Wie is egoïstisch? En is het slecht om te zijn?

Egoïsme is een eigenschap die door de samenleving wordt veroordeeld:dit woord komt van het Latijnse ego - "ik". En het betekent het verlangen van een persoon naar persoonlijk gewin. Maar is het niet natuurlijk? Het is de moeite waard om erachter te komen wie een egoïst is en of het zo erg is om te zijn.

Gemeenschappelijke mening

Iemand beschuldigen van egoïsme, bedoelen ze meestaldat een persoon alleen aan zichzelf denkt. En hij streeft zijn eigen belangen na ten koste van anderen, duwt iedereen met zijn ellebogen op weg naar zijn doelen en 'loopt over lijken'. Dit is wie een egoïst is, volgens de meerderheid. Dit is een zelfliefhebber die alleen van zichzelf kan houden. Daarom neemt en neemt hij veel meer weg dan hij geeft, en helpt hij nooit anderen. De zin van zijn leven is om de beste omstandigheden voor zichzelf te creëren.

Altruïsme

Wat een beledigend woord - egoïstisch!Het antoniem voor hem - altruïst - lijkt een positievere eigenschap te zijn die niet zo vaak klinkt. Een altruïst geeft om anderen (belangeloos en onbaatzuchtig), dat wil zeggen dat hij gemakkelijk zijn interesses en doelen aan anderen opoffert. Hij wordt gedreven door de beste motieven: mededogen, humanisme, barmhartigheid, enzovoort.

Strijd en eenheid van tegenstellingen

De altruïst zal alleen zijn laatste hemd uittrekkenom je buurman te helpen. Bijvoorbeeld, een vrouw die tegelijkertijd werkt, het huishouden volledig organiseert en voor kinderen zorgt, dat wil zeggen, ze geeft zichzelf volledig aan het gezin. Haar egoïstische echtgenoot beschouwt deze situatie als heel natuurlijk en vraagt ​​zich oprecht af waarom zijn wederhelft soms niet in orde is: zij zorgt voor hem, haar geliefde. Ze vullen elkaar prachtig aan, nietwaar?

Uitersten

Het is niet bekend of extreme egoïsme lijdt aande eenzaamheid die hen werd beloofd of de afkeuring van anderen, maar door de overmaat van alles wat ze voor zichzelf "grepen" - ja. Dit is wie een egoïst is - helemaal niet zo'n gelukkig persoon als hij wilde zijn, koste wat het kost. Een altruïst is echter niet gelukkiger: misschien stelt vertrouwen in zijn eigen hoge morele kwaliteiten hem in staat om voor zichzelf te gelden, maar in zijn verlangen om eindeloos aan anderen weg te geven, zal hij zichzelf helemaal weggeven - helaas niet oneindig. Trouwens, in plaats van dankbaarheid zal hij waarschijnlijk alleen de titel van een slappe lap krijgen. En zelfs als zijn laatste hemd niet naar de hebzuchtige egoïst gaat, maar naar dezelfde altruïst die tot het uiterste is gegaan en naar de armoede is gegaan, zal dit de samenleving als geheel niet ten goede komen: het aantal mensen zonder hemd zal hetzelfde blijven.

Wie is een rationele egoïst?

Elke persoon heeft zijn eigen verlangens enbehoeften, en in een gezonde zich ontwikkelende samenleving moeten ze allemaal in aanmerking worden genomen en met elkaar worden gecoördineerd. Redelijk egoïsme, dat ook wel sociaal individualisme wordt genoemd, veronderstelt precies dit: een persoon moet zijn eigen verlangens vervullen en zijn doelen bereiken, voor zijn eigen welzijn zorgen, maar om geen inbreuk te maken op de belangen van andere mensen. Zo'n vredig leven zal hem zeker meer gewenste vreugde brengen dan een constante strijd met iedereen en iedereen voor een betere plek in de zon. Het is ook beter voor een altruïst om redelijk te zijn en voor anderen te zorgen, zonder zijn eigen voordeel te missen: hij kan ze alleen iets geven als hij gezond, rijk en gelukkig is.