Lermontov is een geweldige Russische dichter, toneelschrijver eneen prozaschrijver die over de hele wereld bekend staat om zijn prachtige werken die de Russische cultuur hebben verrijkt. In de klassieke Russische literatuur neemt Lermontov met recht de tweede plaats in na A.S. Pushkin.
Deze twee bekende namen zijn met elkaar verbonden.een onzichtbare draad, want het was precies de tragische dood van AS Pushkin, die in 1837 stierf aan een ernstige verwonding in een duel, die als onvrijwillige reden diende voor de opkomst van de poëtische ster Lermontov, die voor het eerst beroemd werd vanwege zijn gedicht "Over de dood van een dichter".
Analyse van Lermontovs gedicht "De dood van een dichter"biedt rijk stof tot nadenken. Dit gedicht, in de vorm waarin we het kennen - bestaande uit drie delen (het eerste deel - van 1 tot 56 coupletten, het tweede deel - van 56 tot 72 coupletten, en de epigraaf) nam niet onmiddellijk zijn voltooide vorm aan. De allereerste editie van het gedicht werd gedateerd op 28 januari 1837 (een dag voor Poesjkin's dood) en bestond uit het eerste deel, eindigend met de strofe 'en het zegel op de lippen'.
Deze 56 coupletten van het eerste deel, op hun beurt,voorwaardelijk verdeeld in twee relatief onafhankelijke fragmenten, verenigd door een gemeenschappelijk thema en literaire pathos. Een analyse van het gedicht "Dood van een dichter" onthult de verschillen tussen deze fragmenten: de eerste 33 coupletten zijn geschreven in een dynamische drie meter hoge jambiek en zijn verontwaardigd over de dood van de dichter, en onthullen in haar geen tragisch ongeluk, maar een moord veroorzaakt door de koude onverschilligheid van de "lege harten" van de seculiere samenleving, het misverstand ervan en de veroordeling van de vrijheid-liefhebbende creatieve geest van de dichter Pushkin.
Verdere analyse van het gedicht "Doodvan de dichter ”, zien we dat het tweede deel van het eerste fragment, bestaande uit de volgende 23 strofen, van het eerste verschilt door de poëtische grootte te veranderen in een vier meter lange jambiek. Het thema van het verhaal verandert ook van een bespreking van de doodsoorzaken in een directe veroordeling van de bovenwereld en al haar vertegenwoordigers - "verachtelijke lasteraars". De auteur is niet bang om, in de woorden van A.V. Druzhinin, een 'ijzeren couplet' uit te spreken in het brutale gezicht van degenen die niet verlegen zijn om de gezegende herinnering van de grote dichter en de mens te bespotten, zoals deze gedetailleerde analyse van het gedicht ons laat zien. Lermontov schreef The Death of a Poet, zonder zich zorgen te maken over de gevolgen, wat op zich al een prestatie is. Als we een analyse maken van het gedicht Death of a Poet, het tweede deel, met coupletten van de 56e tot de 72e, merken we op dat de treurige elegie van het eerste deel wordt vervangen door een kwaadaardige satire erin.
Het opschrift verscheen echter pas veel later, toende dichter werd verzocht de keizer een handgeschreven exemplaar van het gedicht ter beoordeling te bezorgen. Een analyse van het gedicht Death of a Poet laat zien dat deze epigraaf is ontleend aan de dichter uit de Wenceslas-tragedie van de Franse toneelschrijver Jean Rotroux.
Het is bekend dat de hele hofmaatschappij en zichzelfKeizer Nicolaas de Eerste 'waardeerde' de hete creatieve impuls van een jong genie, resulterend in een poëtische vorm, aangezien dit werk een zeer negatieve beoordeling van de heersende autoriteiten veroorzaakte en werd beschreven als 'schaamteloos vrijdenken, meer dan crimineel'. Het resultaat van een dergelijke reactie was de inleiding van de zaak "Over ontoelaatbare gedichten ...", gevolgd door de arrestatie van Lermontov in februari 1837 en de ballingschap van de dichter (onder het mom van dienst) naar de Kaukasus.
