In elke taal zijn woorden verdeeld in woordsoorten.Elk woord behoort bij een van hen, gebaseerd op zijn algemene betekenis, syntactische rol, morfologische constante en niet-permanente kenmerken. Delen van spraak zijn onderverdeeld in significant of onafhankelijk, service en tussenwerpsels.
Afhankelijk van de tekens onderscheidt de hoofdpersoonwoordsoort. Zij slechts tien: zelfstandig naamwoord, bijwoord, cijfer, bijvoeglijk naamwoord, voornaamwoord, werkwoord, voorzetsels, voegwoorden, alsmede interjection en deeltjes (participia en gerunds in sommige classificaties behandeld als werkwoord vorm).
Pronouns in het Russisch bevatten woordendie geen eigenwaarde heeft. Ze vervangen andere soorten woorden - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord, bijwoord en cijfer. Een voornaamwoord zal nooit degenen kunnen noemen waartoe het behoort. Daarom wordt het voornaamwoord een onafhankelijk deel van spraak genoemd, dat verwijst naar alle objecten zonder ze te benoemen. De vragen die het voornaamwoord geven zijn anders: wie? wat? waarvan? hoeveel welke?
Существуют определенные виды местоимений.De classificatie van deze woordsoorten hangt af van hun betekenis, de aard van hun verband met andere woorden. In totaal zijn er negen soorten voornaamwoorden: persoonlijk, het woord "zelf" - reflexief, bezitterig, vragende, betrekkelijk, bepalend, onbepaald, negatief en indicatief.
Pronouns, die persoonlijk worden genoemd, kunnen dat welvervang zelfstandige naamwoorden: ik, wij, jij, jij, hij, zij, zij, zij. Demonstratieve voornaamwoorden in de Russische taal onderscheiden een specifiek teken of object: een, een, dit, enz. Bezittelijke voornaamwoorden geven aan dat ze behoren: haar, zijn, mijn, jouw, enz. Negatief ontkent alles: niets, niemand, niemand, enige, etc. .
Onbeperkt duiden op een onderwerp ofteken: sommigen, anderen, iemand, iets, etc. Definieer definitief wat het onderwerp is: de ander, hijzelf, iedereen, altijd, etc. Interrogatieven worden in zinnen geplaatst met een vraag: wie? waarvan? wat? welke
Relatieve voornaamwoorden worden gebruikt incomplexe zinnen, waar ze dienen om de delen met elkaar te verbinden: wie, wie, wat, wat. Het wederkerende voornaamwoord verwijst naar de persoon in kwestie: zichzelf.
Al deze soorten voornaamwoorden worden constant gebruikt.in het moderne Russisch. Wat is het belangrijkste verschil tussen voornaamwoorden uit andere delen van spraak die we kennen? Het adjectief, het zelfstandig naamwoord, het bijwoord en het cijfer geven het object, het teken en het nummer aan, en de voornaamwoorden in de Russische taal geven dit alleen aan, maar noemen niets. Het lijdt geen twijfel dat voornaamwoorden delen van spraak kunnen vervangen, daarom zijn het voornaamwoorden (zowel als), voornaamwoorden (ik, zij, iemand, niets, enz.), Voornaamwoorden-bijwoorden (waar, daar) en voornaamwoorden - bijvoeglijke naamwoorden mijn, welke, de meeste, etc.). Dit soort voornaamwoorden moet worden beschouwd in relatie tot bepaalde delen van spraak.
Bijvoorbeeld, demonstratieve voornaamwoorden in het Russisch, definitional, possessive, interrogative-relative en indefinite zijn opgenomen in de categorie van voornaamwoorden - bijvoeglijke naamwoorden: ze duiden een teken aan.
Alle soorten voornaamwoorden beschouwdveel gebruikt en noodzakelijk voor communicatie. Dit is een noodzakelijk onderdeel van de toespraak, omdat zonder deze taal geen enkele taal kan bestaan, Russisch, Engels, Spaans of een andere taal. In de wetenschap van het bestuderen van de geschiedenis van de ontwikkeling van talen, wordt gezegd dat het onmogelijk is om voornaamwoorden niet in onze spraak te gebruiken, we gebruiken ze constant - daarom zijn ze, als onderdeel van spraak, noodzakelijk. Ze staan op de derde plaats na het zelfstandig naamwoord en het werkwoord. Hieruit kunnen we concluderen dat de voornaamwoorden onze dagelijkse, niet alleen gesproken, maar ook literaire spraak diversifiëren.
