Οικοδόμηση ενός σοσιαλιστικού συστήματος στην ΕΣΣΔΠραγματοποιήθηκε σε μάλλον δύσκολες συνθήκες. Από τη μία πλευρά, η θέση του καπιταλιστικού κύκλου ενισχύθηκε, και από την άλλη, η απειλή του πολέμου αυξανόταν. Η ναζιστική Γερμανία παραβίασε τους όρους των διεθνών συνθηκών, οπλώντας ενεργά τον εαυτό της, προετοιμάζοντας να ξεκινήσει μια βίαιη αναδημιουργία του κόσμου. Στα εδάφη της Άπω Ανατολής, η Ιαπωνία είχε έναν τέτοιο στόχο, και στη φασιστική Ιταλία στην Αφρική, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.
Οι υποδεικνυόμενες δυνάμεις δοκιμάστηκαν συνεχώςεπεκτείνει την επιρροή του σε άλλα κράτη. Έτσι, υπήρξε ένας πόλεμος στην Αιθιοπία, την Ισπανία, την Κίνα. Η στρατιωτική δράση θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε αυτές τις μάλλον δύσκολες συνθήκες, δόθηκε μεγάλη σημασία στον αγώνα της σοβιετικής κυβέρνησης ενάντια στους φασίστες επιτιθέμενους, για την επίθεση της καθολικής ειρήνης και για τη συλλογική ασφάλεια.
Η αξιοπιστία της ΕΣΣΔ αυξήθηκε χάρη σε μια ειρηνική πολιτικήδηλώνει τις προηγούμενες περιόδους, την επιθυμία να διασφαλιστεί η ειρηνική συνύπαρξη χωρών με διαφορετικά κοινωνικά και οικονομικά συστήματα. Εξίσου σημαντική ήταν οι επιτυχίες της Σοβιετικής Ένωσης στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Οι αρχές των αστικών κρατών, ειδικά εκείνων των οποίων τα συμφέροντα απειλήθηκαν από την επιθετική φασιστική πολιτική, αναγκάστηκαν να το υπολογίσουν όλα αυτά.
Στον κόσμο από το 1919 άρχισε να υπάρχειδιεθνές πρωτάθλημα. Τα έθνη που απαρτίζουν τη σύνθεσή τους έχουν υιοθετήσει έναν ειδικό Χάρτη. Οι διατάξεις του αντικατοπτρίζουν τους σκοπούς και τους στόχους του συλλόγου. Η δημιουργία του Συνδέσμου Εθνών συνεπαγόταν την ανάπτυξη συνεργασίας μεταξύ των δυνάμεων. Ο σκοπός της οργάνωσης ήταν να διασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια όλων των λαών.
Μετά την έξοδο από το διεθνές πρωτάθλημα, η Γερμανία καιΗ Ιαπωνία είχε την ευκαιρία να εφαρμόσει τα επιθετικά τους σχέδια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όλες οι παρορμήσεις τους συγκρατήθηκαν στον ένα ή τον άλλο βαθμό. Ταυτόχρονα, πολλές άλλες χώρες εξέφρασαν την άποψή τους ότι είναι απαραίτητη η είσοδος της ΕΣΣΔ στην Ένωση Εθνών υπό τις υπάρχουσες δύσκολες συνθήκες. Η Σοβιετική Ένωση, από την πλευρά της, επιδίωξε να χρησιμοποιήσει όλες τις διαθέσιμες μεθόδους για να εδραιώσει την ειρήνη. Εν προκειμένω, η απόφαση που ελήφθη από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης σχετικά με την ανάπτυξη δράσεων για τη διασφάλιση της συλλογικής ασφάλειας συνεπάγεται διατάξεις που θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην ΕΣΣΔ να ενταχθεί στην Ένωση Εθνών. Προβλέφθηκε επίσης η υπογραφή περιφερειακής συμφωνίας με μεγάλο αριθμό ευρωπαϊκών χωρών για την αμοιβαία προστασία έναντι επιθετικών επιθέσεων.
Η ΕΣΣΔ προσχωρεί στην Ένωση Εθνών το 193418 Σεπτεμβρίου Την εβδομάδα πριν από αυτήν την εκδήλωση, η Σοβιετική Ένωση προσκλήθηκε επίσημα για λογαριασμό τριάντα τεσσάρων χωρών. Η είσοδος της ΕΣΣΔ στην Ένωση των Εθνών πραγματοποιήθηκε με κάποιες επιφυλάξεις. Έτσι, η Σοβιετική Ένωση εξέφρασε ορισμένες διαφωνίες με ορισμένες διατάξεις του Χάρτη, ορισμένες μεθόδους που παραβιάζουν την κυριαρχία ορισμένων λαών, ιδίως με την απουσία υποχρεώσεων για φυλετική ισότητα, καθώς και με το αποικιακό σύστημα εντολής.
Είσοδος της ΕΣΣΔ σε αυτήν την ένωσηεπισήμανε στην ισχυρή εξουσία του σοσιαλιστικού κράτους. Έτσι, υπήρχε μια διεθνής νομική ενοποίηση της διάταξης (προφανώς) ότι χωρίς τη συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης είναι αδύνατο να επιλυθούν ζητήματα στη διεθνή ζωή.
Ως μέρος του Συνδέσμου Εθνών, η ΕΣΣΔ αγωνίστηκε ενεργάο σχηματισμός ενός μέτωπου δυνάμεων που αναζητούν ειρήνη, καθώς και για τη δημιουργία μιας συλλογικής δομής ασφάλειας. Ταυτόχρονα, το σοσιαλιστικό κράτος διεξήγαγε τον επίμονο αγώνα του για ειρήνη στο διεθνές συνέδριο για τον αφοπλισμό, τόσο μετά όσο και πριν ενταχθεί στη διεθνή οργάνωση χωρών. Ταυτόχρονα, η Σοβιετική Ένωση πρότεινε να γίνει μόνιμη αυτή η διάσκεψη. Ωστόσο, οι συμμετέχοντες απέρριψαν αυτήν την πρόταση. Αλλά η πρωτοβουλία των σοβιετικών διπλωμάτων προκάλεσε μια αρκετά ζωντανή αντίδραση μεταξύ της δημοκρατικής παγκόσμιας κοινότητας, η οποία ορθώς θεώρησε τις δραστηριότητες της Σοβιετικής Ένωσης ως αποφασιστικό παράγοντα στο ζήτημα της ενίσχυσης της ασφάλειας στον κόσμο.
