“Güzel”, yaklaşık on yüzyıl önce eskimeyen bir kelimedir. Bu makalede, bulunduğu ve hangi durumlarda kullanıldığı ile ilgili literatür açıklanmaktadır.
artık kullanılmayan deyim
Böylece, yüz aşağı Bizim tarafımızdan kullanılmayan konuşmanın bir parçasıçağdaşları. Aşağıda açıklanan bazı alanlar hariç. Kelime Eski Slav dilinden Rusçaya geldi. Atalarımızın kullandığı zarf için "down" kelimesinin eş anlamlısını seçebiliriz. Kiev Rus halkının konuşmasında, zaman geçtikçe daha az yaygınlaştı, ancak sonsuza dek kilise kelime haznesinde kaldı. Ve orada biraz farklı bir anlam kazandı.
Kilise edebiyatı
"Güzel", kutsal yazılardaki kelimedir.kendi içinde oluşmaz. Sadece ifadelerde, örneğin, "düşme" fiili ile. Bu sabit ifade ne anlama geliyor? Sözlüklerden birine göre, "secde" en alçakgönüllülüğü ifade etmek için tasarlanmış sembolik bir eylemdir. İnananlar ateşli dua ile gerçekleştirir. Tabii ki, sadece Ortodoks edebiyatının yazarları sözcüğü kullanmaz. Bir kereden fazla zarf, Yeni Ahit'te de bulunur.
"Güzel", archaism'dir. Şairler ve nesir yazarlar ciddiyet vermek için eserlerinde eski kelimeler kullanırlar. İşte bazı örnekler.
Puşkin
Hakkında büyük Rus yazarın hikayesindesoylu soyguncu aynı zamanda yukarıda belirtilen cümleyi karşılar. Bu tür kararlı ifadeler, 19. yüzyılın başları için zaten biraz eskiydi. "Dubrovsky" de, Troekurov'un kölelerinin ana karakterine sahip olunmasını açıklayan bölümde bulunur. Köylüler, eski sahibine derinden sadıklar, ancak düşmanın asistanlarını gördüklerinde "kendilerini secde ediyorlar". Rus serfinin alışkanlığının gücü budur. Dolayısıyla, "secde" zarfının sadece kilise literatüründe bulunmadığını görüyoruz.
Lermontov
"Secde etmek" nedir?Her şeyden önce, aşırı bağlılığın bir ifadesi. Bu ifade aynı zamanda Puşkin’in “Boris Godunov” adlı eserinde de bulunuyor. Onu ve Lermontov'u bulduk. Doğru, başka bir cümle burada zaten var - "yere yatmak". Görünüşe göre, sekizinci bölümde, "Mtsyri" şiirinde görünen ifade, kahramanlarının özel alçakgönüllülüğünü vurgulamak için yazar tarafından kullanılmıştır.
"Güzel", "yere dokunmak" demek.Batı Avrupa dillerinde bu lehçeye eşdeğer var, ancak 18-19. Yüzyılın yazarlarının eserlerinde bulunurlar. Örneğin, romantik yazar Hoffmann'ın kalemine ait olan “Şeytanın İksiri” romanında. Bölünmüş kişilik olarak adlandırılan şey, bu kitabın kahramanı oldu. Zaman zaman, bir iblis onu etkiledi, ama bu durum beklenmedik bir şekilde aşırı tevazu bir saldırı tarafından değiştirildi. Sonra karakter, kendini secde ettiği tapınağa gitti ve hararetle duayı okumaya başladı.
Anlamını düşündüğümüz kelimenin bir eş anlamlısı var. Yani Nice, Almanya'da bulunan küçük bir yerleşim yeridir.