Waar overwinteren kikkers en wat doen ze in de winter? Hoe bereiden kikkers zich voor op de winter?

Als je leest of hoort over amfibieën,benieuwd hoe ze lage temperaturen verdragen? Waar overwinteren kikkers bijvoorbeeld? Er zijn veel manieren om amfibieën te helpen de vorst te overleven en in leven te blijven. Ze kunnen hun lichaamstemperatuur niet veranderen en regelen, maar ze kunnen zich aanpassen aan de omgevingsomstandigheden. De kikkers kunnen deze taak perfect aan. Elke familie, elk geslacht en elke soort amfibieën heeft zijn eigen reeks adaptieve veranderingen die helpen om te gaan met kou, vorst en droogte.

Kikkers - bewoners van vijvers en vochtige plaatsen

Zoölogische familie Echte kikkersbehoort tot de orde Tailless amfibieën, klasse Amfibieën. In rivieren, vijvers, meren en moerassen van de gematigde zone, in natte weiden, in tuinen en moestuinen, zijn er verschillende algemene soorten die behoren tot de familie Ranidae (echte kikkers), van het geslacht Rana (kikkers):

• L. meer - R. ridibunda;
• L. vijver - R. lessonae
• L. scherp gezicht - R. arvalis;
• L. kruiden - R. temporaria.

Om erachter te komen hoe een kikker zich voorbereidt op de winter, heb je nodigontdek de favoriete habitats van de soort in andere seizoenen. Voor de voortplanting hebben alle amfibieën reservoirs nodig waar eieren worden gelegd en kikkervisjes zich ontwikkelen.

Fokkenmerken van kikkers

Het paarseizoen voor de meeste amfibieën begint inFebruari-maart en duurt tot begin juni. Op dit moment maken de mannelijke kikkers, die in het water zijn, luide geluiden. Na de bevruchting kan elk vrouwtje enkele duizenden eieren leggen. In de vorm van bolvormige clusters en linten drijven ze op de bodem of het oppervlak van het reservoir. Kikkervisjes komen binnen een week uit de eieren. De volledige ontwikkelingscyclus van een ei tot een kikkervisje of een volwassen dier duurt enkele maanden. Sommige soorten worden pas in het tweede of derde levensjaar geslachtsrijp. Het aantal eieren dat door een vrouwtje wordt gelegd, kan variëren van 1000 tot 12000. De meeste sterven voordat er kikkervisjes verschijnen. Kaviaar en jonge dieren worden een prooi voor veel waterdieren. Waar overwinteren kikkers en kikkervisjes? De keuze van de opvang hangt af van het gedrag van deze amfibieën.

Kikker levensstijl

Aquatische amfibieën bewegen niet weg van hun plaatshabitat het hele jaar door. Landdieren brengen bijna al hun tijd door in moerassige gebieden, nabij vijvers en meren, in weiden en in rivierdalen. Soms zijn ze ver van het water te vinden - in nederzettingen, parken, in de velden. Landkikkers gaan voornamelijk tijdens het paaien naar waterlichamen. Na voltooiing verlaten volwassenen de vijvers en gaan naar plaatsen die het rijkst zijn aan insecten en andere ongewervelde dieren. In de zomer gaan sommige soorten alleen 's nachts op jacht. In de lente en de herfst wordt het koeler, dus de activiteit overdag neemt toe. Wat doet een kikker op het land in de winter als de luchttemperatuur aanzienlijk daalt? De koudbloedige amfibie probeert dieper in de grond te komen, onder de bladeren, waar de kans op bevriezing groter is.

Hoe bereidt een kikker zich voor op de winter?

Veel amfibieën die in het water leven, vinden op de bodemniet-vriesplaatsen waar ze het koude seizoen kunnen doorbrengen. De grootste kikkers die overwinteren in waterlichamen van Europa behoren tot de soort R. ridibunda. Het verspreidingsgebied van de moeraskikker is uitgestrekt - van de Rijn tot Iran. Het lichaam van het vrouwtje bereikt een lengte van 17 cm, de mannetjes zijn 5 cm korter. Groene en bruine kleuren en grote zwartbruine vlekken overheersen in kleur. Op de rug zit een lichte streep en op de buik is duidelijk een marmerpatroon te zien. Meerkikkers zijn de hele tijd in waterlichamen, zelfs in diepe snelstromende rivieren. Wat doet een kikker in de winter? Het gedrag van een koudbloedig dier is afhankelijk van het plaatselijke klimaat en weersomstandigheden. De moeraskikker begint zich voor te bereiden op winterslaap bij een watertemperatuur van ongeveer 6–9 ° C. Met verdere afkoeling graven volwassenen en kikkervisjes in het bodemslib. Ze brengen de hele winter door op de bodem van meren, rivieren en diepe vijvers, terwijl ze door hun huid ademen.

Waar overwinteren landkikkers?

