След в истории искусства можно оставить na różne sposoby. Ktoś tworzy niekończące się arcydzieła, a ktoś ostrożnie je gromadzi i zbiera, aby przekazać je potomkom. Geniusz Ilyi Ostroukhov z radością połączył te dwie umiejętności. Zebrał obrazy i próbki starożytnego malarstwa rosyjskiego, które sam odrestaurował. Kolejną pasją wybitnego kolekcjonera była kreatywność. W konstelacji rosyjskich artystów XIX wieku Ilya Semenovich Ostroukhov słusznie zajmuje jego miejsce. „Złota jesień” - słynny krajobraz stworzony w 1887 roku, bezpośrednio z wystawy objazdowej, gdzie gwiazdy pierwszej wielkości pokazały swoje płótna, trafiły do Galerii Trietiakowskiej.
Opis dzieła „Złota jesień”
Ostroukhova nie pociągała tradycyjna droga domalowanie: zaczął swoje eksperymenty nie od żmudnego rysowania popiersi gipsowych i szkiców akwareli, ale od razu wykonał kopie krajobrazów swoich ulubionych mistrzów - Kamieniewa i Połenowa w oleju. Następnie mistrz zaczął malować własne krajobrazy na świeżym powietrzu i zadziwiał współczesnych wyrafinowaniem i lekkością koloru. Jeśli zaczynasz opis obrazu „Złota jesień” Ostroukhova od uwagi, że wszystko jest przesiąknięte powietrzem i światłem, to będziesz musiał zakończyć słowami, że zawiera w sobie całą gamę uczuć - od zachwytu po niepokój.
Tutaj artysta porzuca swój zwyczajowy sposób budowania krajobrazu na subtelnych przejściach stonowanych tonów. Piękno jesiennego lasu uderzyło go bogatą barwą liści i gałęzi.
Rozwiązanie kompozycyjne obrazu
Ostroukhov buduje kompozycję w trzech płaszczyznach:smukłe pnie klonu przeświecające przez fajerwerki liści, gdzie na pierwszym planie znajdują się wszystkie odcienie żółto-złota. Artysta szczegółowo oddaje ekspresyjne piękno rzeźbionych liści klonu, które pokrywają ziemię błyszczącym dywanem. Następnie mistrz pogłębia przestrzeń, ukazując w środkowym planie kompozycji zagubioną w lesie ścieżkę. A tutaj opis obrazu „Złota jesień” Ostroukhova dotyczy niezwykłego zjawiska w krajobrazie - fabuły! Co jeszcze możesz nazwać żywym dialogiem dwóch sroki spacerującej pustą ścieżką? Białostronne ptaki dziobiące nasiona, które spadły na ścieżkę, pracowicie szukające chrząszczy pełzających pod trawą i gałązkami, zamieniają ten obraz w opowieść o ciągłym cyklu życia. Ziemia nie pochłania już błogości słońca, ale jej ciepło pozostawało w cytrynowożółtych i różowych liściach, które powoli opadają i mieszają się z brązową trawą. Ostry kontrast kolorów osłabia się w głębi obrazu, w trzeciej płaszczyźnie obrazu. Przypomina o nim tylko czysty błękit nieba, ostro zaglądający przez korony drzew. Kapryśne krzywizny czarnych pni w oddali kompozycyjnie zamykają malowniczą przestrzeń.
Nastrój płótna
Cudowny i uroczysty czas - pełen kolorówspadek. Dlaczego w „Złotej jesieni” Ostroukhova jest tyle tajemnic i ukrytego niepokoju? Czy to dlatego, że ta pora roku jest zmienna, niestabilna? Wczoraj najdelikatniejszy lazur nieba i złoty blask drzew pieścił oczy, a dziś wyblakła trawa ogarnęła ostry szron, a cienkie pnie ledwo zostały wyeksponowane ... nastrój i filozoficznie wymowny obraz natury.
Artysta niejednokrotnie sięgał do tematu jesieni, a płótna te zawsze skrywały szczególny wdzięk, świeżość i głębię.
