende variëteiten onthuld. Een poging om rekening te houden met een groter aantal bestaande regimes leidde tot een opdeling in basis- en aanvullende regimes. De eerste omvatten despotisch, totalitair, autoritair, liberaal en democratisch. De tweede kan worden toegeschreven aan de tirannieke, fascistische. Latere typologieën omvatten ook intermediaire typen zoals militair-bureaucratisch, sultanistisch, anarchistisch, evenals verschillende soorten autoritarisme: zakelijk, pre-totalitair, postkoloniaal.
Een meer complexe classificatie biedt ook aanvoeg aan de reeds genoemde typen het volgende toe: dictatuur, meritocratie, kleptocratie, ochlocratie, plutocratie, feodalisme, timocratie, militaire dictatuur, posttotalitarisme. Er zijn zeker andere typen te onderscheiden, aangezien elke staat de bestaande regimesmodellen aanpast aan zijn eigen kenmerken en omstandigheden.
Staatsstructuur en regeringsregime
Alle regeringsregimes in specifieke statenkan niet in zuivere vorm bestaan. Traditioneel zijn er drie soorten overheid: federatie, eenheidsstaat en confederatie. Meestal zijn er eenheidsstaten waarin het hele grondgebied van het land onderworpen is aan één enkel regeringssysteem, één grondwet en gecentraliseerd beheer van alle administratieve eenheden. Tegelijkertijd kunnen eenheidsstaten een democratisch of autoritair regeringsregime hebben. Maar daarin is het veel gemakkelijker om zowel autoritaire als zelfs totalitaire managementmodellen vast te stellen. Maar elke keer zal het een soort interpretatie van het regime zijn.
Japan en het VK zijn bijvoorbeeld voorbeeldeneen eenheidsstaat geregeerd door de hoogste vertegenwoordiger van de monarchale familie. Maar elke staat implementeert in verschillende mate vormen van representatieve democratie. Ook kunnen eenheidsstaten een speciaal regime instellen voor het beheer van individuele territoria. De federatie verenigt verschillende eenheden met relatieve onafhankelijkheid onder één leiding. Confederatie daarentegen verenigt soevereine administratieve entiteiten die slechts een deel van de functies van staatsmacht delegeren aan de algemene overheid. Tegelijkertijd is de federatie meer vatbaar voor democratische regimes, aangezien verschillende mensen zich altijd moeten verenigen in haar heerschappij. Er is niet zo'n duidelijk patroon in confederaties en de interne regimes in de onderwerpen kunnen verschillen.
Het concept en de oorsprong van totalitarisme
Traditioneel onderscheiden onderzoekers totalitaire,democratische en autoritaire regimes als de belangrijkste manieren om politieke macht in de staat te implementeren. Totalitarisme is een extreme vorm van een niet-democratisch regime. Historici zeggen dat totalitarisme als een taaie versie van de dictatuur in de 20e eeuw verschijnt, hoewel er standpunten zijn dat de term toen gewoon werd bedacht en dat dergelijke politieke regimes eerder bestonden.
Onderzoekers zeggen totalitarismeis gebaseerd op de massamedia, die het belangrijkste instrument worden voor de verspreiding van ideologie. Totalitarisme wordt opgevat als absolute controle en regulering door de staat van alle aspecten van het leven, van elke individuele inwoner van het land door middel van direct gewapend geweld. Historisch gezien wordt de opkomst van dit regime geassocieerd met het bewind van Benito Mussolini in Italië in de jaren 1920; Hitlers Duitsland en Stalins Sovjet-Unie worden ook beschouwd als levendige voorbeelden van de implementatie van deze regeringsvorm. De bekende studie van Z. Brzezinski is gewijd aan de studie van totalitarisme, die schrijft dat dergelijke regimes kunnen worden herkend aan de volgende kenmerken:
- het land wordt gedomineerd door de officiële ideologie, die wordt gedeeld door de meerderheid van de burgers, tegenstanders van ideologie worden onderworpen aan zware vervolging en fysieke vernietiging;
- de staat stelt strikte controle vastdoor de acties en gedachten van de burgers wordt politietoezicht opgeroepen om "vijanden van het volk" op te sporen voor daaropvolgende demonstratieve represailles tegen hen om de bevolking te intimideren;
- het belangrijkste principe in dergelijke landen: alleen wat wordt erkend door de officiële autoriteiten is toegestaan, al het andere is verboden;
- er is een beperking in de vrijheid om informatie te verkrijgen, er is strikte controle op de verspreiding van informatie, de media zijn onderworpen aan strikte censuur, er kan geen vrijheid van meningsuiting of meningsuiting zijn;
- bureaucratie op alle gebieden van het beheer van het leven in de samenleving;
- eenpartijsysteem: in landen met een dergelijk regime kan er alleen een regerende partij zijn, alle andere worden vervolgd;
- de militarisering van het land, de militaire macht bouwt er voortdurend in op, het beeld van een externe vijand wordt gevormd, waartegen men zich moet verdedigen;
- terreur en onderdrukking als instrumenten om angst te zaaien;
- gecentraliseerd beheer van de economie.
Verrassend genoeg kan totalitarisme dat welgebouwd zijn op basis van democratie of op basis van autoritarisme. Het tweede geval komt vaker voor, een voorbeeld van totale democratie kan de Sovjet-Unie van het late stalinisme zijn, toen een groot aantal inwoners van het land betrokken was bij het systeem van totale bewaking en onderdrukking.
