Istotą procesu innowacyjnego są celowe działania związane z inicjacją i rozwojem nowego produktu lub usługi, wdrożeniem na rynek oraz jego dalszym upowszechnieniem.
Proces innowacji reprezentujesekwencyjny zestaw działań od idei innowacji do projektowania, tworzenia, wdrażania i rozpowszechniania tej innowacji. Poniżej rozważymy te etapy od koncepcji do realizacji. Innymi słowy, proces innowacyjny to działalność podmiotu gospodarczego, czyli proces polegający na opracowaniu i wdrożeniu wyniku badań naukowych do nowego lub ulepszonego produktu lub usługi sprzedawanej na rynku lub proces technologiczny który jest wykorzystywany w działalności produkcyjnej.
Proces innowacji obejmuje siedem elementów połączonych w jeden sekwencyjny łańcuch, który tworzy jego strukturę. Obejmują one:
- inicjacja innowacyjnego pomysłu;
- badania marketingowe;
- opanowanie i wypuszczanie innowacji;
- wdrożenie wytworzonej innowacji;
- innowacyjna promocja;
- ocena efektywności ekonomicznej;
- Rozpiętość.
Proces innowacji zaczyna się od inicjacji -działalność polegająca na zdefiniowaniu jej celów i zadań, zrozumieniu odpowiadającej jej idei oraz jej dokumentacyjnym potwierdzeniu. Drugim jest jego przekształcenie w dokument praw własności (certyfikat praw autorskich, licencja) oraz w dokument technologiczny.
Inicjowanie innowacji to początekproces innowacji. Po udokumentowaniu pomysłu na nowy produkt przeprowadzany jest marketing innowacji, podczas którego bada się zapotrzebowanie na nowy produkt lub usługę, ilość lub wielkość produkcji, cechy towaru i właściwości konsumenckie, które powinny znajdować się w produkcie wejścia na rynek są zdeterminowane. Następnie następuje sprzedaż innowacji i jej niewielka partia pojawia się na rynku, która jest promowana, oceniana i rozpowszechniana.
Promocja innowacji to system wydarzeń,który ma na celu jego wdrożenie. Następnie przeprowadzany jest rachunek ekonomiczny jego skuteczności. Proces innowacyjny kończy się dyfuzją (dyfuzją) innowacji.
Dyfuzja (w tłumaczeniu z łaciny - rozprzestrzenianie się, rozprzestrzenianie) oznacza rozprzestrzenianie się opanowanej innowacji na nowe obszary, na nowe rynki oraz w nowej sytuacji gospodarczej i finansowej.
Zarządzanie procesami innowacyjnymi jako przedmiot badań przeszedł 4 główne etapy swojej ewolucji.
W pierwszym z nich wdrożono podejście czynnikowe,gdzie wzięto pod uwagę kryteria oceny dla każdego elementu składowego odpowiedniego zarządzania. W tym czasie w większości stosowano rozległe metody rozwoju, które przejawiały się ilościowym wzrostem potencjału naukowo-technicznego.
Drugi etap charakteryzował się rozwojem koncepcji innowacyjnych funkcji zarządzania, z naciskiem na badanie rodzajów zarządzania i procesu podejmowania SD (decyzji zarządczych).
W trzecim etapie zaczęli stosować systemowepodejście, które pozwoliło na rozważenie tematu innowacji (przedsiębiorstwa, organizacji itp.) jako systemu wewnętrznie powiązanych ze sobą komponentów, nastawionych na osiąganie określonych celów i zasady sprzężenia zwrotnego.
Czwarty etap koreluje ze wzrostem popularnościsytuacyjne podejście do rozumienia celów, znaczenia i treści zarządzania innowacjami, które umożliwia analizę czynników otoczenia zewnętrznego i wewnętrznego, usystematyzowanie i łączenie w optymalny sposób różnych modeli zachowań menedżera innowacji czy skutecznych decyzji zarządczych.
