Ogólnie przyjęta strategia biznesowatraktuje się jako ogólny kierunek działania, zapewniający zbieżność celów, możliwości firmy i interesów jej pracowników. Przy opracowywaniu strategii należy przestrzegać zasady konsekwencji i uwzględniać realne uwarunkowania danego okresu rozwoju korporacji.
Strategia biznesowa korporacji przy użyciuJako podstawowa zasada konsekwencji w zarządzaniu oznacza umiejętność efektywnego wykorzystania dostępnych zasobów materialnych i intelektualnych w celu osiągnięcia maksymalnych możliwych rezultatów. Dla organizacji komercyjnych jest to uzyskanie efektu ekonomicznego (dochód, zysk) lub społeczny poprzez produkcję lub świadczenie usług po najniższych kosztach i wysokiej jakości zaspokojeniu potrzeb rynkowych. Skuteczną sprzedaż produktów (usług) można zapewnić, jeśli istnieją przewagi konkurencyjne. Dlatego strategia powinna zapewniać (oprócz takich sekcji jak misja firmy, zasada spójności, produkty (usługi), portfel biznesowy, zasoby, atrakcyjność inwestycyjną) rozwój i wykorzystanie innowacji, w oparciu o które nowe technologie będą do opanowania, tworzenia nowych rodzajów towarów lub ulepszania istniejących, zapewnia się dostęp do nowych rynków.
Definiowanie strategii dla każdej organizacjima własne, oryginalne podejście, uwzględniające zasadę konsekwencji psychologiczną iw zależności od potencjału intelektualnego, dynamiki rozwoju, pozycji rynkowej, cech wytwarzanych dóbr lub świadczonych usług, sytuacji finansowej i innych czynników. Jednocześnie, jak zauważają eksperci, wyłoniła się pewna hipotetyczna struktura planu strategicznego, która pozwala zastosować zasadę konsekwencji w ocenie działalności produkcyjnej, gospodarczej i handlowej oraz efektywności gospodarowania zasobami. Centralnym elementem tej struktury jest innowacja jako najważniejszy czynnik wpływający na osiąganie celów organizacji.
Zasada konsekwencji przewiduje, że przesłankami realizacji strategii zarządzania opartej na innowacjach są:
1) istnienie ośrodka innowacji zdolnego do generowania kreatywnych pomysłów i tworzenia nowych rozwiązań technicznych (technologicznych) na poziomie wynalazków;
2) skuteczny system wyboru innowacyjnych projektów poprzez ocenę ich technicznego i ekonomicznego znaczenia;
3) programowe podejście do opracowywania i realizacji projektów;
4) indywidualny i zbiorowy interes w osiągnięciu celów projektu;
5) warunki ekonomiczne i społeczne zapewniające podatność na innowacje;
6) skuteczny system zarządzania projektami;
7) skupienie się na zaspokajaniu potrzeb rynku.
Główne zadania systemowe takiego centrum innowacji:
a) określenie kierunków innowacyjnego rozwoju organizacji;
b) generowanie pomysłu (koncepcji) na stworzenie nowego produktu lub technologii;
c) wybór i ocena dostępnych rozwiązań alternatywnych, które mogą być stosowane jako analogi;
d) stworzenie programu B + R i modelu organizacyjnego jego realizacji;
e) opracowanie dokumentacji technicznej i weryfikacja zdolności produkcyjnej produkcji nowego wyrobu;
f) uzasadnienie wskaźników efektywności ekonomicznej oraz niezbędnych środków finansowych (budżetu) na jego realizację.
Biorąc pod uwagę stale rosnący poziom międzynarodowegokonkurencja i chęć bycia liderami w produkcji nowych produktów, co wymaga wysokich kosztów B + R, wraz z istniejącymi ośrodkami naukowymi, wskazane jest tworzenie konsorcjów badawczych. Ich zadaniem jest kształtowanie koncepcji nowoczesnych technologii, a za opracowywanie zindywidualizowanych produktów i procesów odpowiadają wewnętrzne centra innowacji.
