Onuchi były kiedyś nieodzownym atrybutem odzieży chłopskiej w Rosji i Europie Wschodniej. W wojsku używano uzwojeń i ścierek - bliskich krewnych onuchiego.
Znaczenie słowa onuchi
Onuchi to wystarczająco długie i szerokie paskitkaniny używane do owijania nóg, od stopy do kolan. Chłopi w Rosji nosili je z łykami, butami i filcowymi butami. W innych krajach noszono je ze skórzanymi butami. W dokumentach stanu Franków z czasów Karola Wielkiego wspomina się o tej części garderoby. Uzwojenia można również zobaczyć na europejskich miniaturach minionych stuleci. Ale onuchi otrzymał największą dystrybucję w Rosji i wielu krajach Europy Wschodniej: Bułgarii, Węgrzech, Jugosławii, krajach bałtyckich.
W zależności od pory roku używali oni odróżne rodzaje tkanin. Onuchi to element garderoby przeznaczony do ochrony dolnych partii nóg. Latem nosili uzwojenia z płótna (lnianego lub konopnego), a zimą lnianego na dole, a na wierzchu z drugą warstwą wełnianej (wełnianej, lnianej tkaniny).
Łykowe buty i zapięcia (stringi) były inne dlaodzież na co dzień i na święta. Na każdy dzień używano zwykle sznura, a na święta zakładano łykowe lub brzozowe łykowe buty oraz używane łykowe trzewiki. Odświętne atrybuty malowano na biało lub czerwono. Ślubne onuchi to praktycznie dzieło sztuki. Zostały wykonane z bielonego lnu i pokryte kolorowym haftem. Panna młoda musiała przygotować własne suknie ślubne jako prezent dla pana młodego. Noszono je na weselu, a następnie trzymano jako relikwię w skrzyni.
Jak nosili onichi
Onuchi (zdjęcia których można zobaczyć poniżej)najczęściej noszone z butami łykowymi. Te lekkie i wygodne buty, ze względu na niski koszt i bezpretensjonalność produkcji, były szeroko rozpowszechnione. Zrobili to z prawie zawsze dostępnego materiału - winorośli, kory brzozy, lipy, liny.
Ale skoro nie możesz założyć łykowych butów na bose stopybardzo wygodne i niepraktyczne, wcześniej owijały nogi onuchami. Mężczyźni owinęli onuchi wokół dolnej części spodni, a kobiety - gołe nogi. Długość wstążki wykonanej z tkaniny mogła sięgać 5 metrów (zwykle 1,5 - 2,5 m), szerokość - około 10 cm Zaczynając od palców noga była ciasno owinięta, chwytając goleń i sięgając kolana. Koniec paska tkaniny był schowany i schowany pod uzwojeniem. Aby zapobiec rozwinięciu się i spadnięciu onuchi, zabezpieczono je długim sznurkiem (boroy). Z łyka i sznura robili szaty z wikliny lub dzianiny. Końcówka koronki została wkręcona w pętelkę z tyłu łykowego buta i skręcona lub zawiązana w poprzek nogi od kostki do kolana. Czasami używali skrętów - wąskich skórzanych wstążek, które były wiązane pod kolanem.
Odmiany onucha
Powszechne stosowanie onuchi tłumaczy się taniością łykowych butów w porównaniu do skórzanych butów. Buty były głównie obuwiem mieszkańców miast. Chociaż onuchi był również używany z butami.
Onuchi to te same uzwojenia i ochraniacze na stopy.Ale te ostatnie są raczej atrybutem armii. Podczas I i II wojny światowej szeregowi i niektórzy dowódcy polowi nosili skórzane buty z uzwojeniami. Buty były używane rzadziej, głównie bliżej zimy. A w chłodne dni żołnierze założyli filcowe buty. Preferowano uzwojenia nie tylko ze względu na braki i wysokie koszty butów dla szeregowych, ale także dlatego, że uważano je za wygodniejsze i praktyczne. Ponadto w czasie I wojny światowej uzwojenia były używane przez żołnierzy wszystkich walczących stron.
W okresie powojennym buty z uzwojeniami stały się standardowymi butami polowymi dla armii niektórych krajów. Należały do nich Polska, Węgry, Francja, a nawet Japonia.
W wojsku używano ścierek do butów.Ten element garderoby znany jest od czasów starożytnego Rzymu. W rosyjskich siłach zbrojnych chustka na stopy była długowieczna, podczas gdy w armiach innych krajów od dawna została zastąpiona zwykłymi skarpetami. Przejście armii rosyjskiej z nogawic na skarpety nastąpiło dopiero w styczniu 2013 roku.
