Η επιχειρηματικότητα παίζει ένα από τα κεντρικάρόλοι στο σχηματισμό μιας σύγχρονης οικονομίας, παρέχοντας την κατάλληλη ποιότητα και αποτελεσματικότητα των αποφάσεων διαχείρισης, μια ορισμένη σταθερότητα στην ανάπτυξη, αυξάνοντας την ευελιξία και προσαρμόζοντας την εθνική οικονομία στις εξωτερικές συνθήκες, συμβάλλοντας στη διαφοροποίηση του οικονομικού συστήματος της χώρας μέσω της ανάπτυξης και εφαρμογής καινοτόμων τεχνολογιών. Στο πλαίσιο του μετασχηματισμού της παραδοσιακής οικονομίας, η επιχειρηματικότητα γίνεται θέμα όχι τόσο οικονομικό όσο των κοινωνικών σχέσεων. Επομένως, η αλληλεπίδραση των επιχειρηματικών δομών και του κράτους αποκτά έναν ενοποιητικό χαρακτήρα και είναι ένας συνδυασμός τυπικών και ανεπίσημων αρχών, εργαλείων και θεσμών που διασφαλίζουν την ορθή αποτελεσματικότητα των διαχειριστικών αποφάσεων, του συντονισμού, της εφαρμογής κοινών στρατηγικών στόχων και της ανάπτυξης της διαφάνειας. Η ανάλυση της διεθνούς εμπειρίας της εταιρικής σχέσης μεταξύ του κράτους και του επιχειρηματικού τομέα στο δρόμο προς τη μετάβαση σε έναν νέο τύπο οικονομίας μας επιτρέπει να δομήσουμε τη συνεργασία τους σε τρεις τομείς. Το πρώτο είναι λειτουργικό, υπονοώντας τη δημιουργία και ανάπτυξη αλληλεπίδρασης σε τομείς που καθορίζουν την πρόσβαση σε παράγοντες παραγωγής και αγορών. Το δεύτερο είναι ειδικά για τη βιομηχανία, ερμηνευμένο ως ανάπτυξη κοινών μέτρων και προγραμμάτων για τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και την άρση των περιοριστικών εμποδίων σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας. Και το τρίτο είναι περιφερειακό, το οποίο περιλαμβάνει τη διαμόρφωση αναπτυξιακών σχεδίων για μεμονωμένες ομάδες παραγωγής.
Από τη δραστηριότητα και την αποτελεσματικότητα της συνεργασίαςΟι κρατικοί θεσμοί και ο επιχειρηματικός τομέας εξαρτώνται από την κοινωνική αποτελεσματικότητα των διαχειριστικών αποφάσεων, το κοινωνικό κλίμα, τη σταθερότητα και το άνοιγμα της οικονομίας, και η σημασία των δημόσιων αγαθών επεκτείνεται. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στους τομείς της εκπαίδευσης, της επιστήμης και του πολιτισμού. Η δημιουργία ενός σύγχρονου νομικού πλαισίου για την επιχειρηματική πρωτοβουλία αποτελεί πρωταρχικό καθήκον σε σχέση με την ταχεία επέκταση νέων πηγών πληροφοριών, εργαλείων επικοινωνίας και διανοητικών οικονομικών σχέσεων και άλλων παραγόντων που καθορίζουν την αποτελεσματικότητα των διαχειριστικών αποφάσεων.
Καθώς αυξάνεται η πολυπλοκότητα των εργασιώνΗ οικονομική ανάπτυξη αυξάνει το ρόλο των μη οικονομικών στοιχείων του συστήματος. Ο έλεγχος της κοινωνίας και η κοινωνική ευθύνη του καθενός αναγκάζουν τόσο τους επιχειρηματίες όσο και τα κρατικά ιδρύματα να λάβουν υπόψη τις δημόσιες προτεραιότητες κατά τη λήψη αποφάσεων, για να συσχετίσουν τα ιδιωτικά συμφέροντα και τα συμφέροντα της χώρας.
Η αποτελεσματικότητα της διαχείρισης σήμερακαθορίζεται από τη βέλτιστη, βιώσιμη και αρμονική ισορροπία των υπαρχόντων συμφερόντων και εσόδων. Ο σχηματισμός και η ανάπτυξη ενός νέου παραδείγματος της οικονομίας δεν αποτελεί μόνο γενικά αποδεκτούς κανόνες και κανόνες, αλλά καθορίζει τέτοιες προϋποθέσεις για την αλληλεπίδραση της επιχειρηματικότητας και του κράτους που, αφενός, καθιερώνουν ευθύνη για την κοινωνία και, αφετέρου, επιτρέπουν στην κοινωνία να ρυθμίζει την αποτελεσματικότητα των αποφάσεων διαχείρισης ελέγχοντας όλες τις οντότητες οικονομικές σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων των κρατικών θεσμών. Η ισορροπία των καθηκόντων και των ευθυνών δεν είναι σε σταθερή κατάσταση, αλλά αλλάζει δυναμικά σύμφωνα με την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας.
Σύγχρονες Κοινωνικές ΣπουδέςΟι εταιρικές σχέσεις δείχνουν μια ισχυρότερη σχέση μεταξύ της επιτυχίας της επιχείρησης και της συμβολής της στην κοινωνική ανάπτυξη της κοινωνίας. Επιπλέον, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η κοινωνική ευθύνη στη σύγχρονη οικονομία γίνεται ρεαλιστική. Παρά το γεγονός ότι οι φιλανθρωπικές εκδηλώσεις δεν αποσκοπούν στο κέρδος, η εφαρμογή τους συμβάλλει στην εμφάνιση πρόσθετων οφελών: ενίσχυση της εμπιστοσύνης και της φήμης, σταθεροποίηση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, δημιουργία θετικής εικόνας της εταιρείας.
