Περιγράφοντας τις γλώσσες του κόσμου, οι γλωσσολόγοι χρησιμοποιούνδιαφορετικές αρχές ταξινόμησης. Οι γλώσσες ομαδοποιούνται σύμφωνα με τη γεωγραφική (εδαφική) αρχή, ανάλογα με την εγγύτητα της γραμματικής δομής, με βάση τη γλωσσική συνάφεια, που χρησιμοποιούνται στη ζωντανή καθημερινή ομιλία.
Χρησιμοποιώντας το τελευταίο κριτήριο, οι ερευνητέςυποδιαιρέστε όλες τις γλώσσες του κόσμου σε δύο μεγάλες ομάδες - ζωντανές και νεκρές γλώσσες του κόσμου. Το κύριο χαρακτηριστικό του πρώτου είναι η χρήση τους στην καθημερινή ομιλία, γλωσσική πρακτική από μια σχετικά μεγάλη κοινότητα ανθρώπων (άνθρωποι). Η ζωντανή γλώσσα χρησιμοποιείται συνεχώς στην καθημερινή επικοινωνία, αλλάζει, γίνεται πιο περίπλοκη ή απλοποιείται με την πάροδο του χρόνου.
Οι πιο αισθητές αλλαγές συμβαίνουν στο λεξιλόγιο(λεξιλόγιο) της γλώσσας: μέρος των λέξεων καθίσταται ξεπερασμένο, αποκτά αρχαϊκό χρωματισμό, και, αντιθέτως, όλο και περισσότερες νέες λέξεις (νεολογισμοί) φαίνεται να αναφέρονται σε νέες έννοιες. Άλλα γλωσσικά συστήματα (μορφολογικά, φωνητικά, συντακτικά) είναι πιο αδρανή, αλλάζουν πολύ αργά και σχεδόν καθόλου αισθητά.
Η νεκρή γλώσσα, σε αντίθεση με τη ζωή, δεν είναιχρησιμοποιείται στην καθημερινή γλωσσική πρακτική. Όλα τα συστήματά του είναι αμετάβλητα · είναι συντηρημένα, αμετάβλητα στοιχεία. Νεκρή γλώσσα που συλλαμβάνεται σε διάφορα γραπτά μνημεία.
Όλες οι νεκρές γλώσσες μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλεςομάδες: πρώτον, αυτές που κάποτε, στο μακρινό παρελθόν, χρησιμοποιήθηκαν για ζωντανή επικοινωνία και στη συνέχεια, για διάφορους λόγους, έπαψαν να χρησιμοποιούνται στη ζωντανή ανθρώπινη επικοινωνία (Λατινικά, Αρχαία Ελληνικά, Κοπτικά, Παλαιά Ισλανδικά, Γοτθικά). Η δεύτερη ομάδα νεκρών γλωσσών περιλαμβάνει εκείνες που κανείς δεν έχει μιλήσει ποτέ. δημιουργήθηκαν ειδικά για να εκτελέσουν οποιεσδήποτε λειτουργίες (για παράδειγμα, εμφανίστηκε η παλιά Σλαβική γλώσσα - η γλώσσα των χριστιανικών λειτουργικών κειμένων). Η νεκρή γλώσσα μετατρέπεται συχνότερα σε κάποια ζωντανά, που χρησιμοποιούνται ενεργά (για παράδειγμα, τα αρχαία ελληνικά έδωσαν τη θέση τους σε σύγχρονες γλώσσες και διάλεκτους της Ελλάδας)
Τα Λατινικά καταλαμβάνουν μια πολύ ξεχωριστή θέση μεταξύ των υπόλοιπων. Χωρίς αμφιβολία, τα Λατινικά είναι μια νεκρή γλώσσα: δεν έχει χρησιμοποιηθεί στη συνηθισμένη πρακτική από τον 6ο αιώνα μ.Χ.
Αλλά από την άλλη πλευρά, τα Λατινικά βρήκαν τα περισσότεραευρεία χρήση σε φαρμακευτικά προϊόντα, ιατρική, επιστημονική ορολογία, Καθολική λατρεία (τα Λατινικά είναι η επίσημη "πολιτειακή" γλώσσα της Αγίας Έδρας και του Βατικανού). Όπως μπορείτε να δείτε, το "νεκρό" λατινικό χρησιμοποιείται ενεργά σε διάφορους τομείς της ζωής, της επιστήμης, της γνώσης. Όλα τα σοβαρά φιλολογικά ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης περιλαμβάνουν απαραίτητα λατινικά στο πρόγραμμα σπουδών, διατηρώντας έτσι τις παραδόσεις της εκπαίδευσης των κλασικών φιλελεύθερων τεχνών. Επιπλέον, αυτή η νεκρή γλώσσα είναι η πηγή σύντομων και μεγάλων αφορισμών που έχουν περάσει από τους αιώνες: αν θέλετε ειρήνη, προετοιμαστείτε για τον πόλεμο. ενθύμιο Mori; γιατρό, θεραπεύστε τον εαυτό σας - όλες αυτές οι φράσεις προέρχονται από τα λατινικά. Τα Λατινικά είναι μια πολύ λογική και αρμονική γλώσσα, χυτή, χωρίς περιθώρια και λεκτικές φλοιοί. Δεν χρησιμοποιείται μόνο για χρηστικούς σκοπούς (σύνταξη συνταγών, σχηματισμός επιστημονικού θησαυρού), αλλά είναι επίσης σε κάποιο βαθμό ένα μοντέλο, ένα πρότυπο γλώσσας.
