Η κοινωνική φιλοσοφία είναι ένα από τα πιο σημαντικάπλευρές της φιλοσοφικής γνώσης. Αυτή η γνώση στοχεύει στην κατανόηση των διαδικασιών και των καταστάσεων της ανθρώπινης δραστηριότητας στην κοινωνία. Αποτελώντας αναπόσπαστο συστατικό της φιλοσοφίας στο σύνολό της, έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της επιστήμης. Ταυτόχρονα, η εξεταζόμενη περιοχή διαθέτει ορισμένα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν το αντικείμενο και το αντικείμενο της μελέτης.
Социальная философия, выступая в качестве ειδική πειθαρχία, ασχολείται με τη μελέτη του καθολικού και του συνόλου. Ωστόσο, αυτή η επιθυμία εκδηλώνεται μόνο στη μελέτη της ανθρώπινης κοινωνίας. Ταυτόχρονα, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η κοινωνική φιλοσοφία αγγίζει επίσης τους νόμους της καθολικής ύπαρξης, που εκδηλώνονται αρκετά ιδιαιτέρως στη ζωή των ανθρώπων, και συγκεκριμένους νόμους ανάπτυξης που απουσιάζουν, για παράδειγμα, σε άλλους τομείς.
Όντας μια επιστήμη, αυτός ο τομέας της γνώσηςαναπτύσσει τις δικές του κατηγορίες (γενικές έννοιες). Με τη χρήση τους, η κοινωνική φιλοσοφία μελετά την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης στην κοινωνία σε όλα τα στάδια του σχηματισμού και της ανάπτυξής της. Οι πιο αφηρημένες μορφές της λογικής της έκφρασης της κοινωνικής πρακτικής περιλαμβάνουν κατηγορίες όπως "κοινωνική συνείδηση", "στάση", "ύπαρξη", "πολιτισμός", "δραστηριότητα" κ.ο.κ. Στις κατηγορίες αυτές αντικατοπτρίζεται η κίνηση της σκέψης σε μια επαρκή γνώση της κοινωνικής πραγματικότητας, καθώς και η ανάπτυξη των καθολικών ιδιοτήτων διαφόρων ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Χάρη σε αυτές τις έννοιες, καθίσταται δυνατός ο εντοπισμός και η διατύπωση νόμων και αρχών που έχουν ορισμένη σημασία για κάθε τομέα της ζωής, για την απόκτηση αποδεικτικών στοιχείων και αντικειμενικών γνώσεων σχετικά με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Οι κατηγορίες άλλων επιστημών κοινωνικής σημασίας καθορίζουν μόνο ορισμένες, ξεχωριστές πτυχές και χαρακτηριστικά της κοινωνικής πραγματικότητας, ενώ οι έννοιες της κοινωνικής φιλοσοφίας είναι, κατά κάποιο τρόπο, στάδια της γνώσης των διαδικασιών γενικά. Από αυτή την άποψη, ο ρόλος του τελευταίου είναι ο πιο σημαντικός.
Προβλήματα της κοινωνικής φιλοσοφίας κυρίωςσυνίσταται στην επίτευξη αντικειμενικής αλήθειας, στην απόκτηση επαρκών γνώσεων και δυνατοτήτων υλοποίησης και περαιτέρω ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, η πειθαρχία αντικατοπτρίζει την ανάπτυξη και τη λειτουργία σε μια πολύ αφηρημένη μορφή. Και με αυτή την έννοια, η κοινωνική φιλοσοφία χαρακτηρίζεται από μια σκόπιμη επιθυμία να αποκλείονται τα ιστορικά χαρακτηριστικά, αφού η γνώση της πραγματικότητας έχει ένα πραγματικό νόημα για την επιστημονική πειθαρχία, αντικατοπτρίζοντάς την σωστά στο ένα ή το άλλο επίπεδο, το οποίο, με τη σειρά της, επιβεβαιώνεται επανειλημμένα από την ίδια την πραγματικότητα.
Ο εν λόγω κλάδος είναι μια διδασκαλίαυπόκεινται σε συνεχή ανάπτυξη. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι υπάρχει μια συνεχής ανάλυση των διαδικασιών και των φαινομένων της κοινωνίας. Χάρη σε αυτό, το θέμα της πειθαρχίας διατηρείται. Την ίδια στιγμή στην κοινωνική φιλοσοφία υπάρχει μια συνεχής συζήτηση για τα ίδια φαινομενικά ίδια ερωτήματα. η διδασκαλία χαρακτηρίζεται από την απουσία λύσεων που δίδονται μία για πάντα. Πρέπει να ειπωθεί ότι οι έννοιες με τις οποίες πραγματοποιείται ο περιορισμός ενός συγκεκριμένου ερευνητικού πεδίου είναι μια μέθοδος αναγνώρισης ενός ορισμένου, παρών στη δημόσια ζωή, μιας σχέσης υποκειμένου-αντικειμένου. Αυτή η στάση υφίσταται συνεχείς αλλαγές: ιστορική, χωρική, χρονική. Από αυτή την άποψη, πρέπει συνεχώς να βρούμε νέες λύσεις σε διάφορα θέματα: τι είναι υποκειμενικό, τι είναι αντικειμενικό, τι είναι πραγματικό και τι είναι εξωπραγματικό. Με αυτή την έννοια, δεν λύεται ένα και το αυτό ζήτημα με νέο τρόπο, αλλά ζητούνται ερωτήσεις κάθε φορά με νέο τρόπο, σε σχέση με τον οποίο αρχίζει η αναζήτηση νέων απαντήσεων.
