FA.Chopin, którego biografia jest dziś tematem naszej rozmowy, to utalentowany polski kompozytor i pianista. Fryderyk urodził się 1 marca 1810 roku w podwarszawskiej miejscowości. Talent muzyczny chłopca przejawiał się we wczesnym dzieciństwie: już w wieku sześciu lat z przyjemnością grał na fortepianie, próbował samodzielnie komponować muzykę. Znaczącą rolę odegrał w tym jego nauczyciel W. Żiwny.
Kiedy Frederick miał 8 lat, był pierwszypublicznie występował jako pianista. W tym czasie Chopin, którego biografia kompozytora zaczyna się bardzo wcześnie, napisał już kilka polonezów i jeden ze swoich marszów.
Od 1823 do 1826 rokuFryderyk uczył się w Liceum Warszawskim, po czym od razu zdążył wstąpić do Warszawskiej Wyższej Szkoły Muzycznej. Niemal przez cały ten czas jego mentorem był J. Elsner, utalentowany nauczyciel i muzyk. To z jego pomocą Chopin napisał swoje pierwsze poważne utwory, wśród których - wariacje na temat Mozarta, Sonatę I, Nokturn e-moll, rondo (w tym rondo na dwa fortepiany).
Po ukończeniu studiów Fryderyk wyjechał do Wiednia (1829g.), w którym wykonuje swoje utwory dla publiczności. Rok później zorganizowano dla niego niezależny koncert w Warszawie, który zapoczątkował cykl solowych występów.
Okres wiedeński
Dalej F.Chopin, którego biografia do dziś jest przedmiotem badań wielu badaczy, przeniósł się na jakiś czas do Wiednia (1830-1831). Tutaj dosłownie zaczyna wrzeć życie wokół niego: młody kompozytor regularnie uczestniczy w różnych koncertach, spotyka się z luminarzami świata muzyki tego okresu, chodzi do teatrów, regularnie odwiedza malownicze okolice miasta. Takie środowisko pozwala mu odkryć swój talent z nowej strony i inspiruje do wielu wspaniałych dzieł. Jesienią 1831 roku Fryderyk spotyka się w Stuttgarcie. To tutaj ogarnęła go wiadomość o upadku powstania w Polsce i upadku Warszawy. Będąc pod dużym wrażeniem tragicznych wydarzeń, kompozytor napisał później zwaną „rewolucyjną” etiudę c-moll, a także dwa niezwykle tragiczne preludia - d-moll i a-moll. Na liście jego dzieł znalazło się również kilka koncertów na fortepian i orkiestrę, polonez na wiolonczelę i fortepian, polskie pieśni do słów Mickiewicza i Witwickiego oraz wiele innych wspaniałych kompozycji.
Kipiące życie w Paryżu
Kolejny ważny etap, przez który przechodzi FrederickChopin, którego biografia odcisnęła już piętno na historii Wiednia, to życie w Paryżu. To tutaj kompozytor i muzyk zaczyna ściśle komunikować się z Lisztem, Bellinim, Berliozem, Mendelssohnem. Jednak jego krąg kontaktów nie ogranicza się do sfery muzycznej. Frederic lubi też komunikować się z utalentowanymi pisarzami i mistrzami pędzla - Hugo, Balzac, Lamartine, Heine, Delacroix, J. Sand. 26 lutego 1832 r. W Paryżu odbył się pierwszy koncert kompozytora, podczas którego wykonał koncert na dwa fortepiany oraz wariacje na temat „Don Juana” Mozarta.
Doszło do dużej liczby koncertów1833-1835 Jednak okres 1836–1837 stał się decydujący w życiu osobistym kompozytora: rozwiązano zaręczyny z Marią Vodzińską, a sam Chopin zbliżył się do J. Sand.
„Złoty” czas w historii twórczości Chopina
Największy rozkwit twórczości Chopina nastąpił1838-1846 W tym okresie powstały jego najdoskonalsze i najbardziej imponujące dzieła. Są wśród nich sonaty nr 2 i nr 3, ballady, polonez-fantasy, scherzo, nokturny, barkarole, polonezy, preludia, mazurki itp. Fryderyk z reguły zimę spędzał w ukochanym Paryżu, a na lato przeniósł się do Noan, posiadłości Georges Sand. Chopin był zmuszony spędzić tylko jedną zimę (1838–1839) na południu, na Majorce, z powodu szybko pogarszającego się stanu zdrowia. Podczas pobytu na hiszpańskiej wyspie udało mu się ukończyć 24 kolejne preludia.
Maj 1844 okazał się trudny dla kompozytora -wtedy zmarł jego ojciec, a Fryderyk bardzo ciężko przeżył jego śmierć. Zerwanie z J. Sandem (1847), miłość jego życia, ostatecznie osłabiło jego siły. 16 listopada 1848 roku podczas polskiego wieczoru w Londynie po raz ostatni zabrał głos Chopin, którego biografia wciąż budzi emocje. Potem jego stan zdrowia nie pozwolił mu na wykonywanie lub naukę ze studentami. Zimą 1849 roku Fryderyk w końcu położył się do łóżka. Ani troski lojalnych przyjaciół, ani nawet przybycie do Paryża ukochanej siostry kompozytora, Ludwika, nie mogły złagodzić jego cierpienia i po ciężkiej agonii zmarł. Stało się to 17 października 1849 roku.
Do tej pory pozostaje prawdziwie bezcennawkład Fryderyka Chopina w rozwój sztuki muzycznej. Krótka biografia oczywiście nie może opisać wszystkich ekscytujących chwil z jego życia. Jednak wielu biografów próbowało ujawnić całą ścieżkę tej niezwykłej osobowości tak dokładnie i szczegółowo, jak to tylko możliwe. Wśród nich są: I. Khitrik, A. Solovtsov, L. Sinyaver, L. A. Mazel.
