In de hooglanden van de Kaukasus is er een prachtige grotemeer. Het is gelegen op een hoogte van 1900 meter boven zeeniveau. Het meer heet zo: Sevan. Armenië is het land op wiens grondgebied het zich bevindt.
Het is het meer dat de habitat is van vissen eronderde naam van Sevan-forel. Overigens staat ze hoog aangeschreven bij vissers. Naast het meer van Sevan, is forel, waarvan de foto in het artikel wordt gepresenteerd, ook te vinden in de nabijgelegen rivieren.
beschrijving
Laten we deze vis eens nader bekijken.Wat is het? Sevan is een speciaal soort forel. De naam komt van het Latijnse salmo ischchan. Ishkhan betekent "koning" in het Armeens. Dus het werd genoemd vanwege zijn schoonheid en grootsheid in vergelijking met andere vissen. Inderdaad, sommige van zijn individuen kunnen tot zeventien kilogram wegen. Soms is er Sevan-forel, waarvan de lichaamslengte een meter is. Zoals je kunt zien, een echte reus! In de vijftiende eeuw werd deze vis vervoerd naar verschillende landen in het oosten.
Wetenschappers echter, de Sevan-forel, waarvan de foto in het artikel staat, is verdeeld in vier soorten, of met andere woorden, rassen. Bovendien verschillen ze allemaal van de Europese forel.
Winter Ishkhan
Dus een van de soorten van deze forel heeft een naamwinter ishkhan. Soms wordt het ook wel winterbakhtak genoemd. Dit type forel is de grootste. Er waren gevallen waarin het gevangen individu zeventien kilogram woog en de lengte 104 centimeter. Indrukwekkend formaat! Als de winter ishkhan dan voedt, is de kleur zilverwit en heeft de rug de kleur van staal. Het heeft weinig donkere vlekken en ze zijn omgeven door een rand langs de rand van een lichte kleur. Bovendien zijn ze nooit X-vormig in vergelijking met beekforel. Het voedsel van de winter Ishkhan bestaat uit vlokreeftjes, wier leefgebied de bodem van het reservoir is.
De rijpingsleeftijd van deze forel is vierof vijf jaar. Op het moment dat de vis begint te spawnen, veranderen de mannetjes van kleur. Ze worden aanzienlijk donkerder en hun vinnen worden bijna helemaal zwart. Er verschijnen verschillende rode vlekken op hun zijkanten en lichte randen op de overige plekken vallen duidelijk op. Vrouwtjes blijven ongewijzigd. Paaien vindt direct in het meer zelf plaats. Het aantal eieren kan oplopen tot vierduizend. Voordat het niveau van het meer daalde, werden twee visbestanden geïsoleerd: de ene werd uitgezet van oktober tot januari en de andere van januari tot maart. In dit geval vond het uitzetten op verschillende diepten plaats. Voor de eerste was de diepte 0,5-4 meter en voor de tweede - 0,5-20 meter.
Winter bakhtak wordt vooral gewaardeerd door vissers.Vroeger was het een belangrijke visstek. Nadat het niveau van Sevan echter was gedaald, bleven er veel forellenpaaigronden aan de kust. Daarom is dit type vis nu vrij zeldzaam.
Zomer Ishkhan
Het tweede type Sevan-forel is de zomer-ishkhan.Deze vis wordt ook wel zomerbakhtak genoemd. Ze noemden het zo omdat het in de lente of zomer eieren legt. Het spawnt in de Bakhtak-Chai en Gedak-Bulakh rivieren, evenals in Sevan zelf, in de pre-estuariene gebieden van het meer. Deze forel is kleiner. Het gewicht, als we het maximum nemen, bereikt twee kilogram en de lengte is ongeveer 60 centimeter. Zomer ishkhan rijpt op de leeftijd van 2-7 jaar. Dit type is een minder productieve forelsoort.
Dergelijke vissen kunnen iets meer spawnenduizenden eieren. Vaak zijn aan de zijkanten van de zomerbakhtak-vis rode vlekken te zien. Het commerciële bestand van deze soort neemt elk jaar af doordat het pad naar de paaiplaats praktisch geblokkeerd was.
