Realizm jest metodą artystyczną, w której malarze i pisarze starają się przedstawiać rzeczywistość w sposób prawdziwy, obiektywny, w typowych przejawach.
Główne cechy charakteryzujące realizm tohistorycyzm, analiza społeczna, interakcja typowych postaci z typowymi okolicznościami, samorozwój postaci i samoruchowość działania, chęć odtworzenia świata jako złożonej jedności i sprzecznej całości. Sztuki wizualne realizmu kierują się tymi samymi zasadami.
Bohater realizmu
Jedną z głównych cech każdej metody artystycznej jest rodzaj bohatera. Realizm to szczególny związek między postacią a otaczającym ją światem.
Z jednej strony bohater realizmu jest suwerennywyjątkowa osobowość. Przejawia to wpływ humanizmu i dziedzictwa romantyzmu: nie zwraca się uwagi na to, jak dobry jest człowiek, ale na fakt, że jest wyjątkowy, jest to głęboko niezależna osobowość. Dlatego ten znak nie może być identyczny z autorem lub czytelnikiem. Człowiek, jak widzi go realizm, nie jest „drugim ja” pisarza, tak jak romantycy, i nie jest kompleksem niektórych cech, ale kimś zasadniczo innym. Nie pasuje do światopoglądu autora. Pisarz bada go. Dlatego często bohater w fabule nie zachowuje się zgodnie z pierwotnym planem autora.
Żyjąc zgodnie z logiką innej osoby, buduje swój los.
Z drugiej strony ten wyjątkowy bohaterNie można oddzielić od różnorodnych połączeń z innymi postaciami. Stanowią jedność. Jeden bohater nie może już być bezpośrednio przeciwny drugiemu, jak w literaturze romantyzmu. Rzeczywistość jest przedstawiana zarówno obiektywnie, jak i jako obraz świadomości. Człowiek w realizmie istnieje w rzeczywistości, a jednocześnie - w dziedzinie jego rozumienia rzeczywistości. Na przykład weź krajobraz za okno podane w pracy. To jest zarówno obraz natury, jak i jednocześnie - postawa człowieka, pole świadomości, a nie czysta rzeczywistość. To samo dotyczy rzeczy, przestrzeni i tak dalej. Bohater wpisany jest w otaczający go świat, w swoim kontekście - kulturowy, społeczny, polityczny. Realizm znacznie komplikuje wizerunek człowieka.
Miejsce autora w literaturze realizmu
Działalność artystyczna z punktu widzenia realizmu -jest to działanie poznawcze, ale skierowane na świat postaci. Dlatego pisarz staje się historykiem naszych czasów, rekonstruując jego wewnętrzną stronę, a także ukryte przyczyny wydarzeń. W literaturze klasycyzmu czy romantyzmu dramat osobowości można oceniać z punktu widzenia jego pozytywności, z punktu widzenia opozycji „dobrego” bohatera i „złego” świata wokół niego. Zwyczajowo opisywano postać, która nie rozumie czegoś w obiektywnej rzeczywistości, ale potem zdobywa pewne doświadczenie. W realizmie całość semantyczna utworu jednoczy świat z bohaterem: otoczenie staje się polem nowego ucieleśnienia tych wartości, które początkowo posiada postać. Same te wartości są dostosowywane w trakcie zwrotów akcji. Jednocześnie autor znajduje się poza dziełem, ponad nim, ale jego zadaniem jest przezwyciężenie własnego subiektywizmu. Czytelnikowi przekazuje się tylko pewne przeżycie, którego nie może doświadczyć bez przeczytania książki.