Kenmerken van een autoritair regime
Men zou de regimes van de regering moeten beschrijvenstilstaan bij een meer gedetailleerde beschrijving van hun belangrijkste variëteiten. Totalitaire, democratische en autoritaire regimes zijn de drie belangrijkste opties. Autoritarisme neemt een tussenpositie in tussen totalitaire en democratische regeringssystemen. Autoritarisme is een ondemocratisch regime, dat wil zeggen de concentratie van onbeperkte macht in de handen van een of meer mensen. Het belangrijkste verschil met totalitarisme is de afwezigheid van sterke militaire druk op de inwoners van het land.
De belangrijkste kenmerken van een autoritair regime zijn:
- er ontstaat een monopolie op de staatsmacht, dat in ieder geval niet kan worden overgedragen aan andere mensen of groepen, behalve bij een staatsgreep;
- een verbod op of sterke beperkingen op het bestaan van oppositie;
- rigide centralisatie van de verticale macht;
- delegatie van bevoegdheid op basis van verwantschap of coöptatie;
- versterking van wetshandhavingsinstanties om de macht te behouden;
- isolatie van de bevolking van de mogelijkheid om deel te nemen aan het regeringsproces.
Militaire bureaucratie
Een groep militaire regimes is een optieautoritaire en totalitaire modellen. Een militair-bureaucratisch regime is een eenpartijstelsel met een prominente leider, wiens macht wordt verzekerd door strijdkrachten. Meestal is het gebruikelijk om te praten over de communistische varianten van dergelijke regimes. De belangrijkste kenmerken van een militaire bureaucratie zijn:
- de dominante rol van het leger en de veiligheidsdiensten bij het waarborgen van de uitvoering van regeringsbeslissingen;
- de aanwezigheid van een speciaal systeem van controle over het leven in de samenleving;
- geweld en terreur als de belangrijkste instrumenten van ondergeschiktheid en motivering van de bevolking;
- wetgevende chaos en willekeur;
- de officieel uitgeroepen dominante ideologie bij volledige afwezigheid van oppositie.
Tirannie en despotisme
Een oud type totalitarisme isdespotische macht. Zo'n regime bestond bijvoorbeeld in het oude Egypte. De macht behoort in dit geval toe aan één persoon die het door erfenis heeft ontvangen. De despoot heeft exclusieve macht en mag zijn acties niet correleren met de wetten en voorschriften van het land. Alle uitbarstingen van onenigheid met zijn beleid worden zwaar gestraft, tot het gebruik van brute demonstratieve executies en marteling. Tyrannieke regimes onderscheiden zich door het feit dat één persoon de macht krijgt als gevolg van een militaire coup. Tegelijkertijd lijken de bestuurlijke kenmerken van een tiran dicht bij het gedrag van een despoot. De macht van tirannen is ook al lang bekend, dus historici beschrijven verschillende van dergelijke voorbeelden in het oude Griekenland.
Kenmerken van een democratisch regime
De meest wijdverbreide politieke regimes ter wereld zijn verschillende soorten democratie. De regeringsvorm van een democratisch regime is divers, maar heeft over het algemeen de volgende kenmerken:
- de mensen zijn de belangrijkste bron van opperste macht, ze zijn de belangrijkste soeverein in de staat;
- de mensen hebben de mogelijkheid om hun wil te tonen bij vrije verkiezingen, de verkiezing van de macht is het belangrijkste teken van democratie;
- de rechten van een burger zijn de absolute prioriteit van macht, elke persoon of minderheid heeft gegarandeerd toegang tot macht;
- gelijkheid van burgers voor de wet en in de overheid;
- vrijheid van meningsuiting en pluralisme van meningen;
- verbod op elke vorm van geweld tegen een persoon;
- verplichte aanwezigheid van oppositie tegen de regerende partij;
- scheiding der machten, elke tak heeft soevereiniteit en is exclusief onderworpen aan de mensen.
Afhankelijk van hoe de mensen deelnemenregering zijn er twee vormen van democratie: direct en representatief. Vormen van representatieve democratie komen tegenwoordig het meest voor. In dit geval delegeren de mensen besluitvormingsrechten aan hun vertegenwoordigers in verschillende overheidsinstanties.
Liberalisme als politiek regime
Een bijzonder soort democratie isliberaal regime. De ideeën van liberalisme verschijnen in de oudheid, als een politiek regime, het werd voor het eerst afgekondigd aan het einde van de 18e eeuw in de Amerikaanse grondwet en de Verklaring van de Rechten van de Mens in Frankrijk. Het belangrijkste kenmerk van liberalisme is de absolute waarde van een persoon. Elk liberaal regime is gebaseerd op drie pijlers: individualisme, eigendom en vrijheid. De tekenen van een liberaal politiek regime zijn:
- wettelijke consolidatie van mensenrechten ter bescherming van zijn individualiteit en rechten op privé-eigendom;
- scheiding van takken van de overheid;
- publiciteit en vrijheid van meningsuiting;
- het bestaan van oppositiepartijen;
- instabiliteit van de politieke sfeer van het land, deelname van de massa aan het politieke leven van de samenleving;
- het ontbreken van een machtsmonopolie, het bestaan van een wettelijk mechanisme voor de machtswisseling;
- vrijheid van de economie van alle controle en inmenging door de staat.
Nu kent u de basisinformatie over regimes.
