Stosunki międzynarodowe od czasów starożytnychodgrywają wyjątkową rolę w życiu zarówno państwa, podmiotów publicznych, jak i osób fizycznych. Historia dyplomacji rozpoczęła się w czasie, gdy na planecie powstało pierwsze społeczeństwo ludzkie. Ponieważ nawet sąsiednie plemiona musiały ze sobą negocjować. Dyplomacja jako dominująca idea i główna kwintesencja stosunków międzynarodowych ukształtowała się niemal równocześnie z powstaniem najstarszych państw.
Dyplomacja starożytnego Egiptu dała ludzkościbezcenny i najsłynniejszy pomnik stosunków międzynarodowych, który przez wiele stuleci pozostawał wzorem polityki zagranicznej. Uważa się to za traktat Ramzesa II z hetyckim królem Hattushilem III z 1278 roku pne. Umowa ta stała się standardem prawa międzynarodowego dla wielu starożytnych królestw wschodnich, a także dla państw starożytnego świata.
Niezatarty ślad w rozwoju międzynarodowejstosunki pozostawiła historia rosyjskiej dyplomacji. Dyplomacja rosyjska, ze względu na historycznie ugruntowaną wielkość Mocarstwa, a także szczególne miejsce w strukturze stosunków międzynarodowych i geopolityki, wywarła znaczący wpływ na cały bieg historii świata. Pod tym względem jego fatalne znaczenie jest po prostu niemożliwe do przecenienia.
Autor pierwszej rosyjskiej strategii dyplomatycznejmożemy nie bez powodu wezwać Aleksandra Newskiego podczas najazdu hord tatarsko-mongolskich, które nie stawiały im zbrojnego oporu. Ponieważ doskonale zdawał sobie sprawę, że jest skazany na niepowodzenie z powodu zbyt dużej nierówności sił i fragmentacji Rusi Kijowskiej na określone księstwa.
Aleksandra Newskiego z mądrością wizjonerapolityka wybrała ścieżkę dyplomatyczną. Udało mu się pozyskać poparcie Hordy Chana, co dało mu możliwość nie tylko zachowania władzy książęcej, ale także rozpoczęcia zjednoczenia ziem rosyjskich. Był to pierwszy z wielu kolejnych triumfów Rosji, jakie znała historia dyplomacji.
To prawda, że kolejne wspaniałe zwycięstwa musiały poczekaćwystarczająco długi. Dopiero dojście do władzy Piotra Wielkiego wyznaczyło nową erę w rozwoju państwa rosyjskiego. To wtedy historia dyplomacji w Rosji rozpoczęła się w innej epoce. Władca ten zmienił kraj w silne, rozwinięte gospodarczo imperium, z którym zaczęła się liczyć cała Europa. Następnie otwarto rosyjskie misje dyplomatyczne w czołowych krajach świata.
Do następnego jakościowo nowego poziomuRosyjska historia dyplomacji pojawiła się za panowania Aleksandra Wielkiego. Rosja, jako zdobywca Napoleona, uzyskała status najbardziej wpływowego mocarstwa europejskiego, a nasz cesarz zajął centralną i kluczową postać w negocjacjach nad układem powojennej Europy.
Za panowania Aleksandra II pościłMinister spraw zagranicznych należał do Jego Wysokości Księcia Aleksandra Michajłowicza Gorczakowa. Z jego nazwiskiem związane są największe i najważniejsze osiągnięcia dyplomacji rosyjskiej. Dzięki różnym przemianom udało mu się podporządkować politykę zagraniczną kraju interesom jego wewnętrznego rozwoju. To osiągnięcie jest niezwykle trudne do przecenienia. Dzięki temu wielkiemu dyplomacie Imperium Rosyjskie odzyskało utracone w wyniku wojny krymskiej pozycje. Udało mu się odzyskać dawny prestiż i wpływy Mocarstwa.
W dużej mierze dzięki tytanicznej pracy iBolszewickiej Rosji udało się przetrwać i zyskać uznanie dzięki umiejętnościom dyplomatów. To samo dotyczy wydarzeń z drugiej wojny światowej. W szczególności w najtrudniejszym i najbardziej napiętym dla kraju czasie, gdy ważyły się same losy państwa radzieckiego (1941-42), to dzięki wysiłkom dyplomacji wewnętrznej Japonia, były sojusznik nazistowskich Niemiec i usilnie wezwany przez nią do wojny z ZSRR.
Obecna polityka zagraniczna Rosji jest otwarta,odideologizowany, pragmatyczny, elastyczny, wielowektorowy i zrównoważony. Istota tego podejścia polega na chęci budowania równych partnerstw zarówno z Zachodem, jak i ze Wschodem. Rosja nie stara się narzucać swojej woli innym państwom, wzorem Stanów Zjednoczonych, a wręcz przeciwnie, stara się o pokojowe i pełne szacunku stosunki dyplomatyczne ze wszystkimi krajami.