Bojack
Een andere ondersoort van de Sevan-forel isbojack. Dit is een dwergsoort forel, en de grootte is vrij klein. Het is bekend dat het grootste gevangen exemplaar nog geen dertig centimeter lang was. En hun gemiddelde lengte varieert van 24 tot 26 cm. Meestal komen rode vlekken op de zijkanten bij mannelijke bojaks vrij vaak voor.
Deze forelsoort paait alleen in het Sevanmeer zelf (Armenië).
Als ze drie of vier jaar is, begint zega naar spawn. Het moet gezegd worden dat ze tegelijkertijd geen nesten bouwt om eieren te leggen, maar ze over de bodem van Sevan legt. Bojak spawnt van oktober tot november. Bovendien dachten wetenschappers eerder dat dit proces plaatsvindt op een diepte van ongeveer vijftien meter, maar nadat de kustgebieden waren opgedroogd, werden op een diepte van veertig meter paaiplaatsen voor bojak geïdentificeerd. Hun gebied is echter vrij klein en kan de verloren kustgebieden op geen enkele manier herstellen, en daarom is het aantal van deze vissen sterk afgenomen.
Gegharkuni
Nou, de laatste ondersoort van de Sevan-forel isde naam van gegharkuni. Zijn jonge groei lijkt op de parr van andere zalm. Hun kleur heeft een iets andere vorm dan andere soorten Sevan-forel. De gegharkuni heeft donkere dwarsstrepen en bruingele en rode vlekken op het lichaam. Ze voeden zich na een jaar in het meer. Hun kleur is donkerder dan die van ishkhan, maar de schaduw is ook zilverachtig.
Zijn voedsel is niet alleen benthos, maar ookzoöplankton, voornamelijk gelegen in de waterkolom en meebewegend met de stroming. Dit is hoe gegharkuni zich onderscheidt van andere soorten forel. Het spawnt alleen uitsluitend in stromend water, dat wil zeggen in rivieren.
Sevan-forel: aantal
In de jaren 20 van de vorige eeuw begonnen ze te producerenkunstmatige fokkerij van zomerse ishkhan en gegharkuni. Tot halverwege de jaren veertig werd de commerciële voorraad geschat op 1,6 miljoen individuen. Verder verslechterden de leefomstandigheden in de rivieren van de jonge dieren echter aanzienlijk en werd het paaipad feitelijk geblokkeerd. Met het oog hierop begonnen na de jaren vijftig de Gegharkuni en de zomer-ishkhan alleen in viskwekerijen te worden gekweekt.
Ondanks alle maatregelen die zijn genomen om te behoudenhet aantal Sevan-forel, de verzameling van eieren bij viskwekerijen is afgenomen. Al deze omstandigheden, inclusief de verlaging van het waterpeil en de vermindering van natuurlijke paaigronden voor vissen, leidden ertoe dat het aantal van alle soorten sterk begon af te nemen.
Aan dit alles een belangrijke bijdrage geleverdeutrofiëring. Eutrofiëring is een toename van de primaire productiviteit van wateren door een toename van nutriënten erin, zoals voornamelijk fluor en stikstof. Deze componenten kunnen via industrieel en gemeentelijk afvalwater in waterlichamen worden gebracht, bijvoorbeeld na het wegspoelen van meststoffen uit velden of met sedimenten. In eerste instantie kan dit gunstig zijn voor de vissen naarmate het voer groter wordt. Na dit alles gaat de waterkwaliteit echter achteruit. De kustzone begint te overwoekeren, het water wordt troebel, de doorzichtigheid wordt minder en dienovereenkomstig neemt ook het zuurstofniveau af.
Ernstig bedreigde soorten
In een bijzonder moeilijke situatie, als gevolg van veranderingen,die voorkomen in het meer zelf en andere watermassa's, bleken de grootste en kleinste soort forel te zijn - bojak en winter-ishkhan. Deze vis paait in het meer zelf. Deze soorten worden met uitsterven bedreigd. Daarom werd een vis genaamd Sevan-forel uitgeroepen tot natuurreservaat en opgenomen in het Rode Boek.
