Η συγγενής καρδιακή νόσος στα νεογνά είναιένα πολύ σοβαρό θέμα συνομιλίας, δεδομένου ότι αυτή η διάγνωση πολύ σωστά κάνει τις μητέρες να φοβούνται για τη ζωή του παιδιού. Είναι γνωστό ότι χωρίς χειρουργική επέμβαση, περίπου το 70% των παιδιών με CHD δεν ζουν ακόμη και ένα χρόνο! Έτσι, το να μάθεις περισσότερα για αυτήν την ασθένεια είναι μια φυσική επιθυμία των μελλοντικών γονέων.
Συγγενής καρδιοπάθεια: αιτίες
Η παθολογία της καρδιάς αρχίζει να σχηματίζεται, όπωςκατά κανόνα, ήδη στη 2η εβδομάδα της εγκυμοσύνης. Πολύ συχνά, ο λόγος για αυτό είναι ιογενείς ασθένειες (όπως η ερυθρά, ο έρπης, η γρίπη κ.λπ.) που υπέστη η μητέρα, η εργασία της σε επικίνδυνες εργασίες, η ηλικία της εγκύου, η ανεξέλεγκτη λήψη ναρκωτικών και ο αλκοολισμός. Ένας σοβαρός ρόλος στο σχηματισμό της CHD παίζεται από την κληρονομικότητα, το γονίδιο ή τις χρωμοσωμικές μεταλλάξεις του μωρού.
Σημάδια συγγενούς καρδιακής νόσου
Ένα από τα κύρια σημάδια ότιτο νεογέννητο έχει παθολογία του καρδιακού μυός, είναι κυάνωση των βλεννογόνων και του δέρματος (η λεγόμενη κυάνωση). Ταυτόχρονα, το παιδί είναι ληθαργικό, ιδιότροπο, τρώει άσχημα (γρήγορα κουράζεται κατά τη σίτιση), το μωρό έχει αυξηθεί εφίδρωση και ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται.
Θόρυβοι που προκαλούνται από παθολογικές αλλαγές στοκαρδιά, μπορεί να ανιχνευθεί σχεδόν αμέσως μετά τη γέννηση, αλλά μερικές φορές αυτό συμβαίνει μόνο μετά από λίγους μήνες. Έτσι, αν και είναι ένα από τα σημάδια της CHD, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως το κύριο σύμπτωμα.
Για την ακριβή διάγνωση συγγενούς δυσπλασίαςκαρδιά σε νεογέννητα, απαιτούνται σοβαρές εξετάσεις: υπερηχογράφημα, ακτίνες Χ και ηλεκτροκαρδιογραφικά, καθώς και μέσω αγγειακού καθετηριασμού με μέτρηση της ενδοκοιλιακής πίεσης στον καρδιακό μυ. Όλα αυτά πραγματοποιούνται τόσο για τον προσδιορισμό του βαθμού και του τύπου της παθολογίας, όσο και για την ανάπτυξη μιας επιχειρησιακής στρατηγικής.
Ακόμη και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ξεκινώντας από το δέκατο τέταρτοεβδομάδες, με τη βοήθεια υπερήχων στο έμβρυο, είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η παρουσία καρδιακού ελαττώματος. Σε αυτήν την περίπτωση, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης του νεογέννητου, ο τοκετός πραγματοποιείται με ειδικό τρόπο και η επέμβαση πραγματοποιείται αμέσως μετά τη γέννησή του.
Πώς αντιμετωπίζεται η σοβαρή συγγενής καρδιακή νόσος στα νεογνά;
Για τη θεραπεία της σοβαρής ΣΑΠ, χρησιμοποιούνται μόνο χειρουργικές μέθοδοι. Και όσο νωρίτερα πραγματοποιήθηκε αυτή η παρέμβαση, τόσο περισσότερες πιθανότητες ανάρρωσης έχει το νεογέννητο.
Τέτοιες εργασίες πραγματοποιούνται συνήθως στο ύπαιθροκαρδιά χρησιμοποιώντας μηχανή καρδιάς-πνεύμονα. Και τα τελευταία χρόνια, οι ενδοσκοπικές επεμβάσεις γίνονται όλο και πιο συχνές, στις οποίες ένας καθετήρας εισάγεται μέσω της φλέβας του μωρού και, υπό έλεγχο ακτίνων Χ, μπαίνει στην καρδιά, όπου η επέμβαση πραγματοποιείται με τη βοήθεια της με ειδικά λεπτά όργανα.
Σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις ΣΝ, η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί σε διάφορα στάδια: στην αρχή, η κατάσταση του μωρού ανακουφίζεται και με την επόμενη χειρουργική επέμβαση εξαλείφεται η ίδια η παθολογία.
Εάν το παιδί έχει ελαττώματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, τότε του ενδείκνυται μεταμόσχευση καρδιάς.
Η συγγενής καρδιοπάθεια στα νεογνά απαιτεί πάντα χειρουργική επέμβαση;
Υπάρχουν και τέτοιες αλλαγές στην καρδιά, που μεη ηλικία περνούν από μόνα τους. Αυτά περιλαμβάνουν μικρά ελαττώματα στο μεσοκοιλιακό διάφραγμα. Κλείνουν αυθόρμητα με την πάροδο του χρόνου και δεν απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Σε τέτοιες περιπτώσεις αρκεί η παρακολούθηση από γιατρό, οι συχνές βόλτες στον καθαρό αέρα, η σκλήρυνση και η προστασία του παιδιού από μολύνσεις.
