Biçimsel figürler, yani sıra dışıSözdizimi açısından konuşmanın inşası, Rus dilinde sık görülen bir olgudur. Bunlar retorik bir soru, birkaç paralellik türü, bitiş, sessizlik, konuşma birliği ve diğerlerini içerir.
Ters çevirme, stilize edilmiş bir figürdür,yukarıda listelenenlerle birlikte en çok şiirde bulunur. Bu devir, özne yüklemeyi izlediğinde ve tanımladığı sözcükten sonraki tanımı geleneksel düzeni ihlal eden bir cümle içindeki sözcüklerin böyle bir düzenlemesinden oluşur. Ayrıca, epitet tanımlanan epitetten kopar, başka konuşma fenomenleri meydana gelir.
Belli bir arkaik normun bir örneği olarak Rusça'da tersine çevirme, daha çok sanatsal konuşmada bulunur. Bu teknik, birçok yazar tarafından kelimelerinin ifade gücünü artırmak için kolayca kullanılmaktadır.
Metnin bir bölümünde kullanıldığındatersine çevirme, bu, okuyucunun dikkatini bu siteye odaklar, yeniden düzenlenen kelimelerin altı çizilir, istemsizce vurgulanır, konuşma daha anlamlı ve orijinal hale gelir. Böylece yazar, içerikte kendisi için en önemli olanı, önemli olanı gösterme fırsatına sahip olur.
Genel olarak, kelime sırasının Rusça olduğuna inanılıyor.dil kesinlikle sabit değil, özgürdür. Bu, teklifin üyelerinin açıkça atanmış bir yeri olmadığı anlamına gelir. Yakından bakarsanız, permütasyon seçeneklerinin sonsuz olmadığını göreceksiniz, yine de bazı sınırlamalar vardır. Cümlenin anlambiliminden ve bileşenlerinin yapıdaki tutarlılığından kaynaklanmaktadır. Bir şeye odaklanmak, bir şeyi değiştirmek veya başka nedenlerle kelime sırası nasıl değişirse değişsin, sözdizimsel bir birim olarak cümle karakteristik yapısal özelliklerini korumalıdır.
Kelimenin dar anlamıyla, ters çevirme, olağan kelime sırasını ihlal eden bir permütasyondur. Aşağıdaki durumlarda oluşur:
1) Rhema bir cümlede bir konunun önüne yerleştirildiğinde(tema ve rhema kavramları özne ve yüklem, özne ve yüklem kavramlarına karşılık gelir). Bu, gerçek bölünmesi sırasında parçaların sırası ihlal edildiğinde gerçekleşir. Genellikle geri kalanı konuyu takip eder. Sözdizimsel bölüm, cümledeki yüklem ve konunun seçilmesini ve ardından ikincil üyelerin bunları genişletmesini içerir. Ancak iletişim görevlerine ve özel duruma bağlı olarak gerçek bölüm, cümlenin gramer yapısını uyarlar. Bu durumda, özne ve yüklem, dilbilgisel yüklem ve özne ile çakışmaz, yani özne bir cümle ile bitebilir ve yüklem başlayabilir. Bu bölümdeki ana araç mantıksal strestir. Cümlenin parçalarının tamamen korunmasıyla, tüm cümlenin anlamsal gölgesini değiştirmek için bir kelimenin tonlamasını değiştirmek yeterlidir. Parçacıklar ayrıca bir temayı veya çıkıntıyı vurgulamak için kullanılır (sonuçta bunu değil).
Şiirdeki benzer bir tersine çevirme,tanım, epitet, onu daha parlak hale getirin. Cümlenin bu inşası, yani tanımlanmadan sonraki soysal durumda ifade edilen tanımın yeri, 18. yüzyıl edebiyatının karakteristiğidir. Yani şiirdeki tersine çevirmelerin tarihsel bir kökene sahip olduğunu söyleyebiliriz.
2) Bir cümlenin parçalarını yeniden düzenlerkencümlenin üslupla renkli olmasına yol açar. Burada, parçalarının arasına bir fiil yerleştirerek, ifadenin bütünlüğünün ihlali söz konusudur. Sanki bu kelimeyi diğerlerinden ayıran tek başına bir duraklama oluşmuş gibi, özel bir anlam kazanır.
Her durumda, tersine çevirme, modern edebi dilin normlarını bir dereceye kadar ihlal eden bir kelime düzenidir.
