M.Yu. Lermontovs "Dood van de dichter": analyse van het gedicht

Mikhail Yurievich Lermontov had veel respect voor AlexanderSergeyevich Pushkin en hield van zijn werk. Hij was een van degenen die in Pushkin groot talent beschouwden, en in zijn gedichten betekenis, kracht en unieke stijl. Voor Lermontov was hij een echt idool en rolmodel, dus de dood van Alexander Sergeyevich maakte een zeer sterke indruk op hem. De dag na de trieste gebeurtenissen die plaatsvonden op 29 januari 1837, schreef Mikhail Yurievich een gedicht dat hij opdroeg aan zijn grote tijdgenoot - "De dood van de dichter". Een analyse van het werk toont aan dat, hoewel de auteur het heeft over de tragedie van Poesjkin, hij het lot van alle dichters impliceert.

Het gedicht is verdeeld in twee delen.Het eerste vertelt direct over de tragedie die zich in de winter van 1837 heeft voorgedaan, en het tweede deel is een oproep aan geniale moordenaars, een soort vloek die Lermontov naar de hele high society stuurt. De 'dood van de dichter', waarvan een analyse alle pijn en wanhoop van de auteur laat zien, is een directe schuld voor de hele samenleving, die Poesjkin tijdens zijn leven niet waardeerde en vernederde en na zijn dood universeel verdriet uitbeeldde. Mikhail Yuryevich begreep perfect dat ze hem voor zo'n brutaliteit konden straffen, maar zichzelf nog steeds niet konden bedwingen en zwijgen.

Het gedicht gebruikt eerder het woord "moordenaar" danduellist of rivaal. Dit komt door het feit dat Lermontov niet Dantes zelf betekent, maar een samenleving die Poesjkin tot een dergelijke daad heeft geduwd, vijandschap opwekte tussen rivalen en de dichter langzaam vermoordde met voortdurende vernedering en beledigingen. De auteur vertelt hierover in het gedicht 'Dood van de dichter'.

De analyse van het werk laat zien met welke haat enDe auteur past boosaardigheid toe op alle prinsen, graven en koningen. In die tijd werden dichters behandeld als hofnarren, en Poesjkin was daarop geen uitzondering. De seculiere samenleving heeft geen enkele kans gemist om de dichter te prikken en te vernederen, dit was een soort plezier. Op 34-jarige leeftijd kreeg Alexander Sergejevitsj de titel van junker kamer, die aan 16-jarige jongens wordt toegekend. Er was geen kracht om zo'n vernedering te doorstaan ​​en dit alles vergiftigde het hart van een groot genie.

Iedereen wist heel goed van het aanstaande duel, maar niemandHij stopte het bloedvergieten niet, hoewel ze begrepen dat het leven van een persoon die, voor een kort creatief leven, een aanzienlijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de Russische literatuur, op het spel staat. Onverschilligheid voor het leven van een getalenteerde persoon, verwaarlozing van hun eigen cultuur - dit alles wordt beschreven in het gedicht "De dood van de dichter". Analyse van het werk maakt de algemene stemming van de auteur duidelijk.

Tegelijkertijd blijkt uit analyse dat de doodde dichter was een uitgemaakte zaak door het lot. Zelfs in zijn jeugd voorspelde Pushkin, de waarzegger, de dood tijdens een duel en beschreef hij in detail het uiterlijk van zijn moordenaar. Lermontov begrijpt dit, er staat een regel uit het vers "het lot is geschied." Een getalenteerde Russische dichter stierf door toedoen van Dantes, en de auteur van het gedicht Death of a Poet, waarvan een analyse duidelijk de positie van Lermontov laat zien, rechtvaardigt hem niet, hoewel hij hem niet als de belangrijkste boosdoener beschouwt in de tragische gebeurtenissen.

In het tweede deel van het werk spreekt de dichterde gouden jeugd die Poesjkin heeft vermoord. Hij is er zeker van dat ze zullen worden gestraft, zo niet op aarde, dan in de hemel. Lermontov is er zeker van dat het genie niet stierf door een kogel, maar door de onverschilligheid en minachting van de samenleving. Bij het schrijven van het vers had Mikhail Yuryevich niet eens het vermoeden dat hij zelf binnen enkele jaren in een duel zou sterven.