Oxymoron, przykłady z fikcji. Środki wyrazu

Narzędzia mowy, takie jak metafora, absurd,paradoks, ironia stają się szczególnie istotne w trudnych okresach wstrząsów społecznych. Ważnym miejscem wśród nich jest oksymoron. To wciąż mało zbadane zjawisko.

Warunki wzajemnie się wykluczające

Сочетание взаимоисключающих самостоятельных koncepcje tworzą oksymoron. Przykłady z fikcji potwierdzają to: „nieoczywisty oczywisty” (Goethe), „elegancko nagi” (A. Akhmatova), „radość cierpienia” (A. Fet), „nieznośna łatwość bycia” (M. Kundera).

Oxymoron przedstawia dwa sąsiedniekoncepcje, w których jeden z nich definiuje drugi. Nawzajem się odpychają, zaprzeczają i logicznie wykluczają się: „niski wieżowiec”, „nieznośny urok”, „niezniszczalna cisza”, „zwróć się do piekła”. Oksymoron w języku rosyjskim był początkowo postrzegany jako „niewłaściwa kombinacja idei w jedną całość” (N. Ostolopov, 1821). Był jednak niezależnie obecny w literaturze, chociaż jego interpretacje w słownikach pojawiły się dopiero na początku XX wieku.

Rewolucja jasnej sztuki

Łącząc dwa wydarzenia, które się wzajemnie zaprzeczają,co robić nie tylko z powodu bezwładności psychicznej, możemy stworzyć oksymoron. Tekst zawierający tylko 2 słowa ujawnia wewnętrzne sprzeczności między zjawiskami, łącząc niezgodne.

Oksymoron jest piękny iprzemyślany zwrot artystyczny. Oksymoron jest często używany w tytułach dzieł klasycznych. Przykłady z fikcji: Endless Dead End, Hot Snow, End of Eternity. Brzmi to niecodziennie i jasno wśród poetów: „Byłam zgorzkniała z zachwytu” (A. Achmatowa), „smutna radość” (S. Jesienin). Celowe połączenie pojęć przeciwnych w znaczeniu jest w nim oczywiste, ale ujawnia się również nowa jedność semantyczna. W tym przypadku efekt frazy jest znacznie wzmocniony.

Definicje walki

W oksymoronach zawartość semantyczna jest tłumionaemocjonalny. Na przykład w kombinacjach „czarujący dziwak”, „kiepski luksus” druga koncepcja traci na znaczeniu kosztem pierwszej. Słowo „biedny” ma słabe znaczenie podmiotowo-logiczne, aw większym stopniu jest subiektywną oceną luksusu. Ale ocena może mieć czysto emocjonalne konotacje, na przykład w wyrażeniu „Strasznie szczęśliwy!” A w połączeniu „mały wielki człowiek” epitet całkowicie zmienia znaczenie następnego słowa złożonego na przeciwne. Bez tej emocjonalnej oceny fraza nie będzie brzmiała tak efektywnie. Łączenie przeciwieństw tworzy pewien efekt stylistyczny. Definicja emocji jest często używana jako metafora, na przykład w wyrażeniu „smutna zabawa”.

Celowe tworzenie wewnętrznej sprzeczności

W oksymoronach pojęcia wykluczają się wzajemnie, alejednocześnie są w harmonii i uwydatniają wewnętrzne sprzeczności semantyczne. Jeśli w połączeniu dwóch składowych jednocześnie nie ma dwóch różnych typów znaczeń: emocjonalnego i podmiotowo-logicznego, to okazuje się, że jest to błąd logiczny, a nie realizacja celu artystycznego. Ich niewłaściwe użycie nie może również stworzyć oksymoronu. Jego główną funkcją jest wyrażanie związku z wydarzeniem. Nie sposób wyjaśnić istoty interpretacji, jeśli autor nie rozumie, o czym mówi.

Celowe tworzenie wewnętrznej sprzecznościrodzi oksymoron. Połączenie „biała kruk” to catachreza - błąd stylistyczny, ponieważ nie ma w nim sprzeczności. Najprawdopodobniej jest to niewłaściwa kombinacja niezgodnych pojęć. Słowo „strzelać” poprzednio oznaczało, że jako broni używano łuku lub kuszy. Nikt nie mówi: „Wypuść kulę z pistoletu”, chociaż byłoby to bardziej poprawne. Wyrażenie „kolorowa bielizna” stało się powszechne, ale początkowo była tylko biała.

Nie każda para niezgodnych pojęćtworzą oksymoron. Przykłady z fikcji pokazują, że nawet wielcy klasyka, jak L. Tołstoj, potrafią popełniać błędy: „… opierając się na ramieniu… głową…”. Występuje tutaj powszechny błąd stylistyczny.

Narzędzia wyrażeń w języku rosyjskim

W przeciwieństwie do katachrezy oksymoron jest paradoksalny.Próbują przez to znaleźć rozwiązanie, łącząc „mądrego z głupim”, tworząc „celowy wypadek” lub „cofając się w przyszłość”. W sensie psychologicznym jest to jedyny sposób rozwiązania sytuacji, w której „woda i płomień muszą istnieć razem”.

Oxymoron zawiera cały zestawśrodki artystyczne i ekspresyjne: ironia, metafora, paradoks, aluzja. Najbardziej rozpowszechnionym środowiskiem jego „mieszkania” jest poezja. Oksymoron znajduje się tam przede wszystkim po to, by stworzyć efekt komiczny. Jest to naturalne, ponieważ paradoksalna informacja wywołuje reakcję w postaci śmiechu.

Na pierwszy rzut oka ze względu na podkreślenienielogiczne, zwłaszcza duże znaczenie, jakie ma oksymoron. Przykłady z fikcji: „pełna dzikiej, groźnej pieszczoty” (E. Baratynsky), „niewinna namiętność” (F. Tyutchev). Po użyciu oksymorony tracą ostrość i zamieniają się w zwykłe metafory. Niektóre z nich są dynamiczne w czasie, potrafią odrodzić się, przełamując stereotypy w nowych formach. Inni pozostają stanowczo w roli metafor: „wypaliły się błękitne zamiecie”, „wrzące błękitne morze” (S. Jesienin).

W ten sposób środki wyrazu w języku rosyjskim mogą zmienić swoje role.

Gdzie jest ukryty oksymoron?

Oksymorony mogą pojawić się w najbardziej nieoczekiwanych sytuacjachprzypadki, na przykład w oznaczeniach gatunków: „tragikomedia”, „powieść wierszem”. „Niewypłacone wynagrodzenie” brzmi paradoksalnie. Artyści często posługują się techniką łączenia niestosowności. W tym celu stosuje się inne środki: stosunek rozmiarów, ostrość sylwetek, intensywność kolorów i linii, kreskówki.

Wniosek

Oksymoron jest dwojakiopozycja, tworząc z relacji przeciwieństw jedno integralne zjawisko. Może to być prosta technika użycia słów, a także jeden ze sposobów rozumienia i pokazywania rzeczywistości.