Πού μεγαλώνουν τα μανιτάρια των δρυών και ποια είναι η αξία τους;

Είναι γνωστό ότι στα τεράστια δάση της χώρας μαςδημιουργούνται δεκάδες είδη μανιταριών υψηλών κατηγοριών, τα οποία αποτελούν πολύτιμο προϊόν διατροφής. Ένα από αυτά είναι μανιτάρια δάσους. Αναμφισβήτητα, σχεδόν όλοι γνωρίζουν το όνομά τους, αλλά δεν θα πειράξει να δώσει πιο λεπτομερείς πληροφορίες για τη βιολογία αυτού του είδους.

Свое название вешенки получили из-за своего "Αναστατωμένη" κατάσταση, στην οποία αναπτύσσονται σε κορμούς δέντρων. Σημειώστε ότι οι επαγγελματίες δασοκόμοι δεν τους αρέσουν ιδιαίτερα, αφού αυτά τα μανιτάρια κατατάσσονται ως καταστρεπτικά. Μια άλλη εκδοχή της εμφάνισης του ασυνήθιστου ονόματός τους είναι ότι αρχίζουν να αναπτύσσονται την άνοιξη (μανιτάρι στρειδιών).

Αυτό είναι ένα αρκετά μεγάλο αγαρικό,που διαθέτει ένα πρακτικά μη αναπτυγμένο έκκεντρο πόδι. Το καπέλο των πιο σημαντικών αντιπροσώπων του είδους φτάνει σε διάμετρο 30 εκ. Το σχήμα είναι συνήθως αυστηρό ή στρογγυλό. Τα παλιά μανιτάρια στρειδιών δάσους διαφέρουν όχι μόνο ως προς το μέγεθος, αλλά και στο σχήμα χωνιού του καπέλου.

Η επιφάνειά του είναι συνήθως ομαλή, αλλά συχνά υπάρχουν και κυματιστά δείγματα. Ο χρωματισμός συχνότερα ποικίλλει σε γκριζωπό χρώμα, με κάποιες αποκλίσεις.

Όπως είπαμε, τα μανιτάρια στρειδιών είναι διαφορετικάένα ασθενώς εκφρασμένο πόδι (συχνά είναι εντελώς αόρατο). Είναι πολύ πυκνό, πολύ συχνά έχει ένα ιδιόμορφο κυρτό σχήμα. Αναπτύσσεται σε μήκος έως πέντε εκατοστά, ενώ σε διάμετρο σπανίως υπερβαίνει τα δύο έως τρία εκατοστά. Όσο μεγαλύτερος είναι το μανιτάρι, τόσο πιο σκληρό είναι το πόδι.

Μόνο νεαρά μανιτάρια στρείδι έχουν τρυφερή και ζουμερή σάρκα,ενώ οι "πατριάρχες" γίνονται δύσκαμπτες και ισχυρές ίνες, σχεδόν χάνοντας κάθε γούστο. Με την ευκαιρία, τα νεαρά μανιτάρια έχουν μια πολύ περίεργη γεύση, με υπαινιγμούς του γλυκάνισου.

Παρεμπιπτόντως, γιατί τα μανιτάρια στρείδι γίνονται τόσο διαδεδομένα στον πολιτισμό μάζας μανιταριών; Μετά από όλα, υπάρχουν πολλά είδη που είναι πιο νόστιμα και πιο θρεπτικά!

Το σημαντικό τους χαρακτηριστικό είναιτο γεγονός ότι είναι πολύ ανθεκτικά σε ιογενείς και βακτηριακές βλάβες και επίσης έχουν εξαιρετική μηχανική αντοχή κατά τη μεταφορά τους ακόμη και σε μεγάλες αποστάσεις. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μεγάλες αλυσίδες λιανικής τους αγαπούν τόσο πολύ.

Еще одним положительным качеством является тот το γεγονός ότι στα δάση μας δεν υπάρχει ούτε ένα δηλητηριώδες μανιτάρι που τουλάχιστον αντιγράφει με κάποιο τρόπο την εμφάνισή τους. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους αρχαίους συλλέκτες, οι οποίοι συχνά δεν λάμπουν με ιδιαίτερο ταλέντο για να αναγνωρίσουν την πιθανή "λεία".

Όσο για το μαγείρεμα, τα μανιτάρια δάσουςανήκουν στην τέταρτη κατηγορία. Για άλλη μια φορά, θυμόμαστε ότι μόνο οι νεότεροι τρώνε, καθώς οι παλιοί είναι ουσιαστικά απαλλαγμένοι από κάθε γεύση. Στην Αγγλία, κάποτε ήταν γεμάτες με κτύπημα και σωστά τηγανητές, αλλά από τότε οι μέθοδοι της μαγειρικής τους επεξεργασίας έχουν αλλάξει σημαντικά.

Σήμερα, τα μανιτάρια στρειδιών κόβονται συχνάφέτες και τηγανίζουμε σε φυτικό έλαιο. Το τηγάνισμα τους μαζί με το φιλέτο είναι ευρέως διαδεδομένο, έπειτα αποκτάται γκούλας εκπληκτικής γεύσης. Στην Ελλάδα, τα μανιτάρια των δασικών στρειδιών, φωτογραφίες των οποίων βρίσκονται στο αντικείμενο, τηγανίζονται με ξυλάνθρακα, αρωματισμένα με το πανταχού παρόν ελαιόλαδο.