Τι είναι αυτό;
Αυτός ο όρος χαρακτηρίζει το χρονικό διάστημα σεκατά τη διάρκεια του οποίου ο εργαζόμενος βρίσκεται στο χώρο εργασίας σύμφωνα με τη σύμβαση εργασίας που έχει συναφθεί μεταξύ αυτού και του εργοδότη. Ταυτόχρονα, η νομοθεσία ορίζει τόσο τα καθήκοντα του εργαζομένου όσο και τα δικαιώματά του για την περίοδο παραμονής στον τόπο παραγωγής. Με τη σειρά του, ο εργοδότης πρέπει να τηρεί σωστά αρχεία των διαστημάτων που περιγράφονται παραπάνω μέσω φύλλων χρόνου, τα οποία υποδεικνύουν τη διάρκεια των ωρών εργασίας για ένα μήνα και μετά. Πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε μεμονωμένος εργοδότης έχει το δικαίωμα να καθορίζει ανεξάρτητα το πλαίσιο για την έναρξη και το τέλος της εργάσιμης ημέρας, τα όρια του διαλείμματος του γεύματος, καθώς και τις γενικές ώρες εργασίας.
Τι περιλαμβάνει αυτό;
Εκτός από όλα τα παραπάνω, είναι σημαντικό να θυμάστεότι ο ορισμός των "ωρών εργασίας" δεν περιλαμβάνει τα απαραίτητα διαστήματα για να φτάσει ένας εργαζόμενος στον τόπο υπηρεσίας, καθώς και τις περιόδους που χρησιμοποιούνται για να τον προετοιμάσει απευθείας για εργασία - για παράδειγμα, να αλλάξει ρούχα εργασίας ή να φέρει κατάλληλος τύπος θέσεων εργασίας (εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά από τη σύμβαση εργασίας).
1. Πραγματική εργασία σύμφωνα με τις ευθύνες εργασίας τους.
2. Εκτέλεση στρατιωτικών καθηκόντων.
3. Εκπλήρωση δημοσίων ή κρατικών καθηκόντων.
4. Έκδοση και λήψη εργασιών.
5. Μελέτη τεχνικής τεκμηρίωσης και πολλά άλλα.
Ταξινόμηση
Ο σύγχρονος εργατικός κώδικας διακρίνει μεταξύ τριών τύπωνπερίοδοι παραγωγής: κανονικές ώρες εργασίας, συντομευμένες και ελλιπείς. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε καθεμία από αυτές τις κατηγορίες. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του τελευταίου είναι ότι καθιερώνεται με την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ του εργοδότη και του εργαζομένου. Ο πρώτος τύπος είναι ο πιο σταθερός. Για τις επιχειρήσεις με μία βάρδια, αυτή είναι συνήθως μια τυπική εργάσιμη ημέρα οκτώ ωρών με μεσημεριανά διαλείμματα και διαλείμματα ανάπαυσης των εργαζομένων, εάν χρειάζεται. Οι μειωμένες ώρες εργασίας συχνά εμφανίζονται με τη μορφή μείωσης της περιόδου εργασίας κατά τις ημέρες πριν από τις διακοπές (κατά την κρίση της διοίκησης).