Er is nauwelijks een persoon in de moderne samenlevingdie zich afzijdig zou houden van de politieke gebeurtenissen die om hem heen plaatsvinden, er geen interesse in zou tonen en er geen mening over zou uiten. Uiteraard wordt elke beoordeling gegeven afhankelijk van persoonlijke politieke overtuigingen of opvattingen, die het standpunt van een persoon over politiek, economische processen, hoe de staat, de samenleving en wat staatswetten en staatsmoraal zijn, zijn. Daarnaast spelen de omgeving waarin iemand leeft en de daarin heersende stereotypen een rol.
Globaal kunnen politieke opvattingen worden onderverdeeld in:extreem en matig. Gematigde politieke opvattingen zijn gemiddeld, neutraal tussen extreemlinkse of rechtse partijen. Bijvoorbeeld gematigde liberalen. Sinds de opkomst van zo'n politieke partij, en dit gebeurde in de X-VIII eeuw, accepteerden ze geen harde uitspraken en beroepen, maar wezen ze radicale acties op basis van geweld en onderdrukking af. Voor de liberalen van die tijd waren de rechten en vrijheid van elke persoon, elk individu, de gelijkheid van alle klassen, ongeacht afkomst, gerechtigheid en orde in relatie tot iedereen, en niet tot een afzonderlijk handjevol van de samenleving waardevol. De gematigde opvattingen van de liberalen stonden hen niet toe het volk tot revolutie op te roepen, maar eisten alleen dat burgers de mogelijkheid kregen om de activiteiten van de staatsmachine te controleren.
Met de verandering van historische tijdperken, liberale standpunten enovertuigingen zijn ook enigszins veranderd. Het liberalisme van de XX-XXI eeuw beschouwt het als een noodzakelijke waarde om gelijke kansen voor alle burgers tot stand te brengen. De gematigde politieke opvattingen van liberalen komen nog steeds tot uiting in de bewering van het belang, de superioriteit van het privéleven boven het publieke en de prioriteit van de burger boven staatsstructuren.
Conservatisme als een andere politiekhet wereldbeeld kan ook gematigd zijn. Als traditioneel conservatieven geen innovaties op het gebied van politiek, bestaande ordes erkennen, maar alleen een stabiele staat en gevestigde vormen van privébezit, dan zijn conservatieven, die gematigde politieke opvattingen hebben, bereid om deze principes enigszins op te geven. De liberalen benaderend, erkennen zij de noodzaak van bepaalde vrijheden en emancipatie van het individu, het bevrijden van de onderdrukkende onderdrukking van eeuwenoude tradities. Maar gematigde conservatieven van het moderne type erkennen burgerrechten alleen strikt binnen het kader van bestaande wetten. Als er wijzigingen zijn toegestaan, dan ook alleen volgens de huidige procedures, zonder de fundamenten te vernietigen of te ondermijnen. Bovendien beweren conservatieven, in tegenstelling tot liberalen, de prioriteit van de staat boven de burger en het openbare leven boven het privéleven.
De politieke ideologie van het communisme werd gevormdtegen het midden van de 10e eeuw en werd een soort alternatieve richting voor zowel gematigd liberale als matig conservatieve opvattingen. Ten eerste kunnen communistische politieke opvattingen radicaal worden genoemd. Voor de communisten is in de eerste plaats de omverwerping van het oude bestaande systeem, als het gebaseerd is op klassenongelijkheid, onderdrukking van de mens door de mens, sociale en economische onrechtvaardigheid. In plaats van de oude orde stellen de communisten de oprichting van een nieuwe samenleving voor, die gebaseerd moet zijn op sociale gelijkheid. Het belangrijkste instrument voor de herstructurering van de samenleving was de sociale revolutie, en de regeringsvorm moest de dictatuur van het proletariaat zijn.
De communistische ideologie verklaarde de strijd privéeigendom, sociale ongelijkheid. De nieuwe samenleving moest klassenloos zijn, de belangen van de staat en het individu harmonisch combineren, vrijheid en algehele ontwikkeling voor elke burger verzekeren. In dit opzicht overlappen gematigde politieke opvattingen enigszins met communistische. Ze zijn echter ook tegen hen, aangezien de liberale ideologie het idee van privébezit ondersteunt en de voorkeursvormen van bestuur in beide richtingen verschillend zijn.
Echter, in de moderne communistische beweginger zijn vertegenwoordigers van de gematigde trend die het recht op privébezit verdedigen. In het algemeen is er in het huidige ontwikkelingsstadium van de samenleving een soort assimilatie van verschillende partijprogramma's en politieke trends. Om de problemen van het openbare leven op te lossen, nemen mensen hun toevlucht tot ideeën die door verschillende politieke partijen naar voren worden gebracht.
