Zarządzanie płynnością i wypłacalnościąBank teoretycznie opiera się na wielu różnych teoriach: teorii kredytów, transferów, oczekiwanego dochodu i innych. Wszystkie mają swoje wady i zalety, a w czystej postaci nie spełniają wymagań praktyki. Jednak syntetyzując pewne aspekty teoretyczne, banki tworzą własną koncepcję zarządzania płynnością, najlepiej odpowiadającą wymaganiom ich działalności, iz powodzeniem ją stosują.
Na obecnym etapie wybór użytego wBankowe koncepcje zarządzania płynnością są określone dwoma podejściami: bank musi zawsze mieć w rezerwie wystarczającą ilość płynnych aktywów lub mieć możliwość przyciągnięcia płynnych środków w dowolnym momencie na rynku finansowym. W literaturze ekonomicznej alternatywa ta wyraża się w podziale płynności banku na płynność - „zapas” (płynność stacjonarna) i płynność - „przepływ” (płynność bieżąca). Pierwsza z nich charakteryzuje płynność bilansu banku w określonym momencie, gotowość do wywiązywania się z wszystkich bieżących zobowiązań w oparciu o dostępne płynne środki. Bieżąca płynność wskazuje na możliwość przekształcania aktywów o niskiej płynności w bardziej płynne, co w połączeniu z zapewnieniem minimalnych rezerw płynnych środków pozwala na bardziej efektywne zarządzanie pojawiającymi się sytuacjami.
To podejście do rozważania płynności definiujetreść aktualnych strategii zarządzania płynnością, z których najważniejsze to: strategie zarządzania aktywami, pasywami, aktywami i pasywami.
Pierwsza to akumulacja bankupłynne fundusze w postaci pieniędzy. O zastosowaniu tej strategii przesądza obecność w kraju rozwiniętych rynków finansowych o stabilnym poziomie cen i możliwości odzyskania inwestycji początkowych przy jak najmniejszym ryzyku. Strategia zarządzania zobowiązaniami opiera się na pożyczaniu środków płatniczych przy niskiej płynności bieżącej. Trzecia strategia jest najbardziej odpowiednia dla współczesnej praktyki. Zakłada utrzymanie bieżącej płynności w stopniu niezbędnym do pokrycia bieżących potrzeb, a także w razie potrzeby aktywnego przyciągnięcia ich na rynek.
Bieżąca płynność, przy wszystkich powyższychw praktyce strategie i metody są zapewnione na całkiem akceptowalnym poziomie, a same strategie zarządzania okazują się dość skuteczne i są szeroko stosowane przez nowoczesne banki w procesie zarządzania płynnością. Jednak istnienie szeregu warunków niezbędnych do ich pomyślnego zastosowania nie daje bankowi pełnego zaufania do bezpieczeństwa jego działalności. Te metody zarządzania zasobami charakteryzują się niskim stopniem dokładności, co prowadzi do utraty znacznej części potencjalnego zysku i sytuacji, gdy płynność bieżąca spada. W takim przypadku można ich użyć głównie do rozwiązania już istniejącej sytuacji. Jednak skutecznym sposobem na zachowanie płynności przez bank jest przewidywanie ewentualnej eskalacji negatywnych okoliczności w celu podjęcia proaktywnych działań. Dlatego ważne jest, aby na tym etapie rozważać praktyczny przejaw płynności bankowej również jako płynność - „prognozę”.
Płynność - „prognozę” charakteryzujeidentyfikacja możliwych scenariuszy rozwoju sytuacji w zakresie płynności banków w obecnych warunkach oraz podjęcie szeregu terminowych działań w celu maksymalnego wykorzystania zaistniałej sytuacji. Metodologia zarządzania płynnością w tym podejściu oparta jest na metodzie modelowania matematycznego dynamicznych procesów z optymalizacją określonych wskaźników. Metody te pozwalają na poprawę efektywności decyzji zarządczych i zapewnienie wymaganego poziomu bezpieczeństwa.
