Przodek tego popularnego gatunku orientalnegosztuk walki jest Kano Jigoro, który polegał na ju-jutsu, aby stworzyć swój pomysł. Zwykle nazywa się trzy szkoły ju-jutsu (po japońsku nie ma sylab „ji” i „yiu”), które posłużyły za podstawę: Seigo-ryu, Kito-ryu, Sekiguchi-ryu.
Kano Jigoro i Judo
Młoda, ambitna i bardzo aktywna osoba wpublicznie oświadczył, że jest twórcą nowej, wyjątkowej szkoły, która promuje wychowanie moralne i etyczne współczesnego człowieka. Reklamy i zwycięstwa w zawodach judoków z lat 1889-1892 z przedstawicielami tradycyjnych szkół jujutsu sprawiły, że judo stało się niezwykle popularne.
Cała „skuteczność” judoków opierała się nafakt, że w walkach zakazano najbardziej sztywnych i bezkompromisowych technik. I tu na pierwszy plan wysunęła się siła fizyczna, wytrzymałość i inne czynniki wpływające na wynik sportowej rywalizacji, ale nie na prawdziwą bitwę o zniszczenie wroga. Z różnymi ograniczeniami judo zdegradowało się do poziomu rozrywkowego show na dywanie.
Cechy techniczne judo
W tym samym czasie judo demonstruje dość rozległyzakres stosowanych technik: 67 rodzajów rzutów (nage-waza) i 29 metod unieruchamiania (kateme-waza), a następnie, na podstawie powyższego, jest niezliczona ilość opcji i technik (henka-waza). Jeśli mówimy o klasycznym judo, to należy wyodrębnić następujące sekcje:
- Kuzushi to przygotowanie do techniki lub rozluźnienia.
- Nage-waza - różne opcje rzutów zużywanie ramion (te-waza) lub nóg (asi-waza) – jest to pozycja stojąca i noszone przez ramię, udo, dolną część pleców lub plecy. Rzuty wykonuje się również leżąc na plecach i na boku.
- Kateme-waza - przechwytuje. Ponadto mogą różnić się uduszeniem, zatrzymaniem i bolesnymi zamkami.
- Powinniśmy również wspomnieć o bolesnych chwytach.(kansetsu-waza), dźwignie i węzły. Użycie dźwigni w pojedynku oznacza wyprostowanie kończyny w stawie powyżej normy. Klasycznym przykładem jest chwycenie ręki, a następnie użycie dźwigni na łokciu (juji-gateme).
- Węzeł polega na skręceniu kończyny w stawie. Najbardziej uderzającym przykładem jest bolesna technika Kimury lub Ude-Garami.
Oczywiste jest, że można pracować na różnych stawach i zadawać poważne obrażenia przeciwnikowi, ale w sportowym judo można pracować tylko na łokciu.
- Ate-waza - ciosy. Możesz użyć rąk (ade-waza) lub połączyć nogi (asi-ate).
- W judo istnieją dwa rodzaje technik uduszenia: oddychanie i krew.
Na zawodach w Maracanã 23 października 1951Bolesny chwyt Kimury, który ostatecznie przyniósł mu słynne zwycięstwo nad Helio Gracie, był w stanie przeprowadzić, prawie wyczerpany Brazylijczyk, utrzymując go w uduszeniach. W stanie na wpół omdlenia Gracie popełniła błąd, który Japończycy natychmiast wykorzystali.
Technika wykonywana jest w trzech fazach.Pierwszym z nich jest usunięcie przeciwnika ze stabilnej pozycji za pomocą wstrząsów, kołysania i skręcania (Kuzushi). Drugi to przygotowanie lub stworzenie sytuacji i warunków wstępnych do wykonania czynności mechanicznej (Tsukuri). Trzeci to ostatni. To jest w rzeczywistości sama technika (Kake).
Niezłomny blaszany żołnierz
Słynny pojedynek jednego z najlepszychuczniowie szkoły kadokan judo Kimura Masahiko i założyciel nowoczesnej szkoły brazylijskiego ju-jutsu Helio Gracie wystąpili 23 października 1951 roku. Technika Kimury – węzeł barkowy – ostatecznie przywiodła Victorię do Japończyków, ale odwaga, z jaką Brazylijczyk się opierał, jest godna szacunku.
