"Boldinsky Autumn" Puszkina to być może tylko jedenz tych okresów, kiedy twórczość wielkiego rosyjskiego geniusza płynęła nad rzeką. Alexander jest właśnie przygotowuje się do ślubu z Natalia Gonczarowa, ale po zatrudnieniu, która odbyła się wiosną 1830 roku, były pewne trudności finansowe w celu ich rozwiązania, mężczyzna udał się do Boldin. Poszedł do wioski 31 sierpnia 1830 roku i planował pozostać tam nie dłużej niż tydzień, po czym wrócił do panny młodej, ale los postanowił inaczej. Podczas swojego pobytu w Boldin rozpoczął epidemia cholery, a ze względu na siedzibę kwarantanny, pisarz nie mógł wrócić nie jak w Moskwie, a nawet w Petersburgu.
Aleksander Siergiejewicz zwykle budził się o szóstejrano, wziął prysznic z lodem, pił kawę i leżał na łóżku napisał prozę i poezję. I zrobił to tak szybko, jakby nie komponował własnych dzieł, ale zapisywał dyktando. Sam pisarz był zadowolony z tak twórczego nastroju i nie tracąc ani jednej wolnej minuty, stworzył arcydzieła rosyjskiej klasyki. „Boldin Jesień” Puszkin był bardzo produktywny, za pobyt w pisarza wsi udało się stworzyć trzy tuziny wierszy, napisać oktaw historia, 5 opowieści prozą, kilka małych tragedii ostatnie 2 rozdziały „Eugeniusza Oniegina”. Ponadto było wiele nieukończonych prac.
Oprócz poezji należy zauważyćhistorie pisane prozą. W Boldino Puszkin napisał Opowieści Belkina, które pomogły mu ugruntować się nie tylko jako poeta, ale także jako prozaik. Dzieła te zostały przekazane pisarzowi wyjątkowo łatwo i naturalnie, tworzył je z dobrym humorem i niespotykanym entuzjazmem. Aleksander Siergiejewicz opublikował historię nie pod własnym nazwiskiem. Wprowadził w nich dużo miękkiej ironii, spostrzegawczości i człowieczeństwa.