Surowica krwi to nic innego jak jej osocze,pozbawione jednolitych elementów i fibryny. Powstaje w wyniku pewnych reakcji chemicznych. Możliwe jest uzyskanie surowicy krwi na dwa sposoby: poprzez neutralizację fibrynogenu jonami wapnia oraz w wyniku naturalnego krzepnięcia krwi.
Proces uzyskiwania go nazywa się„defibrynacja”. Pod względem technologicznym wygląda to tak: krew zebrana w naczyniu samorzutnie krzepnie, zamieniając się w ciągły skrzep fibrynowy. Ten ostatni przechwytuje komórki krwi i podczas długotrwałego stania stopniowo wyciska żółty płyn. To jest serum.
Kolor surowicy jest spowodowany obecnością w niejtrochę bilirubiny. Jego wzrost wskazuje na obecność zaburzeń metabolizmu pigmentu. Normalnie surowica krwi jest przezroczysta. Ale po jedzeniu staje się lekko mętny, co ułatwia domieszka kropelek tłuszczu. Napięcie powierzchniowe surowicy jest znacznie niższe niż wody.
Normalne stężenie białek w surowicywaha się od sześciu do ośmiu procent. W swoim składzie zawiera głównie albuminę (4,5-6,5%) i globulinę (1,9-2,2%). Zmiany w proporcjach tych związków białkowych, jak również ich fluktuacje ilościowe mają duże znaczenie kliniczne. Jednak to pytanie nadal nie jest w pełni zrozumiałe.
Рефракция сыворотки крови практически не zmiany pod wpływem czynników fizjologicznych, takich jak efekty zabiegów hydroterapii lub normalne przyjmowanie pokarmu. Ale przedłużony post może prowadzić do obniżenia poziomu białka w surowicy. Wręcz przeciwnie, praca mięśni praktycznie nie ma wpływu na jej załamanie.
Spadek ilości białka w surowicyodnotowano w ostrych chorobach zakaźnych. Jednocześnie poziom związków białkowych niezależnie wraca do normy w okresie zdrowienia. Wyjątkiem jest gruźlica, w której całkowita ilość białka, w szczególności globuliny, znacznie wzrasta.
Jeśli chodzi o zakres, najczęściejsurowicy krwi używa się do przeprowadzenia biochemicznego badania krwi, badania na obecność chorób zakaźnych, do oceny skuteczności szczepienia, a także do określenia grupy.
Obecnie w praktyce lekarskiejstosować dwie różne metody, z których jedną jest oznaczanie grupy krwi za pomocą standardowych surowic. Aby uniknąć błędów, należy używać tylko aktywnych surowic o wystarczająco wysokim mianie. Badania prowadzone są w pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza nie powinna przekraczać 25 stopni Celsjusza. Uzyskane wyniki należy ocenić nie wcześniej niż 5 minut od rozpoczęcia badania.
Technika tej procedury jest następująca.Początkowo konieczne jest określenie miana rozcieńczonej surowicy, która nie powinna być niższa niż jeden do trzech. W tym celu pobiera się dwie duże krople z każdej probówki, które nakłada się na płaską powierzchnię. Następnie celowo grupuje się czerwone krwinki do każdej z tych kropli i miesza z surowicą. Po pięciu minutach ostatnia kropla jest określana, gdzie miała miejsce aglutynacja. To największe rozcieńczenie. Ten proces nosi nazwę „miana hemaglutyniny w surowicy”.
Następnie na szkiełku lub płytce za pomocąpipety nakłada się jedną dużą kroplę standardowej surowicy, po czym łączy się ją szklanym pręcikiem z kroplami krwi. Po pięciu minutach do każdej mieszaniny kropli dodaje się jedną kroplę soli fizjologicznej, a następnie ocenia się wyniki. Chodzi o proces określania grupy krwi przy użyciu standardowych surowic.
Podsumowując wszystkie powyższe, należynależy zauważyć, że obecnie surowica krwi jest nie tylko niezbędnym odczynnikiem, ale także głównym składnikiem aktywnym wielu leków stosowanych w leczeniu wielu chorób zakaźnych.