Rodzina Gracie, podobnie jak judokowie, uważali się za siebieniezwyciężony. Walka była reklamowana i pompatyczna. Kimura, zbliżając się do ringu, zobaczył trumnę, którą przygotowała dla niego troskliwa Gracie. Pretensjonalny chwyt reklamowy wywołał u Japończyków jedynie uśmiech. Tak rozpoczęła się ta rywalizacja w atmosferze wzajemnej życzliwości i koleżeństwa.
Kimura rzucił Helio na ziemię, ale zasięg pierścienia byłniezwykłe: w rodzimej Japonii walki toczono na piasku pokrytym słomą, ale tutaj były miękkie maty. Udane rzuty nie spowodowały w Gracie wstrząsu mózgu ani złamań. To nie mogło nie zirytować przedstawiciela humanitarnej „miękkiej drogi” - Brazylijczyk nadal pozostał cały i zdrowy.
Wreszcie po kolejnym udanym rzucie Kimuraprzeciwnicy weszli na ziemię - rozpoczęła się lepka dynamiczna walka. Masahiko zdołał udusić przeciwnika, a Helio zaczął kręcić głową, próbując oddychać tlenem. Prostując lewą rękę, chciał zrzucić wytrwałego wojownika. Japończyk chwycił lewy nadgarstek prawą ręką i przekręcając go, trzymał udo-garami, które później nazwano – bolesnym chwytem Kimury.
Helio nie poddawał się, nawet gdy złamało mu się ramię.Ręcznik został wyrzucony - Masahiko wygrał przez TKO. Kimura bezbłędnie wykonał bolesny chwyt. Tylko odwaga i duma nie pozwoliły Brazylijczykowi poddać się: tak zapamiętano tych dwóch wojowników – świetnie.
Opis bolesnego trzymania ude-garami
Jak wykonać bolesny chwyt Kimury?Sytuacja jest brana pod uwagę, gdy przeciwnicy znajdują się na ziemi. Atakujący znajduje się w korzystniejszej strategicznej pozycji: jest na szczycie. Wszelkie próby jego odwrócenia lub spasowania są blokowane. W tej sytuacji konieczne jest:
• chwytając przeciwnika za nogi, rozkładając ręce na boki (lewa ręka przeciwnika zostaje przechwycona przez prawą pod pachami);
• następnie lewa ręka, przesuwając głowę przeciwnika w bok, penetruje okolice pachowe, po czym należy unieść się, opierając się na łokciu prawej ręki;
• wtedy lewa ręka wnika jeszcze głębiej iprzechwytuje rękę napastnika przez lewe przedramię, po czym obrońca chwyta się za lewy biceps i odpowiednio lewa ręka chwyta za prawy biceps;
• zbliżając łokcie do siebie, zawodnik uderza w umieszczoną na górze rękę przeciwnika, chowając swoje ciało, wykonuje wyjście na atakującego;
• następnie lewa ręka jest wciśnięta tak mocno, jak to możliwebliżej ciebie, a prawy przechwytuje nadgarstek przeciwnika. Lewa ręka chwyta następnie nadgarstek prawej dłoni. W efekcie staw łokciowy przeciwnika jest zgięty pod kątem 90 stopni, a jego kończyna zwinięta za plecami. Chrupanie kości i krzyki bólu.
Bolesna technika Kimury jest bardzo traumatyczna i musi być wykonywana pod okiem doświadczonego instruktora.
Wniosek
We współczesnym sporcie zastosowano technikęwielokrotnie. Jako przykład można nazwać walkę między Fedorem Emelianenko i Markiem Huntem, która przyniosła zwycięstwo rosyjskiemu sportowcowi. To po raz kolejny dowodzi jego skuteczności. Należy liczyć się z tym, że opanowanie jakichkolwiek technik wymaga pomocy doświadczonego instruktora oraz dużego zaangażowania w utrwalanie i opanowanie każdego etapu działania.
