Robert Rozhdestvensky jest jednym z najzdolniejszychprzedstawiciele galaktyki poetów lat 50-60 XX wieku. Piosenki oparte na jego wierszach można usłyszeć w filmach, są śpiewane i nadal są znane na pamięć. „Miłość przyszła”, „Echo miłości”, „Zadzwoń do mnie, zadzwoń” i wiele innych magicznych dzieł na zawsze pozostanie w naszych sercach. Rozhdestvensky jest nadal jednym z najczęściej czytanych i lubianych poetów. I nie jest to zaskakujące. Życie całego kraju, losy pokolenia w swoich wierszach uchwycił Robert Rozhdestvensky. Jego biografia jako poety rozpoczęła się w młodym wieku.
Krótka nota biograficzna
20 czerwca 1932 roku urodził się RobertIwanowicz Rozhdestvensky (po urodzeniu - Robert Stanislavovich Petkevich). Urodził się w rodzinie wojskowego Stanisława Petkiewicza we wsi Kosikha na terytorium Zachodniej Syberii. Jego ojciec był Polakiem. Pracował w Komisariacie Spraw Wewnętrznych. Robert od drugiego roku życia mieszkał z rodziną w Omsku. Jednak gdy miał sześć lat, jego ojciec opuścił rodzinę.
Matka Roberta pracowała jako dyrektor w miejscowej szkole.Ale wraz z początkiem wojny poszła na front, a chłopiec pozostał pod opieką babci. A kiedy jej nie było, trafił do sierocińca. W 1945 roku matka Roberta wyszła ponownie za mąż i zabrała syna z sierocińca. Jej wybraną osobą był Ivan Rozhdestvensky, oficer i żołnierz. Następnie przenieśli się do Leningradu, a kilka lat później - do miasta Pietrozawodsk.
W wieku 19 lat Rozhdestvensky dołącza do grona studentówMetropolitan Literary Institute im. Maxim Gorky. W 1955 roku ukazała się jego debiutancka kolekcja „Flagi wiosny”. Nieco później Robert wydał swój pierwszy wiersz z lat studenckich „My Love”. Po nich pojawiają się nowe prace, między innymi „Ten sam wiek”, „Dedication”, „The Voice of the City”. Zwróć uwagę, że poeta opublikował około 70 zbiorów wierszy.
Rozhdestvensky był szefem komisji dsdziedzictwo literackie Mariny Iwanowna Cwietajewa. Zwróć uwagę, że tylko dzięki jego staraniom w stolicy otwarto dom-muzeum wielkiej poetki. Robert Rozhdestvensky zostaje również szefem komisji ds. Spuścizny Osipa Emilievicha Mandelstama. Biografia Mandelstam staje się głównym tematem jej pracy. Również Rozhdestvensky komponuje zbiór poezji Włodzimierza Wysockiego „Nerw”. Był to pierwszy zbiór dzieł barda, który ukazał się w kraju.
19 sierpnia 1994 życie Rozhdestvensky'egozrywa. Powodem jest zawał mięśnia sercowego. Poeta został pochowany na cmentarzu Peredelkino, który znajduje się niedaleko wioski słynnych pisarzy. A już kilka miesięcy później w stolicy ukazał się zbiór „Ostatnie wiersze Roberta Rozhdestvensky'ego”.
Początek kreatywności
Od najmłodszych lat Robert dorastał jako utalentowany iutalentowane dziecko. Chłopiec uczęszczał do wojskowej szkoły muzycznej, pisał wiersze swoich dzieci. Pierwszy z nich ukazał się w 1941 roku w jednej z miejskich publikacji. Nazywało się „Z karabinem mój tata jedzie na kemping”. Nawiasem mówiąc, Robert wysłał za to swoją opłatę do Funduszu Obrony. Jeszcze jako uczeń, on i jego przyjaciele często brali udział w koncertach dla rannych.
Główne cechy kreatywności
Jak wspomniano, drukowany poeta RobertRozhdestvensky rozpoczął się w latach pięćdziesiątych XX wieku. Do historii literatury przeszedł jako jeden z przedstawicieli „młodej poezji” razem z Jewgienijem Jewtuszenką, Bellą Achmaduliną, Bułatem Okudżawą. Wiersze Rozhdestvensky'ego wyróżniają się jasną świeżością, szczerością, liryzmem w połączeniu z najwyższym obywatelskim patosem.
W latach 60. aktywnie Robert Rozhdestvenskywspółpracował z wybitnymi kompozytorami tamtych lat. Piosenki oparte na jego wierszach stały się prawdziwymi klasykami. Brzmią w kultowych filmach, w tym „The Elusive Avengers”, „Seventeen Moments of Spring”, „Earthly Love”.
Los jest żywo odzwierciedlany w twórczości poetycałe pokolenie z doświadczeniami i radościami, zyskami i stratami. Czy to dlatego tak bardzo kochamy Roberta Rozhdestvensky'ego? Jego biografia jest ściśle związana z życiem społecznym. Na początku jest romantykiem, marzącym o wędrówkach, przygodach, miłości. Stopniowo w wierszach poety pojawia się mądrość, odbija się doświadczenie.
Wiersze Rozhdestvensky
Większość jego wierszy jest przesiąknięta dziennikarstwem.Robert Rozhdestvensky napełnił ich wysokim obywatelskim patosem, moralizacją i dydaktyką. Wiersze uderzają swoją ostrą aktualnością, nawet młodzieńczą, nawet te poświęcone związkowi mężczyzny i kobiety. To na przykład pierwsza z nich - „Moja miłość”. Wiersz „Requiem” stał się najbardziej znany nie tylko w Rosji, ale i za granicą. Rozhdestvensky poświęcił ją pamięci poległych podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.
Rodzina
Rodzina Roberta Rozhdestvensky'ego zawsze brałanajważniejsze miejsce w życiu poety. Jego żona, Alla Borisovna Kireeva, przez całe życie pracowała jako krytyk literacki. Była także utalentowaną artystką. Co ciekawe, ta kobieta pozostała jego jedyną miłością. Poeta spotkał się z Alli w instytucie i nie rozstał się do samego końca życia. Z tego związku pojawiły się dwie córki: Catherine i Ksenia. Dzieci Roberta Rozhdestvensky'ego mieszkają w Moskwie. Bez wątpienia odziedziczyli ekstrawagancki talent swojego ojca. Najstarszy stał się utalentowanym fotografem, zajmuje się także tłumaczeniem beletrystyki. Najmłodsza córka Roberta Rozhdestvensky'ego jest utalentowaną dziennikarką i kulturologiem.
Nagrody i pamięć
Dzieło niesamowitego poety zostało nagrodzone honorową nagrodą Komsomołu Lenina. A jego imię zostało nadane jednej z mniejszych planet osiemnaście lat temu.
Ponadto zachowana jest w nim pamięć o poecieich miejsca rodzinne dzięki tablicom pamiątkowym i wydarzeniom upamiętniającym. Tak więc jedna z miejskich bibliotek w Omsku nosi imię Roberta Rozhdestvensky'ego. Na jego cześć w regionie odbywają się odczyty literackie, aw rodzinnej wiosce poety - Kosikha - otwarto nazwane jego imieniem centrum wychowania patriotycznego młodego pokolenia.
I oczywiście pamięć o twórczości poety pozostaje w pamięcidusze wielbicieli jego talentu. Robert Rozhdestvensky, którego biografia jest tak podobna do życia wszystkich Rosjan, swoimi natchnionymi wersami poruszyły szczególne, wrażliwe struny naszych serc i nadal odpowiadają na te proste, ale tak prawdziwe i piękne wiersze.