Graskikkers enscherp gezicht (moeras). De soort R. temporaria is qua lichaamsgrootte inferieur aan R. ridibunda. De lengte is niet langer dan 11 cm, de bovenkant is bruinachtig met donkere strepen, de buik is grijsachtig wit. Dit is een van de meest voorkomende amfibieën in de noordelijke en middelste zone van Eurazië. Hoe bereidt een kikker zich voor op de winter met een levensstijl op het land? Met het begin van koud herfstweer, begint de zoektocht naar een afgelegen plek. Geschikt voor overwinterende kikkers:

• putjes met een bosje gebladerte;
• nertsen van knaagdieren en holtes in de grond;
• rotte stronken;
• grote stenen;
• lage boomholten;
• kelders.

Hoe brengen amfibieën van de boomkikkers of Hylidae de winter door?

Boomkikkers zijn klein van formaat, staartlooskikkers, meestal groen. Ze leven op bomen en struiken en klampen zich vast aan onregelmatigheden in de schors met uitlopers op hun poten. 'S Nachts komen boomkikkers uit de bomen op zoek naar voedsel, maar voor voortplanting vinden ze het liefst ophopingen van vocht in de holtes van bomen, bladrozetten. Overwintering van boomkikkers verschilt van overwintering van wateramfibieën. Bij wijze van leven doen ze meer denken aan landvertegenwoordigers van de familie Ranidae. De volgende soorten van het geslacht Kvaksha komen het meest voor in centraal Rusland: K. gewone, K. Klein-Azië, K. Verre Oosten. In de herfst graven bomen in de bosbodem, verstoppen zich in holtes, gaten, onder stenen. Voordat de overwintering begint, wordt de kleur van amfibieën donkerder, worden er meer koolhydraten in hun lichaam geproduceerd, wat hen beschermt tegen de dood bij vorst. In het voorjaar ontdooien boomkikkers en gaan op zoek naar paaigronden.

Waarom sterven koelbloedige amfibieën niet door vorst?

Waar verdwijnen kikkers die op het land leven voor de winter enin water? In de herfst proberen terrestrische soorten dieper in de grond te komen, onder de bladeren, waar meer kans is op niet bevriezen. Sommige amfibieën gaan in diepe winterslaap. Voordat kikkers in de slaapstand kunnen gaan, moeten ze een geschikte winterslaapplaats vinden, zowel op het land als in het water. In de koudere maanden liggen ze roerloos in hun schuilplaatsen, slapend. In de slaapmodus vertragen alle vitale processen in het lichaam. De temperatuur in de winteropvang kan dalen tot onder de streepjes. Bossen blijven soms zelfs na bevriezing in leven. In de rol van "antivries" zitten koolhydraten in het bloed en ureum. Vertegenwoordigers van andere families kunnen door vorst sterven. Met het begin van de eerste warmte aan het einde van de winter en aan het begin van de lente, beginnen kikkers die in rust waren terug te keren naar hun normale leven.

Het belang van wetlands voor kikkers

Voor winterschuilplaatsen gebruiken amfibieën bodemslib,drijfhout, clusters van planten. Landkikkers overwinteren in de winter in de gematigde zone en vinden hiervoor afgelegen plekken. In de lente en zomer hebben ze water nodig om zich voort te planten. Na de winterslaap, wanneer het warmer wordt, gaan ze naar meren en vijvers. Het proces van paren, uitzetten en ontwikkelen van kikkervisjes kost veel tijd. Bij veel terrestrische soorten begint het paarseizoen zelfs op weg van overwinteringsgebieden naar paaigronden. Interessant is dat vrouwtjes mannen soms helpen om de ontberingen van reizen te doorstaan ​​door ze op hun rug te dragen. Kikkers paaien in lichamen met stilstaand water en kiezen hiervoor geschikte plaatsen: vijvers, sloten en plassen. De naam van de klasse "Amfibieën" herinnert aan de rol van leefgebied voor deze groep dieren. Veel soorten amfibieën leven in meren, rivieren en moerassen. Ze voeden zich met insecten die in waterlichamen voorkomen, ze dienen zelf als voedsel voor grotere dieren. Kikkers zijn dus een belangrijk onderdeel van voedselketens.

Adaptieve mechanismen van amfibieën

Nadat je hebt uitgezocht wat de kikker in de winter doet, kan datbeweren: aanpassing aan de omgevingsomstandigheden is voor hen erg belangrijk. Soorten die in het noordelijke deel van de gematigde zone leven, zijn bijzonder winterhard. Significante veranderingen treden op in de organismen van overwinterende amfibiesoorten:

• het glucosegehalte in het bloed stijgt;
• de concentratie van ureum in het lichaam neemt toe;
• orgaansystemen vertragen of stoppen hun werk;
• motorische activiteit stopt;
• geen ademhaling;
• het hart klopt niet.

Wetenschappers waarderen de rol van ureum bij aanpassing zeer.Een toename van de inhoud kan als "trigger" dienen voor de overgang naar een winterslaap. Aanpassingen in de vorm van diepe kiemrust worden niet alleen aangetroffen bij soorten die in bos- en steppegebieden leven. Net als kikkers die in de gematigde zone overwinteren, brengen tropische amfibieën het hete en droge seizoen door. Deze levensstijl heeft voordelen. Amfibieën hoeven geen energie te besteden aan het bestrijden van kou of hitte.

Waar kikkers overwinteren is niet zo belangrijk. Bijna allemaal blijven ze, na een rusttoestand, levensvatbaar en beginnen ze onmiddellijk te reproduceren.