Kiedy mówią o osobie „Tak, ma język bezkości ”, to znaczy, że uwielbia mówić, a jego mowa jest pusta i pozbawiona sensu. Ale w rzeczywistości nie zawsze tak jest, czasami ktoś nie tylko kocha, ale także wie, jak podtrzymać rozmowę. Przeanalizujmy historię i przykłady użycia jednostek frazeologicznych.
Pochodzenie
Z dzisiejszego punktu widzenia to dziwneniewątpliwy fakt medyczny (brak kości w języku) jest interpretowany jako zniewaga. Wszystko jest wyjaśnione w prosty sposób. Wcześniej ludzie nie byli tak wykształceni jak dzisiaj, wierzono, że tylko kości są zmęczone w człowieku, bolą, czują się źle i zranieni, potrzebują odpoczynku. A jeśli dana osoba ma język bez kości, nie potrzebuje odpoczynku. Może pracować 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.
Zużycie
Rzeczywiście, w zasadzie to wyrażenie niesienegatywne znaczenie. Oznacza to, że ten, kto nie ma kości w języku, nie nadąża za prędkością swojego ciała, dlatego mówi niezliczone bzdury, które obrażają ludzi. Ale trzeba zrozumieć, że dzieje się tak nie dlatego, że „mówca” chce kogoś skrzywdzić, ale dlatego, że po prostu nie może śledzić przepływu słów. Po co ukrywać urazę, bo ma język bez kości, co możesz mu odebrać.
Ale czasami ten, który tak charakteryzujeinna osoba nie znaczy nic złego, poza tym, że uwielbia mówić i być może robi to po mistrzowsku. Chociaż słownik jest szorstki i podaje tylko jedno znaczenie tej jednostki frazeologicznej. Ale właśnie dlatego jest słownikiem w celu ustalenia normy językowej, a mówimy o żywej praktyce językowej, w której przesuwa się pojęcie „normy”. Innymi słowy, język bez kości nie zawsze jest czymś złym. Ale przeanalizujmy, czego nie podobała się gadatliwość ludzi.
Dlaczego w powszechnym umyśle gadatliwość i brak inteligencji są mocno powiązane?
Należy pamiętać, że większość jednostek frazeologicznych -to efekt sztuki ludowej, a głównym odbiorcą trwałych wyrażeń jest najczęściej mityczny „zwykły człowiek”. Przecież zwroty mowy, szlifowane przez czas, są nie tylko trafnymi wyrażeniami, ale także zbiornikiem mądrości i filozofii ludowej. Jeśli przedmiotem i podmiotem twórczości jest prosty mężczyzna (większość jednostek frazeologicznych powstało w czasie, gdy kobieta nie odgrywała zauważalnej roli w życiu społecznym), to odpowiada ideał ekspresji. Już teraz uważa się, że prawdziwy mężczyzna jest przede wszystkim ucieleśnionym działaniem, nie spędza czasu na rozmowie, a wrażliwość emocjonalna jest „dla dziewcząt” (jeśli czytelnik uśmiechnął się w tym miejscu, to znaczy, że też pomyślał o tym).
Nie ma sensu rozwijać tej myśli i jest to tak jasnezdolność mówienia i gadatliwość w świadomości społecznej niewiele się różni i jest pozostawiona łasce tych kobiet, które nie są zbyt inteligentne. Z jakiegoś powodu uważa się, że mądra osoba nie marnuje słów.
Pytanie, dlaczego takie jest znaczenie wyrażenia „język bez kości”, którego znaczenie przeanalizowaliśmy, nie ma ostatecznej odpowiedzi, dlatego zachęcamy czytelnika do zastanowienia się nad tym w wolnym czasie.
