Πολιτική επιστήμη ως επιστήμη διερευνά την πολιτική ζωή της κοινωνίας, τα στάδιατην ανάπτυξη της πολιτικής σκέψης, την ιστορία του σχηματισμού πολιτικών δογμάτων, πολιτικών συστημάτων, σχέσεων και διαδικασιών, παγκόσμιων πολιτικών διαδικασιών, πολιτικής κουλτούρας και συνείδησης.
Η πολιτική επιστήμη ως επιστήμη μελετά τη σχέση της πολιτικής με τη ζωή ενός ατόμου και της κοινωνίας. Η πολιτική επηρεάζει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων γενικά και την τύχη των μεμονωμένων ατόμων.
Πολιτική επιστήμη ως επιστήμη πέρασε τρία στάδια στο σχηματισμό του.
Η πρώτη περίοδος ξεκίνησε στα αρχαία χρόνια καιδιήρκεσε μέχρι τις σύγχρονες εποχές. Για πρώτη φορά, η γνώση για την πολιτική άρχισε να αναλύεται και να γενικεύεται από τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη στην Αρχαία Ελλάδα. Οι φιλόσοφοι όρισαν την πολιτική ως το κράτος και τη δημόσια διοίκηση της Πόλης. Στις χώρες της Ανατολής, η συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική ήταν περιορισμένη, επομένως δεν δημιουργήθηκαν ειδικά έργα για την κυβέρνηση.
Λόγω αυτής της κατάστασης, εμφανίστηκαν δύο απόψειςστη θέση της προσωπικότητας στις πολιτικές σχέσεις. Σύμφωνα με το πρώτο, οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν στη ζωή του κράτους και να ελέγχουν τη γραφειοκρατία. Αυτή είναι η προσέγγιση των δυτικών χωρών. Σύμφωνα με τη δεύτερη άποψη, ένα απλό άτομο δεν πρέπει να επιδιώκει να συμμετάσχει στην πολιτική ζωή. Αυτό είναι το προνόμιο των επαγγελματιών. Αυτή η προσέγγιση είναι χαρακτηριστική για τις χώρες της Ανατολής. Πιστεύεται εκεί ότι σε αυτήν την κατάσταση, οι πολιτικοί δεν θα οδηγούνται από τον λαό.
Επί του παρόντος, η ερμηνεία της πολιτικής είναι αρκετήείναι διαφορετικό. Ορίζεται ως η δραστηριότητα διακυβέρνησης του κράτους, καθώς και η σχέση μεταξύ ανθρώπων και εξουσίας. Η πολιτική ονομάζεται επίσης η τέχνη της νίκης επί των μαζών μέσω πειθούς.
Η δεύτερη περίοδος του σχηματισμού της επιστήμης της πολιτικήςκαλύπτει τη σύγχρονη εποχή και διαρκεί μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Τα έργα των Machiavelli, Hobbes, Spinoza, Locke, Rousseau είχαν μεγάλη σημασία για τη διαμόρφωση της σκέψης της πολιτικής επιστήμης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, διαμορφώνονται οι σημαντικότερες γνώσεις και ιδέες για την πολιτική, την εξουσία και το κράτος. Ένα ορόσημο στην επιστημονική σκέψη ήταν το έργο του Ν. Μακιαβέλι "The Sovereign", στο οποίο έθεσε το ζήτημα της σχέσης μεταξύ ηθικής και πολιτικής. Κατά την άποψή του, η πολιτική πρέπει να είναι εκτός της ηθικής («το τέλος δικαιολογεί τα μέσα»).
Η τρίτη περίοδος ανάπτυξης επιστημονικών γνώσεων σχετικά με την πολιτικήξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Έτσι ξεκίνησε η σύγχρονη πολιτική επιστήμη. Αυτή τη στιγμή, η πολιτική επιστήμη εμφανίστηκε ως ανεξάρτητη επιστήμη. Η συμμετοχή των πολιτών στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή έχει αυξηθεί σημαντικά με την έναρξη των εκλογών. Υπήρχε η ανάγκη διαχείρισης νέων διαδικασιών.
Το 1857, η 1η Σχολή Πολιτικών Επιστημών ιδρύθηκε στην Αμερική στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Το 1949, με πρωτοβουλία της UNESCO, ιδρύθηκε η Διεθνής Ένωση Πολιτικών Επιστημών.
Αυτή τη στιγμή, το αντικείμενο, το αντικείμενο, οι επιστημονικές εργασίες της πολιτικής επιστήμης διατυπώνονται. Στις περισσότερες χώρες, αυτή η επιστημονική πειθαρχία έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των θεμάτων για σπουδές σε ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η πολιτική επιστήμη ως επιστήμη συνδέεται με πολλές άλλες επιστήμες και ακαδημαϊκούς κλάδους: φιλοσοφία, νομολογία, κοινωνιολογία, οικονομία, εθνογραφία, ιστορία, ψυχολογία, γεωγραφία κ.λπ.
Η πολιτική επιστήμη αναπτύσσεται σε δύο κατευθύνσεις - πώςθεωρητική γνώση και ως εφαρμοσμένη επιστήμη επικεντρωμένη στην επίτευξη πρακτικά σημαντικών αποτελεσμάτων. Από αυτή την άποψη, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από την πολιτική επιστήμη χωρίζονται επίσης σε θεωρητικές και εφαρμόζονται. Η λίστα τους είναι πολύ εκτεταμένη: γενικές λογικές μέθοδοι (ανάλυση, επαγωγή, μοντελοποίηση κ.λπ.), συστημική μέθοδος, συμπεριφοριστική μέθοδος, κοινωνιολογική μέθοδος κ.λπ.
Για παράδειγμα, η συγκριτική πολιτική επιστήμη, είναιμια από τις κατευθύνσεις της πολιτικής επιστήμης, χρησιμοποιεί τη μέθοδο σύγκρισης ως την κύρια μέθοδο. Ασχολείται με τη μελέτη της πολιτικής, συγκρίνοντας και αντιπαραβάλλοντας τον ίδιο τύπο φαινομένων που συμβαίνουν σε διαφορετικούς τομείς της πολιτικής ζωής (πολιτικά κόμματα, διαδικασίες, σχέσεις, θεσμοί, καθεστώτα, πολιτικός πολιτισμός κ.λπ.)
Τα θέματα της πολιτικής είναι το κράτος, οι κοινωνικές ομάδες (τάξεις, στρώματα), οι οργανώσεις πολιτικού χαρακτήρα (κόμματα, συνδικάτα), η πολιτική ελίτ.
