Ludzkość rozwoju przestrzeni powietrznejzacznij od balonów, czyli samolotów o średniej gęstości mniejszej niż powietrze. Jednak odkrycia w dziedzinie aerodynamiki stworzyły warunki do ucieleśnienia zasadniczo różnych środków poruszania się w atmosferze i doprowadziły do pojawienia się lotnictwa.
Dotyczy to każdego samolotu lecącego po niebiecztery siły: grawitacja, tarcie, ciąg silnika i jeszcze jedna, która utrzymuje go w powietrzu. Jednak taki samolot jak szybowiec nie ma silnika i wykorzystuje energię prądów atmosferycznych do poruszania się. Co więc powstrzymuje ciężki samolot przed upadkiem pod wpływem grawitacji i kompensuje to? Wektor w górę to siła nośna, która występuje, gdy powietrze przepływa po powierzchniach skrzydeł. Nie jest trudno wytłumaczyć jego naturę. Jeśli przyjrzeć się bliżej skrzydłu samolotu, okazuje się, że jest wypukłe. Podczas ruchu cząsteczki powietrza przemieszczają się na mniejszą odległość od dołu niż od góry. Prowadzi to do tego, że ciśnienie pod płaszczyzną staje się większe niż nad nią. Powietrze nad skrzydłem „rozciąga się” niejako, stając się bardziej wypuszczane niż pod płaską powierzchnią dna. To właśnie ta różnica ciśnień jest siłą nośną, która wypycha samolot w górę, pokonując siłę grawitacji.
Pierwsi producenci samolotów stanęli przed koniecznościąrozwiązywanie szeregu problemów technicznych wymagających w tym czasie nowych rozwiązań. Było jasne, że siła nośna skrzydła zależy od geometrii jego profilu prędkości. W takim przypadku samolot porusza się nierównomiernie w powietrzu. Ponadto, aby oderwać się od ziemi i wystartować, potrzeba było więcej energii niż latać na stałej wysokości. Górne warstwy atmosfery są bardziej rozładowywane, co również wpływa na właściwości nośne konstrukcji. Zejście i lądowanie wymagały specjalnych trybów pilotażu. Rozwiązaniem problemu była możliwość zmiany charakterystyk profilu skrzydła poprzez jego mechanizację. Projekt obejmował elementy ruchome zwane klapami.
Podczas odchylania ich do góry siła podnoszenia maleje,a kiedy są obniżane, wzrasta. Współczesne samoloty charakteryzują się wysokim stopniem mechanizacji skrzydeł - w ich konstrukcji zastosowano wiele podzespołów i podzespołów, które umożliwiają efektywne sterowanie statkiem powietrznym przy różnych trybach prędkości iw różnych warunkach. Przednia część wyposażona jest w listwy, na dole z reguły znajdują się klapy hamulcowe, ale zasada pozostaje taka sama jak w pierwszych samolotach: uniesienie skrzydła samolotu zależy od różnicy prędkości przepływu powietrza w pobliżu górna i dolna powierzchnia.
Klapy skrzydeł mocy podczas startumaksymalnie obniżone, co pozwala skrócić długość rozbiegu. Podczas lądowania ich pozycja jest taka sama, wtedy można ją wykonać przy minimalnej prędkości. Podczas wykonywania manewrów poziomych pilot za pomocą drążka lub kierownicy zmienia położenie klap tak, aby wznios był zgodny z jego intencją podniesienia samolotu wyżej lub niżej. Podczas lotu na danej wysokości ze stałą prędkością elementy mechanizacji skrzydła znajdują się w pozycji neutralnej, czyli środkowej.
