Prawo międzynarodowe, czasami nazywane równieżmiędzynarodowa publiczność, operuje specjalnymi pojęciami, które odróżniają ją od wielu innych gałęzi prawa. I wydaje się, że jedną z tych różnic są podmioty prawa międzynarodowego.
Informacje ogólne
Mówiąc ogólnie o prawie, nie można nie zapłacićdbałość o tematy, niezależnie od tego, do jakiej sekcji należy dana branża. Podobnie, międzynarodówka nie może istnieć bez ujawnienia tematu jej tematów.
Podmiotami prawa międzynarodowego są:uczestników relacji, które rozwijają się w punktach zderzenia suwerenności. Są to tradycyjnie państwo, organizacja międzynarodowa, podmiot państwowy i naród (ludzie) walczący o samookreślenie.
Dlaczego dokładnie te tematy należą douważana za gałąź prawa? Odpowiedź jest prosta: mają szczególne cechy, które odróżniają je od reszty. Lista takich cech jest ograniczona, ale gdy przedmiot jest uznawany za związany z prawem międzynarodowym, musi ściśle ich przestrzegać.
Więc pierwszym znakiem jest suwerenność.Oznacza to, że podmiot prawa międzynarodowego może działać samodzielnie w stosunkach zewnętrznych. A to oznacza, że ma prawo do obrony swoich praw, musi wypełniać zaciągnięte zobowiązania, odpowiadać w ramach prawa za niewykonanie, nienależyte wykonanie obowiązków lub za wyrządzoną szkodę.
Drugim znakiem jest uznanie międzynarodowe.Oznacza to, że podmiot prawa międzynarodowego jest uważany za taki wtedy i tylko wtedy, gdy takie stanowisko zostało mu powierzone przez społeczność międzynarodową.
Te dwie cechy determinują podział przedmiotów na typy.
Tradycyjnie naukowcy wyróżniają dwa główne typy - pierwotne i wtórne przedmioty prawa międzynarodowego. Jak wspomniano wcześniej, taki podział jest zapewniony ze względu na powyższe cechy.
Podstawowymi są zwykle państwa i narody,walka o samostanowienie. Status ten zapewnia istnienie suwerenności dla tych dwóch podmiotów. A raczej pozycja ludu, która zawsze jest źródłem suwerenności. Należy zauważyć, że państwa wciąż mają większy wpływ w tej dziedzinie prawa niż narody walczące o samostanowienie. Różnicę tę uzasadnia fakt, że państwa mają prawo do tworzenia jednego z rodzajów przedmiotów drugorzędnych.
Druga obejmuje organizacje międzynarodowe iformacje państwowe. Organizacja międzynarodowa jest swoistym „produktem” działalności państw na arenie międzynarodowej. W zależności od tego, w jaki sposób, w jakim celu i gdzie są tworzone, rozróżnia się dziesięć ich rodzajów:
- pod względem rozpowszechnienia - regionalny, międzynarodowy, międzyregionalny;
- zgodnie z celem, do którego dążą - militarnym, ekonomicznym, językowym, religijnym itp.
Ale jeśli chodzi o stan jakformacje nie są takie proste. Po pierwsze, odpowiadają niemal wszystkim cechom państwa, z wyjątkiem jednej. Po drugie, w ramach prawa międzynarodowego chroni je nie uznanie na całym świecie, ale specjalny traktat zawarty przez zainteresowane kraje.
Podmioty prawa prywatnego międzynarodowego i prawa publicznego – na czym polega różnica?
Wracając do pytania jak poprawniewymieniając tę branżę, należy zauważyć, że istnieje grupa autorów, którzy uważają, że prawo prywatne międzynarodowe jest jedynie obowiązkową częścią prawa międzynarodowego. Jednak same podmioty prawa międzynarodowego odrzucają ten postulat.
Tak więc, jak wspomniano wcześniej, w międzynarodowymcztery główne podmioty działają w prawie. Ale w prywatnej międzynarodowej sytuacji sytuacja jest nieco inna. Tak więc podmiotami prawa prywatnego międzynarodowego, oprócz wymienionych powyżej (państwo, organizacja międzynarodowa, osoby walczące o samostanowienie i szkolnictwo na wzór państwowy), są także osoby fizyczne, organizacje non-profit i komercyjne.
Dlatego nie można twierdzić, że międzynarodoweprawo prywatne jest częścią prawa międzynarodowego. Ale nie można też powiedzieć, że są to dwie niepowiązane ze sobą branże, ponieważ oba działają w większości z tymi samymi aktami normatywnymi.
