Aleksander Siergiejewicz Puszkin na zawsze zapamiętałdla nas jako niezrównanego malarza rosyjskiej natury, który maluje go żarliwą patriotyczną miłością, która obudziła się w nim jako dziecko. Nieco później znalazło to odzwierciedlenie w jego uroczych tekstach. Jednym z takich romantycznych wierszy był „Zimowy poranek”, napisany przez poetę 3 grudnia 1829 r. We wsi Pawłowski. Zwykły, mroźny poranek zamienił się w piękny wiersz. Zaczyna się od okrzyku „Mróz i słońce; piękny dzień! ". Taki pozytywny i radosny nastrój autora natychmiast przenosi się na czytelnika.
Mroźny poranek Puszkina
W tym alegorycznym wierszu można dostrzec cichy monolog dwóch postaci: lirycznego bohatera i śpiącej piękności, którą nazywa „drogim przyjacielem”, „kochanym przyjacielem”.
Aby zwiększyć ekspresję artystycznąPuszkin wykorzystuje antytezę swojej pracy. Najpierw pojawia się kontrastujący opis „teraz”, który zostaje ostro zastąpiony opisem z „wieczora” z przeszłości.
Mroźny poranek w swojej okazałości jest jeszcze ostrzejszy i przyjemniejszy w porównaniu z burzliwą burzą, opisaną również bardzo dokładnie i na dużą skalę.
Analiza zimowego poranka
Druga zwrotka jest pełna porównań ipersonifikacje, wskazują także na smutek piękna. Ostatnia zwrotka powraca do atmosfery szczęścia, którą odczuwa się natychmiast po wczorajszej zamieci. A gdyby nie było tak ponurej i smutnej atmosfery wieczornego niepokoju, nie można byłoby poczuć całego uroku, jaki przyniósł nadchodzący mroźny poranek.
Trzecia zwrotka opisuje czarujący zimowy krajobraz,gdzie wszystko świeci i świeci. W czwartym blask mrozu zastępuje bursztynowe ciepło zalanego pieca. Tutaj autor nie podziwia już natury, ale opisuje pokój, w którym jest mu bardzo wygodnie.
W wierszu „Zimowy poranek” poeta przytłacza uczucie podniecenia, podekscytowany nastrój wymaga ruchu, dlatego też chce wykorzystać klacz i odwiedzić pola i lasy.
Kończąc
Miejsca te są bardzo bliskie sercu poety, a on przekonuje swojego mądrego przyjaciela, aby obudził się jak najszybciej, aby natychmiast udać się na bardzo ważny i drogi dla niego brzeg.
Życie jest piękne w harmonii.Wiersz Zimowy poranek jest jej poświęcony. Dzień jest cudowny, gdy harmonijnie panuje harmonia wieczorna i spokojny słoneczny mroźny poranek. Zmiana pogody jest podobna do naprzemiennych burz i szczęścia. Nie można w pełni cieszyć się tymi kolorami z ich pełnego potencjału, jeśli w życiu nie doświadczyłem tych ponurych samotnych ponurych wieczorów, na przemian z jasnym i dobrym dniem.
