Robert Maudsley - człowiek winny śmiercicztery osoby. Zasłynął jednak nie tylko z powodu tych zabójstw, ale najprawdopodobniej dlatego, że zjadł znaczną część mózgu osoby, którą zabił. Z tego powodu otrzymał swój przydomek „Zjadacz Hannibal”.
Rodzina przyszłego kanibala. Biografia
Robert Maudsley urodził się latem 1953 r. WWielka Brytania, a raczej w mieście Liverpool. Rodzina przyszłego przestępcy była ogromna, z wyjątkiem Roberta miała jeszcze jedenaście dzieci. Dzieciństwo Maudsleya minęło w jego rodzinnym mieście w rejonie Crosby. Wychował się jednak nie w rodzinie, ale w sierocińcu Domu Nazaretu. Ta instytucja była prowadzona przez zakonnice. Rodzina Roberta nie wyróżniała się szczególnym przejawem miłości do jego potomstwa, ale wręcz przeciwnie, dzieci były nieustannie przenoszone od rodziców, a raczej od ojca. Po pewnym czasie rodzice, którzy stosowali przemoc fizyczną wobec dzieci, byli nadal pozbawieni praw rodzicielskich, a dzieci zostały przekazane przez władze opiekuńcze do domów dziecka i rodziców adopcyjnych. Robert Maudsley zaczął błąkać się po rodzinie zastępczej i szpitalach psychiatrycznych. Jak później Maudsley powiedział o swoim ojcu, chciał go zobaczyć tylko po to, aby go pokonać.
Uzależnienie od narkotyków i handel ciałami
Pod koniec lat sześćdziesiątych stał się maudsleyuzależnieni od narkotyków, najpierw okresowo, a następnie stale zaczęli używać ciężkich narkotyków. Wtedy nastolatek nawet nie osiągnął pełnoletności. Aby kupić leki na coś, Maudsley zaczął sprzedawać swoje ciało mężczyznom, to znaczy zaczął uprawiać prostytucję. Początkowo wystarczało dochody na substancje odurzające, ale za każdym razem nastolatek stawał się coraz bardziej przygnębiony. W końcu Robert Maudsley próbował popełnić samobójstwo, ale nie skończyło się to pożądanym rezultatem. Po kilku takich próbach postanowił działać inaczej, a mianowicie szukać pomocy psychiatrycznej.
Recenzje
Znani ludzie mówili o Robercie Maudsleyupozytywnie wszyscy uważali go za osobę bardzo spokojną i zrównoważoną. Co więcej, ludzie mówili o nim jako dobrze wychowanego i inteligentnego dżentelmena. Nie posiadał cech i wyglądu, które zwykle mają psychos i maniacy. Robert Maudsley wcale taki nie był.
Oświadczenia Maudsley
Podczas przeprowadzania badania lekarskiego Maudsleyudowodnił, że jest jedynym, który ma ogromne zdolności intelektualne. Ale jednocześnie, podczas tych samych badań, przestępca stwierdził, że jakiś wewnętrzny głos wezwał go do zabicia rodziców, co spowodowało tak wiele nieprzyjemnych chwil w jego życiu. Według przyszłego kanibala jego rodzice zgwałcili go w dzieciństwie, i to było przyczyną niepowodzenia w jego umyśle, to jest przyczyną traumy psychicznej. Później oświadczył organom ścigania i pracownikom medycznym, że gdyby wcześniej zlikwidował swoich rodziców, być może nie wydarzyłyby się kolejne ofiary i przestępstwa.
Zabijanie
Maudsley popełnił swoje pierwsze morderstwo w 1974 r.Tak się złożyło, że zwykły pracowity, który miał intymne relacje z Robertem, pokazał te ostatnie zdjęcia, na których pokazano dzieci. Te dzieci były ofiarami gwałtu. Być może przywołując przeszłość, Robert Maudsley był wściekły, w wyniku czego udusił tego pracownika. Po krótkim czasie policja zatrzymała przestępcę. Wtedy oczywiście był sąd. Wyrok sądowy Maudsley został skazany na karę pozbawienia wolności. Termin - dożywocie. Sprawcy nie przyznano jednak żadnego prawa do wcześniejszego zwolnienia.
Jednak Robert Maudsley nie był w więzieniu, ale wszpital dla osób chorych psychicznie. Pod eskortą został zabrany do szpitala Broadmoor, w którym przebywali wszyscy niestabilni psychicznie przestępcy. Tam Maudsley pierwotnie zyskał przydomek „Niebieski”. Taki pseudonim wiązano w więźniach z cerą ofiary Maudsleya.
