Η κυβέρνηση κάθε κράτους επιδιώκεικαθορίζουν την πιο αποδεκτή οικονομική πορεία. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικές μέθοδοι. Αυτές περιλαμβάνουν, ιδίως, παθητική παρατήρηση, εθνικοποίηση, έλεγχο, υποστήριξη, βοήθεια κ.ο.κ. Τα τελευταία χρόνια η Ρωσία έχει υποστεί μια αρκετά μεγάλη αναδιάρθρωση της οικονομίας.
Ρύθμιση των σχέσεων που διαμορφώνονται στο πλαίσιο τηςσφαίρας της εθνικής οικονομίας, πραγματοποιείται σε τοπικό, περιφερειακό, τομεακό και διεπαγγελματικό επίπεδο. Τα όργανα της κρατικής διοίκησης αποτελούνται ταυτόχρονα από ομοσπονδιακά, εδαφικά, τοπικά τμήματα και υπουργεία, εκπροσώπους των θεμάτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αναφέρονται επίσης ως η κυβέρνηση και ο πρόεδρος.
Τα διοικητικά όργανα στον τομέα των οικονομικών συνθέτουνειδική δομή. Στο πλαίσιο της, ορισμένα τμήματα και υπουργεία υπερβαίνουν το πεδίο της βιομηχανίας τους κατά την άσκηση των δραστηριοτήτων τους. Έτσι, οι φορείς διαχείρισης μπορούν να ρυθμίζουν τις δραστηριότητες αντικειμένων που ανήκουν σε διαφορετικούς τομείς. Αυτό υποδεικνύει τον «υπερεπιστημονικό» χαρακτήρα των καθηκόντων τους στην εφαρμογή συντονιστικών δραστηριοτήτων μέσω της λήψης αποφάσεων που είναι δεσμευτικές για άλλους τομείς.
Έλεγχοι εκτός του συντονισμούδιεπιστημονική επιρροή, και μέτρα που έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα. Τα μέτρα αυτά συνήθως συνδέονται με την εποπτεία και τον έλεγχο του, το δικαίωμα να επιβάλει κυρώσεις διοικητικού θέματος. Για παράδειγμα, ένας κρατικός φορέας, το Υπουργείο Οικονομικών, υπεύθυνος της νομισματικής κυκλοφορίας και της κρατικής επιτροπής για τελωνειακό καθεστώς για τις εγκαταστάσεις των εξαγωγών και των εισαγωγών τον έλεγχο.
Μεταξύ των διακλαδικών τομέων ρύθμισης είναι απαραίτητο να σημειωθεί:
- Πιστώσεις και οικονομικά.
- Τεχνολογία και επιστήμη.
- Ασφάλεια.
- Υλικό ασφάλειας.
- Κρατικές λογιστικές και στατιστικές.
- Κοινωνική ανάπτυξη και εργασία.
- Μετρολογία και τυποποίηση.
- Επικοινωνία και μεταφορά.
- Προβλέψεις και πράγματα.
Οι φορείς διαχείρισης ασκούν τις δραστηριότητές τουςσύμφωνα με διάφορες οδηγίες. Με όρους, οι εμπειρογνώμονες τις χωρίζουν σε ένα οικονομικό και διοικητικο-πολιτικό μπλοκ, περιλαμβάνοντας και άλλες συνιστώσες.
Τα όργανα διαχείρισης των οικονομικών σχέσεων πρέπει να περιλαμβάνουν:
- Το Κοινοβούλιο.Καθορίζει τη στρατηγική για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας στο σύνολό της, εγκρίνει τα κονδύλια του προϋπολογισμού, ακούει την έκθεση της κυβέρνησης για την εφαρμογή τους. Ως βασική μορφή διακυβέρνησης, το κοινοβούλιο χρησιμοποιεί την υιοθέτηση νόμων. Ο έλεγχος των δαπανών των κονδυλίων του προϋπολογισμού πραγματοποιείται από το Επιμελητήριο Λογαριασμών.
- Ο Πρόεδρος λαμβάνει αποφάσεις επί θεμάτωνοργανωτική φύση. Κατά κανόνα, τα θέματα αυτά σχετίζονται με την αναδιοργάνωση ή τον σχηματισμό υπηρεσιών και υπουργείων. Ο Πρόεδρος πραγματοποιεί την εξουσία του εκδίδοντας εντολές και διατάγματα. Επιπλέον, ακούει τις εκθέσεις υπουργών και άλλων αξιωματούχων.
- Η κυβέρνηση βρίσκεται στη διαδικασία έγκρισης κανονισμώντων υπηρεσιών και των υπουργείων, τη γενική διαχείριση διαφόρων οικονομικών τομέων στο πλαίσιο της ομοσπονδιακής διεξαγωγής, συμμετέχει στην εξέταση των σχεδίων νόμων, καταρτίζει και υλοποιεί τον κρατικό προϋπολογισμό.
- Τα τμήματα και τα υπουργείαρύθμιση σε σχέση με συγκεκριμένους οικονομικούς τομείς σύμφωνα με τον λειτουργικό τομέα δραστηριότητας ή τη διενέργεια ρυθμίσεων σε διεπαγγελματικό επίπεδο.
- Οι φορείς στα θέματα της χώρας εκτελούν παρόμοια ηγεσία και επιλύουν σε κάποιο βαθμό παρόμοια καθήκοντα με τις δομές των ομοσπονδιακών επιπέδων.
- Τα τοπικά γραφεία αντιπροσωπείας των αρχών συμμετέχουν στη ρύθμιση μιας συγκεκριμένης διοικητικής και εδαφικής εγκατάστασης σε διεπαγγελματικό και λειτουργικό επίπεδο.
- Εκπρόσωποι της εδαφικής αυτοδιοίκησηςνα συμμετέχουν στην ηγεσία σε κρατικό επίπεδο μόνο στο πλαίσιο των εξουσιοδοτημένων αρχών ή σε σχέση με τα αντικείμενα που μεταφέρονται στην επιχειρησιακή διοίκηση.
