Λίγο από την ιστορία του όρου
Ο όρος "οντολογία" εισήχθη από τον φιλόσοφο από τοΓερμανία Rudolf Gokleniusom. Στη διαδικασία ανάπτυξης, οι έννοιες που επενδύθηκαν σε αυτήν άλλαξαν επανειλημμένα. Στους μεσαιωνικούς χρόνους, προσπαθώντας να συνθέσει ένα δόγμα της ύπαρξης, θεωρήθηκε ως μια φιλοσοφική απόδειξη των αληθειών στη θρησκεία. Με την έλευση της Νέας Εποχής, η οντολογία στη φιλοσοφία άρχισε να αποτελεί μέρος της μεταφυσικής που μελετά την υπερβολική δομή όλων όσων υπάρχουν.
Σήμερα, η οντολογία είναι ένα τμήμα της φιλοσοφίας για το γεγονός, τον υπερβολικό κόσμο και τον κόσμο ως σύνολο.
Έτσι, οι όροι "μεταφυσική" και "οντολογία"κοντά σε κάθε άλλη έννοια. Για κάποιο διάστημα χρησιμοποιούνταν ως συνώνυμα. Με την πάροδο του χρόνου, ο όρος "μεταφυσική" έπεσε εκτός χρήσης και η οντολογία πήρε τη θέση της.
Αντικείμενο μελέτης στην οντολογία
Υπάρχουν δύο κύριες πτυχές - το είναι και το μη ον, -που μελετάται από την οντολογία στη φιλοσοφία. Για μια φιλοσοφική κατανόηση όλων όσων υπάρχουν στον κόσμο, η κατηγορία του όντος λειτουργεί ως αρχική. Η οντολογική μελέτη του κόσμου περιλαμβάνει τη χρήση ενός ολόκληρου συστήματος φιλοσοφικών κατηγοριών, οι κύριες από τις οποίες είναι οι έννοιες του είναι και του μη όντος.
Το να είσαι είναι μια περιεκτικήη πραγματικότητα, αυτό που υπάρχει, είναι στην πραγματικότητα. Η έννοια του «είναι» περιλαμβάνει τον κόσμο που πραγματικά υπάρχει. Αποτελεί τη βάση όλων των φαινομένων και των πραγμάτων, εγγυάται την παρουσία τους. Το μη ον είναι η απουσία, η μη πραγματικότητα καθετί που είναι συγκεκριμένο, υπαρκτό. Έτσι, η οντολογία είναι ένα τμήμα της φιλοσοφίας για το είναι, το είναι.
Η προέλευση και η ανάπτυξη της οντολογίας
Σε ποια στάδια σχηματισμού πέρασε η οντολογίαφιλοσοφία? Η φιλοσοφία ως επιστήμη και το ζήτημα της ύπαρξης προκύπτουν ταυτόχρονα. Πρώτος το μελέτησε ο φιλόσοφος της αρχαιότητας Παρμενίδης. Για αυτόν, είναι και σκέψη ήταν ταυτόσημες έννοιες. Υποστήριξε επίσης ότι το ον δεν εμφανίστηκε από κάπου και είναι επίσης αδύνατο να το καταστρέψεις, είναι ακίνητο και δεν θα τελειώσει ποτέ στον χρόνο. Το μη ον, κατά τη γνώμη του, δεν υπάρχει.
Ο Δημόκριτος εμμένει στην άποψη ότι ό,τι υπάρχει αποτελείται από άτομα, αναγνωρίζοντας έτσι το είναι και το μη ον.
Ο Πλάτων αντιπαραβάλλει τον κόσμο των πνευματικών ιδεών και ουσιών -αυτό που αντιπροσωπεύει την αληθινή ύπαρξη- με τον κόσμο των αισθητών πραγμάτων, που τείνουν να αλλάζουν. Αναγνώριζε και το είναι και το μη ον.
Ο Αριστοτέλης αντιπροσώπευε την ύλη ως «είναι σε δυνατότητα».
Στις διδασκαλίες που προέκυψαν στο Μεσαίωνα, υπόόντας κατανοητός ο ίδιος ο Θεός. Με την έναρξη της Νέας Εποχής, η οντολογία στη φιλοσοφία ερμήνευσε το ον ως το μυαλό, τη συνείδηση ενός ατόμου. Το μόνο, αναμφισβήτητο και γνήσιο ον ήταν ο άνθρωπος, η συνείδηση και οι ανάγκες της, η ζωή της. Αποτελείται από τις εξής βασικές μορφές: το πνευματικό και υλικό είναι ενός ατόμου, το είναι των πραγμάτων, το είναι της κοινωνίας (κοινωνικό). Αυτή η ενότητα βοηθά να αντιπροσωπεύει μια κοινή βάση για οτιδήποτε υπάρχει.
Φιλοσοφική και νομική οντολογία
Ποια είναι η ουσία του δικαίου γενικά, είναι αδύνατο να κατανοήσουμε χωρίς να κατανοήσουμε τι συνιστά μια φιλοσοφική και νομική οντολογία.
Οι πραγματικότητες της καθημερινής ζωής αντιπαραβάλλονταιτο σύστημα του κανονιστικού-αξιολογητικού κόσμου, στον οποίο υπακούει το άτομο. Υπαγορεύει σε κάθε άτομο διαφορετικούς κανόνες και απαιτήσεις - πολιτικούς, ηθικούς, νομικούς. Αυτό το σύστημα εισάγει επίσης ορισμένους κανόνες στον κόσμο της ζωής του καθενός (για παράδειγμα, από ποια ηλικία μπορείς να πας σχολείο, να λάβεις μέρος σε εκλογικές διαδικασίες, να παντρευτείς, να υπαχθείς σε διοικητικές και ποινικές ευθύνες), ορίζει ορισμένους κανόνες συμπεριφοράς.
Έτσι, η φιλοσοφική και νομική οντολογία -είναι ένας τρόπος οργάνωσης και ερμηνείας κάποιων πτυχών της κοινωνικής ζωής και ταυτόχρονα της ύπαρξης ενός ανθρώπου. Το να είσαι δίκαιος και το να είσαι σωστός έχουν σημαντικές διαφορές, γιατί το νόμιμο ον προβλέπει την εκπλήρωση ορισμένων καθηκόντων. Ένα άτομο πρέπει να υπακούει στους νόμους που υιοθετούνται στην κοινωνία. Επομένως, η φιλοσοφική και νομική οντολογία είναι ένας κλάδος της επιστήμης που έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Θεωρεί το είναι του νόμου ως «είναι-καθήκον». Ο νόμος είναι η σφαίρα αυτού που θα έπρεπε να είναι, δηλαδή αυτού που «φανερά» δεν φαίνεται να υπάρχει, αλλά η πραγματικότητα του οποίου έχει μεγάλη σημασία στη ζωή κάθε εκπροσώπου της κοινωνίας.
Η νομική πραγματικότητα σημαίνει επίσηςένα σύστημα που υπάρχει στο πλαίσιο της ύπαρξης ενός ατόμου. Αποτελείται από στοιχεία που χαρακτηρίζονται από την εκτέλεση ορισμένων λειτουργιών. Ουσιαστικά είναι ένα εποικοδόμημα που περιλαμβάνει νομικούς θεσμούς, σχέσεις και συνείδηση.