Następnie morderstwo i kanibalizm
W 1977 r. Zabójca Robert wraz z innymchory psychicznie więzień został schwytany przez innego przestępcę odbywającego karę. Ten ostatni został skazany na karę więzienia za pedofilię. Maudsley i jego partner zabrali go jako zakładnika zamkniętego w osobnej celi. Tam obaj więźniowie poddawali swoje ofiary licznym torturom i zastraszaniu. W końcu, gdy obaj byli zmęczeni, zakładnik został zabity. Strażnicy, którzy wpadli do celi, którzy przez długi czas nie mogli się do niej dostać, co spowodowało pęknięcie drzwi, byli dosłownie oszołomieni i zszokowani tym, co zobaczyli. W otwartej czaszce pedofila była łyżka, a część zamordowanego mózgu zniknęła. Ochroniarze i eksperci kryminalistyczni przeszukali całą komórkę, ale brakującego mózgu nigdy nie odnaleziono. Wszyscy uznali, że część ludzkiego mózgu zjadł Robert Maudsley, czarny charakter, który po tym incydencie został nazwany „Łyżką”. Robert został skazany za to przestępstwo, ponownie skazany na karę więzienia i skierowany do innego więzienia. Maudsley chciał jednak wrócić, ponieważ nie podobało mu się nowe więzienie Wakefield. Władze nie uznały za konieczne spełnienia wymagań sprawcy więzienia.
Dwa kolejne zabójstwa
Dwóch kolejnych więźniów Wakefield zmarłoRęce Cannibala Maudsleya w 1978 roku. Jednym z tych dwóch był Salni Darwood. Został skazany na więzienie za przestępstwa seksualne. Robert Maudsley zdołał zwabić Darwooda do swojej celi, gdzie wykorzystując okazję zaatakował go. Początkowo sprawca próbował udusić swoją ofiarę, ale potem, najwyraźniej zmieniając zdanie lub decydując, że nie może sobie poradzić, zadał mu kilka ran kłutych w ważnych narządach. Salny Darwood zmarł prawie natychmiast, a Maudsley wepchnął martwego mężczyznę pod koję, aby nie był widoczny.
Po zakończeniu wszystkich tych działań Robert Maudsleynadal realizował swoje przestępcze zamiary. Zaczął wzywać do niego innych więźniów w celu zabójstwa, ale nikt nie odpowiedział na jego wezwania, ponieważ nie rozmawiali z nim i, delikatnie mówiąc, byli w relacjach wroga. Następnie Robert Maudsley, nie desperacko realizując swój plan, postanowił sam podejść do swojej ofiary. Maudsley podkradł się do Billa Robertsa i dźgnął go nożem. Nie zatrzymując się tam, Robert Maudsley zaczął uderzać przeciwnika rękami, a następnie całkowicie zmiażdżył mu czaszkę o ścianę.
Potem Robert Maudsley, seryjny zabójca, nie ważne jakniż to się stało, spokojnie wszedł do pokoju do dyżurnego strażnika, postawił przed nim zakrwawiony nóż ze słowami, że podczas wieczornej weryfikacji strażnicy tęsknią za parą więźniów.
Przenieś do specjalnego aparatu
W 1983 r. Administracja więzieniapo wymienionych przestępstwach Maudsley doszedł do wniosku, że psychopata jest zbyt niebezpieczny dla wszystkich więźniów. Z prostej i zwykłej celi postanowiono przenieść Maudsleya do specjalnego pokoju, z którego nie mógł ani uciec, ani nikomu skrzywdzić. Ponieważ w instytucji nie było takiej specjalnej izby, władze postanowiły zbudować i wyposażyć nową. W tym celu w piwnicy więzienia znajdowały się dwie zwykłe komórki. Umieszczono w nich maniaka.
Tylko raz dziennie Robert Maudsley jest dozwolonychodzić na świeżym powietrzu, czas trwania tego spaceru wynosi jedną godzinę. Rozmiar izolowanej komórki, w której psychopatyczny zabójca odsiaduje wyrok, wynosi zaledwie 6 x 3,5 metra. Od czasu przeniesienia Maudsleya do tej celi nigdy nie miał kontaktu z żadnym więźniem. Meble w pokoju, w którym znajduje się słynny maniak, wykonane są z prasowanego kartonu, a wszystkie inne niezbędne przedmioty są mocno przykręcone do ścian lub do podłogi celi.
Więcej faktów na temat Maudsley
Prototypem został Robert John MaudsleyHannibal Lecter z filmu fabularnego zrealizowanego przez hollywoodzkich twórców, zatytułowanego „Cisza jagniąt”. Jednak sam Maudsley prawie o tym nie wie. Teraz odmawia komunikowania się z prawie wszystkimi, nie wchodzi w dialog nawet z lekarzami.
Robert Maudsley jest teraz bardzo trudnychorych i możliwe, że w niedalekiej przyszłości umrze. Wielu naukowców, zarówno z Wielkiej Brytanii, jak iz innych krajów, chce zdobyć mózg po śmierci Modsleya, aby go zbadać. Nawet niektóre oferują taką możliwość zapłaty kwoty w wysokości trzydziestu ośmiu tysięcy euro.
To wszystko, o czym społeczeństwo wiekanibal, Robert Maudsley. Jego biografia jest raczej skąpa ze względu na fakt, że większość życia spędził w więzieniu, a nawet zgodnie z prawem Wielkiej Brytanii, wolno odtajniać informacje o seryjnych przestępcach dopiero po stu latach.
