Co wiemy o stabilizatorze samolotu?Większość ludzi na ulicy wzrusza ramionami. Ci, którzy kochali fizykę w szkole, mogą powiedzieć kilka słów, ale oczywiście specjaliści najprawdopodobniej będą w stanie najpełniej odpowiedzieć na to pytanie. Tymczasem to bardzo ważna część, bez której lot jest praktycznie niemożliwy.
Podstawowa konstrukcja samolotu
Jeśli poprosisz o narysowanie kilku dorosłychairliner, zdjęcia będą mniej więcej takie same i będą się różnić tylko szczegółami. Układ samolotu najprawdopodobniej będzie wyglądał następująco: kokpit, skrzydła, kadłub, salon i tzw. Montaż ogona. Ktoś narysuje iluminatory, a ktoś o nich zapomni, być może inne drobiazgi zostaną pominięte. Być może artyści nawet nie będą w stanie odpowiedzieć, dlaczego potrzebne są pewne szczegóły, po prostu o tym nie myślimy, chociaż samoloty widzimy dość często, zarówno na żywo, jak i na zdjęciach, w filmach i po prostu w telewizji. I to jest w rzeczywistości podstawowa konstrukcja samolotu - reszta, w porównaniu z tym, to tylko drobiazgi. Kadłub i skrzydła faktycznie służą do podnoszenia samolotu w powietrze, sterowanie odbywa się w kokpicie, a pasażerowie lub ładunek znajdują się w kabinie. A co z ogonem, do czego służy? Nie dla piękna, prawda?
Jednostka ogonowa
Kierowcy dokładnie wiedzą, jak prowadzić.na bok: wystarczy obrócić kierownicę, a następnie koła. Ale samolot to zupełnie inna sprawa, ponieważ w powietrzu nie ma dróg, a do sterowania nim potrzebne są inne mechanizmy. Tutaj do gry wkracza czysta nauka: na latającą maszynę działa wiele różnych sił, a te, które są użyteczne, są wzmacniane, a reszta jest minimalizowana, w wyniku czego osiąga się pewną równowagę.
Prawdopodobnie prawie każdy, kto widział w swoim życiusamolot pasażerski, zwrócił uwagę na złożoną strukturę części ogonowej - ogona. To właśnie ta stosunkowo niewielka część, co dziwne, kontroluje całą tę gigantyczną maszynę, zmuszając ją nie tylko do skręcania, ale także do zwiększania lub opadania wysokości. Składa się z dwóch części: pionowej i poziomej, które z kolei są również podzielone na dwie części. Są też dwie kierownice: jedna służy do ustawiania kierunku ruchu, a druga - do wysokości. Ponadto istnieje również część, za pomocą której uzyskuje się stabilność wzdłużną samolotu pasażerskiego.
Nawiasem mówiąc, stabilizator samolotu można umieścić nie tylko w jego tylnej części. Ale o tym później.
Stabilizator
Zapewnia nowoczesny układ samolotuwiele części niezbędnych do utrzymania samolotu pasażerskiego i jego pasażerów w bezpiecznym stanie na wszystkich etapach lotu. I być może głównym jest stabilizator umieszczony z tyłu konstrukcji. W rzeczywistości jest to tylko pręt, więc to niesamowite, jak tak stosunkowo mały szczegół może w jakikolwiek sposób wpłynąć na ruch ogromnego samolotu. Ale to naprawdę bardzo ważne - gdy dojdzie do awarii tej części, lot może zakończyć się bardzo tragicznie. Na przykład według oficjalnej wersji to właśnie stabilizator samolotu spowodował niedawną katastrofę pasażerskiego Boeinga w Rostowie nad Donem. Według międzynarodowych ekspertów niespójność w działaniach pilotów i błąd jednego z nich uruchomił jedną z części ogona, przesuwając stabilizator do pozycji charakterystycznej dla nurkowania. Załoga po prostu nie zrobiła nic, aby zapobiec kolizji. Na szczęście przemysł lotniczy nie stoi w miejscu, a każdy kolejny lot to mniej miejsca na czynnik ludzki.
Funkcje
Jak sama nazwa wskazuje, stabilizator samolotusłuży do kontrolowania jego ruchu. Kompensując i tłumiąc niektóre szczyty i wibracje, sprawia, że lot jest płynniejszy i bezpieczniejszy. Ponieważ występują odchylenia zarówno w osi pionowej, jak i poziomej, sterowanie stabilizatorem odbywa się również w dwóch kierunkach - dlatego składa się z dwóch części. Mogą mieć bardzo różną konstrukcję, w zależności od typu i przeznaczenia samolotu, ale w każdym razie są obecne na każdym nowoczesnym statku powietrznym.
Część pozioma
Ona jest odpowiedzialna za wyważanie pionowe, a niepozwalając samochodowi „zasnąć” od czasu do czasu i składa się z dwóch głównych części. Pierwsza z nich to stała nawierzchnia, która w rzeczywistości jest stabilizatorem wysokości samolotu. Na zawiasie do tej części przymocowana jest druga - kierownica, która zapewnia kontrolę.
Z normalną konstrukcją aerodynamicznąstabilizator poziomy znajduje się w ogonie. Jednak są też projekty, gdy jest przed skrzydłem lub są dwa - z przodu iz tyłu. Istnieją również tak zwane schematy bezogonowe lub latające skrzydła, które w ogóle nie mają poziomego ogona.
Część pionowa
Ta część zapewnia samolotstabilność kierunku lotu, zapobiegająca kołysaniu się na boki. Jest to również konstrukcja kompozytowa, w której zastosowano stały stabilizator pionowy statku powietrznego, czyli kil, a także ster na zawiasach.
Ta część, podobnie jak skrzydło, w zależności odcel i wymagane cechy, mogą mieć bardzo różny kształt. Różnorodność osiąga się również dzięki różnicom we względnym położeniu wszystkich powierzchni i dodatkowym elementom, takim jak widelec lub grzbiet brzuszny.
Forma i mobilność
Być może najbardziej popularnym obecnie w lotnictwie cywilnym jest ogon w kształcie litery T, w którym część pozioma znajduje się na końcu stępki. Jednak jest też kilka innych.
Przez chwilę w kształcie litery V.upierzenie, w którym obie części jednocześnie pełniły funkcje zarówno części poziomej, jak i pionowej. Złożone zarządzanie i stosunkowo niska wydajność uniemożliwiły rozpowszechnienie tej opcji.
Dodatkowo jest rozstawiony pionowy ogon, w którym jego części mogą znajdować się po bokach kadłuba, a nawet na skrzydłach.
Jeśli chodzi o mobilność, zwykle powierzchnie stabilizujące są sztywno przymocowane do ciała. Niemniej jednak istnieją opcje, zwłaszcza jeśli chodzi o ogon poziomy.
Jeśli zmienisz kąt względem osi podłużnejmoże znajdować się na ziemi, ten typ stabilizatora nazywany jest permutowalnym. Jeśli stabilizator samolotu można również sterować w powietrzu, będzie mobilny. Jest to typowe dla ciężkich samolotów pasażerskich wymagających dodatkowego wyważenia. Wreszcie w maszynach naddźwiękowych stosuje się ruchomy stabilizator samolotu, który działa również jako winda.
