Как известно, русский язык невероятно богат как с zowel lexicaal als vanuit morfologisch oogpunt. En daarom moeten buitenlanders veel meer dan een jaar besteden aan het bestuderen van tenminste zijn gesproken taal met alle grammatica en syntaxis. En, net als elke andere taal, heeft het naast de onafhankelijke delen van meningsuiting ook officiële nodig voor het koppelen van woorden in een zin, het gemak van verbuiging en de juiste formulering van vragen. Daarom zullen we in dit artikel een van deze categorieën analyseren, namelijk: wat is een excuus, waarom is het nodig en hoe het correct te gebruiken.
Concept en definitie
Zoals eerder vermeld, hebben voorzetsels betrekking opofficiële delen van meningsuiting en worden gebruikt om woorden in een zin te koppelen. Meer precies, ze drukken de afhankelijkheid van zelfstandige naamwoorden, voornaamwoorden en cijfers van andere woorden uit. Zo kunnen ze de relatie laten zien tussen twee objecten (stof met een patroon), of tussen de actie en het object (ga naar de jachthaven), of tussen het teken en het object (de mooiste in de klasse). Voorzetsels verschillen van voegwoorden omdat ze woorden strikt binnen een eenvoudige zin overbrengen; homogene leden vormen een uitzondering op hun gebruik, maar verder is hun functie uitgebreid. Hun gelijkenis met andere delen van de dienstverlening is dat hun eigenschappen beperkt zijn, we zullen hier later over praten.
Eigenschappen van voorzetsels als onderdeel van spraak
Ten eerste kunnen ze niet in een zin spreken.onafhankelijke leden en zijn altijd gehecht aan het woord waarmee ze worden gebruikt, omdat ze bij hem een integraal lid zijn. Bijvoorbeeld, in de zin "De volle maan werd weerspiegeld in de rivier", wordt het voorzetsel "c" samen met het woord "rivier" benadrukt als een omstandigheid. Ten tweede, omdat we erachter zijn gekomen wat een voorzetsel is, kan het, net als andere officiële woorden, niet worden gewijzigd per hoofdletter, geslacht, tijd en cijfers, in tegenstelling tot de taaldelen waarmee ze worden gebruikt. Ze zijn echter altijd onderdeel van de vraag bij het afwijzen van zelfstandige naamwoorden, voornaamwoorden en cijfers in gevallen en helpen zelfs om dit te doen, waardoor de taak voor studenten wordt vereenvoudigd. Laten we bijvoorbeeld proberen het woord "moeder" te weigeren.
- I. p .: Wie staat er bij de kachel? - mam.
- R. p .: Wie heeft er een nieuwe jurk? - mam.
- V. p .: Papa houdt van wie? - mam.
- D. p .: Ik ga naar wie voor advies? - aan moeder.
- T. p.: Op wie is grootmoeder trots? - mam.
- P. p .: Ik zal poëzie schrijven over wie? - over mama.
Locatie in het aanbod
Bovendien, om erachter te komen wat isvoorzetsel als onderdeel van spraak, u moet leren hoe u ze snel in de tekst kunt vinden. Meestal grenzen ze aan zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden en bevinden ze zich daarom ervoor. Bijvoorbeeld op het bureau, aan de tafel, voor mij, enz. Als er een definitie (bijvoeglijk naamwoord, cijfer, bezittelijk voornaamwoord, deelwoord) staat voor het woord waarmee ze worden gebruikt, dan 'slaat' het voorzetsel dit naar voren over en staat ervoor. Bijvoorbeeld: op een houten bureau, aan mijn bureau, voor een lange tijd, enz. Er zijn echter ook enkele zinnen waarin voorzetsels worden gebruikt na het woord waarnaar ze verwijzen. Dit zijn ofwel gevestigde zinnen of stilistische kenmerken van de auteur. Bijvoorbeeld: waarvoor.
Classificatie van voorzetsels
Voor het gemak van het bestuderen van morfologie, alle woordsoortenonderverdeeld in typen, typen, categorieën volgens een of ander verenigend kenmerk. Een vergelijkbare indeling bestaat in het geval van officiële woorden, dit helpt om beter te begrijpen wat een voorzetsel in het Russisch is en waarom het wordt gebruikt.
Er zijn dus 3 classificaties van dit woordsoort.
Ten eerste, door oorsprong, de voorzetselszijn onderverdeeld in niet-derivaten ("anti-derivaten", dat wil zeggen, ze verwijzen in eerste instantie naar officiële woorden: naar, van, op, onder, voor, voor, enz.) en afgeleiden (werden gevormd vanuit een ander woordsoort). Dit laatste kan op zijn beurt verbaal zijn (bedankt, later, ondanks, ondanks), inheems (vanwege, tijdens, in voortzetting, gezien, zoals van kracht) en otnarichny (binnen, dichtbij, achter, voor).
Ten tweede zijn er qua samenstelling eenvoudige (bestaanvan één woord en hebben één wortel: naar, aan, van, voor), complex (meerdere woorden: tijdens, ongeacht) en samengestelde (één woord, meerdere wortels) voorzetsels (voorbeelden: van onder, van achteren).
Door semantische betekenis
Deze classificatie van voorzetsels is de meest ruime en omvat 6 hoofdcategorieën:
- Ruimtes of "plaatsen" (met het gedefinieerde woord beantwoorden ze de vraag "waar?"): In de tafel, buiten het raam, op het tapijt, onder de kast.
- Tijd wanneer? hoe lang? ": gedurende een half uur, van 's ochtends tot' s avonds, doordeweeks.
- Object - “waarover? over wat / wie? ”: schrijf over liefde, praat over school.
- Werkwijze - "hoe?": Met gevoel, met liefde, met bezorgdheid.
- De redenen - "waarom?": Van verveling, van schaamte, van angst.
- Doelstellingen - “waarom? voor wie? ": voor het plezier, voor mama.
Subtiliteiten van het onderwerp
We hebben dus bestudeerd wat een voorzetsel is en hoe het isingedeeld naar structuur, herkomst en rang. Voor degenen die de complexiteit van dit deel van de toespraak nog niet volledig hebben begrepen, zullen we enkele van de trucs uitleggen. Dus, bijvoorbeeld, een nogal moeilijk onderwerp: wat is een afgeleid voorzetsel en hoe onderscheid je het in een zin. Een vraag zal hierbij altijd als assistent dienen, aangezien deze kan worden gesteld voor een zelfstandig woorddeel, maar niet voor een officieel deel. Bijvoorbeeld, in de zin: "Er waren veel bochten in de loop van de rivier", is het tweede woord een zelfstandig naamwoord ("waar? - in de stroom"). In een ander geval (voor een uur kon ik niet slapen) is dit een excuus, aangezien er een enkele vraag wordt gesteld voor de uitdrukking (“hoe lang? - binnen een uur”). Daarom doet zich een andere moeilijkheid voor, namelijk dat het noodzakelijk is om correct te bepalen hoe voorzetsels worden geschreven - met "E" aan het einde of met "I". Om dit te doen, moet u ze uit het hoofd leren: tijdens, in vervolg, bijgevolg, maar daarna.
