Analyse van Pushkin's gedicht "The Prophet". Toewijding aan de Decembristen

Het gedicht "The Prophet" Pushkin opgedragen aan de zijnevrienden-Decembrists, zwaar gestraft door de regering. Het werk werd in 1826 geschreven onmiddellijk na de tragische gebeurtenissen die volgden op de Decembrist-opstand. Vervolgens werden veel vrienden en goede kennissen van de dichter neergeschoten of verbannen. Het gedicht werd een soort reactie van de autoriteiten, maar alleen versleuteld, omdat Poesjkin zelf niet openlijk zijn sympathie voor de rebellen kon uiten en dat hem ook niet zou worden toegestaan.

Lermontovs gedicht "De profeet", geschreven in1841, brengt het probleem naar voren van een dichter die door de menigte wordt afgewezen en verkeerd wordt begrepen. De held kan geen toevlucht vinden onder de mensen, hij wordt overal naartoe gedreven, daarom is de woestijn de enige plek waar hij vrede kan vinden. Pushkin heeft een iets ander idee, hij gebruikt het bekende beeld van een vermoeide reiziger, gevonden in zijn andere werken, en verbindt het met de bijbelse legende van de profeet. Dit boek zegt dat een engel uit de hemel is neergedaald en Jesaja zelf van zonden heeft gereinigd en hem de missie heeft toevertrouwd - andere mensen op het ware pad corrigeren en onderwijzen.

Analyse van Poesjkins gedicht "De profeet" maakt het mogelijkte begrijpen dat de lyrische held zich niet beroofd of verontreinigd voelt door de wetteloosheid die om hem heen gebeurt, maar tegelijkertijd is het ondraaglijk om naar de willekeur en onrechtvaardigheid te kijken die hem omringen. Daarom besluit God om hem de uitverkorene te maken, een profeet die mensen straft die gemeen en onrechtvaardig handelen.

Analyse van Poesjkins gedicht "De profeet" maakt het mogelijkzie de transformatie van een vermoeide reiziger. Helemaal aan het begin van het verhaal leeft hij amper, met moeite om zich helemaal alleen door de woestijn te bewegen. Dan, om hem van een zekere dood te redden, komt een serafijn met zes vleugels naar hem toe. Gods boodschapper verwijdert al het menselijke van de reiziger en geeft hem speciale vaardigheden om wijs en correct te zien, horen, voelen en spreken. Een analyse van Poesjkins gedicht "De profeet" toont aan dat een dergelijke kwelling niet zonder een spoor voor een gewone sterveling kon verlopen, en daarom werd hij na de transformatie als een lijk in de woestijn achtergelaten.

Het werk eindigt met het feit dat de reizigerGod zelf beantwoordt de vraag om op te staan ​​en op aarde te wandelen om de harten van mensen met zijn woord te verbranden. Een analyse van Poesjkins gedicht "De profeet" maakt het mogelijk te begrijpen dat het werk twee hoofdthema's heeft: de moeilijke opdracht die aan de profeet is toevertrouwd en de pijnlijke transformatie van een gewone sterveling. De dichter was er vast van overtuigd dat zo'n tijd zou komen en dat er een man op aarde zou verschijnen die degenen zou straffen die wetteloosheid plegen.

In zijn werk neemt Alexander Sergeevich zijn toevluchthet gebruik van de vakbond 'en' om de eenheid te laten zien van alles wat er gebeurt. Om zijn gedachten duidelijk te maken aan de lezer, neemt hij zijn toevlucht tot afbeeldingen. Ook in deze creatie zijn er veel sissende geluiden die alle pijn en lijden van de auteur laten zien. Een analyse van Poesjkin's gedicht "De profeet" laat zien dat de dichter zich niet speciaal bezighield met rijmen, maar dat hij zich zorgen maakte over de betekenis van het werk.

Het vers bracht nauwkeurig alle emoties en gevoelens van de auteur over.Alexander Sergejevitsj maakte zich grote zorgen over het verlies van zijn vrienden, maar hij kon zijn protest niet rechtstreeks uiten, dus nam hij zijn toevlucht tot een versluierde vorm van het presenteren van de algemene betekenis in De profeet.