Lepiej zacząć od analizy wiersza Bryusowa z krótką informacją o poecie, tym bardziej, że jest on osobą niezwykłą.
Walery Bryusow w końcu wkroczył w świat poezjidziewiętnastego wieku jako przedstawiciel „młodej” nowej poezji (symboliki), stworzonej przez niego na przykładzie francuskiej Verlaine, Malarm i Rimbaud. Ale w tym czasie młody poeta interesował nie tylko symbolikę. Kiedyś zaskoczył publiczność swoim szokującym monostichem na temat bladych nóg, deklarując w ten sposób prawo artysty do nieograniczonej wolności twórczej.
Na szczęście dla koneserów poezji Bryusov nieograniczył się tylko do eksperymentów: rozwinął swój poetycki talent, wypełniając dzieła historycznymi wydarzeniami i obrazami z własnego życia. Często tworzył bohaterów swoich wierszy silnych osobowości, postaci historycznych lub mitów, pozostając pod wpływem filozofii Nietzschego. Pojawienie się coraz większej liczby kolekcji było ilustracją rozwoju i umocnienia poetyckiego mistrzostwa Bryusowa.
Ale poeta cenił przede wszystkim wolność. W jego wczesnym wierszu zatytułowanym „Kreatywność” nie ma konkretnego bohatera, a raczej kontemplator. I jego oczami czytelnik widzi, co się dzieje.
Ale analiza wiersza Bryusowa „Kreatywność”, asi każdą inną pracę, musisz zacząć od wskazania dnia i roku jej powstania. Powstał 1 marca 1895 r. I znalazł się w zbiorze „młodych” wierszy „Arcydzieła”.
Analiza wiersza Bryusowa po raz kolejny potwierdza główną ideę autora, że artysta ma swobodę wyboru tematu, a nawet mistyczny proces tworzenia może nim zostać.
Że praca związana jest z symboliką,dużo mówi. Na przykład, słownictwo, którego autor używa do przedstawiania dziwnych, niezwykłych obrazów: łatanie ostrzy (liście rozłożone w postaci liści), jak fioletowe dziwaczne dłonie na emaliowanej ścianie, nie rysują dźwięków, ale dźwięków, nie naruszając „dźwięczno-dźwięcznej ciszy”.
Czytelnik wydaje się dziwny dziwnyświat: znikąd pojawiają się przezroczyste altany („kramy”), „nieleczone” stworzenia, lśniące w świetle dwóch księżyców, a raczej lazurowego księżyca i „nagiego” (bez chmur) miesiąca. Cały ten proces owiany jest tajemnicami i marzeniami.
Analiza wiersza Bryusowa ujawniła użycietakie ekspresyjne środki, jak malarstwo i nagrywanie dźwięku. Wygląda na to, że tekst zawiera kolory fioletowe i lazurowe, a ściana szkliwa jest z jakiegoś powodu związana z bielą, choć najwyraźniej oznaczało to jakość jej powierzchni - gładkość. Senność często powtarzanych „l”, „r”, „m” i „n” ma na celu stworzenie poczucia powolności, płynności ruchów, tak jakby wszystko działo się pod wodą. Muzyka tego wiersza jest urzekająca!
Kompozycyjnie został zbudowany pierwotnie:ostatnia linia czwartorzędu staje się druga w następnych czterech liniach. Analiza wiersza Bryusowa pokazuje, że powtarzające się linie są ze sobą połączone, tworząc ciągły strumień fantastycznej świadomości i uczuć.
Bryusov rozwija wiersz „Kreatywność”powoli, jakby twierdząc, że nic nie powstaje natychmiast, nigdy nie można niczego na pewno wiedzieć. Chwiejne, niewyraźne obrazy, stopniowo odgaduje je liryczny bohater. Być może ten bolesny proces poszukiwania esencji nazywa się „mąką kreatywności”?
Wszystkie wiersze Bryusowa o tym procesietwórczość łączy jedna główna idea: kreatywność jest nieskończona i wolna, nie można jej pojąć, boi się jasności i głośności. Gdy tylko iluzoryczny obraz pojawi się w jasnym świetle pod oczym dociekliwego krytyka, natychmiast się kruszy, nie dając szans na dokładne i dokładne przestudiowanie go. Taka jest jego zwiewna i delikatna natura!
